Door het boek Handelingen met Paul Visser - Deel 1

De reis van Matthew, Deel 4: ‘De gaven die jij hebt’

De reis van Matthew, Deel 2: 'Genade geneest'

Laat Er Licht Zijn (Tienerleiders)

Wat ga je zaaien?

Door het boek Handelingen met Paul Visser - Deel 2

Bijbelse principes over ontwikkelen I Authentiek ontwikkelen I Deel 1

Geld

Laat er Licht zijn!

Het Boek

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch18" data-usfm="GEN.18">
 <div class="label">18</div><div class="s1">Abraham pleit voor Sodom</div><div class="p"> 1De Here verscheen opnieuw aan Abraham, die op dat moment bij het eikenbos van Mamre woonde. Op het heetst van de dag zat Abraham in de opening van zijn tent 2en zag plotseling drie mannen aankomen. Hij kwam snel overeind en begroette hen. 3&#8216;Mijn Heer,&#8217; zei hij, &#8216;onderbreek uw reis hier even. Kijk eens, u kunt daar in de schaduw van die boom even uitrusten. 4Ik zal dan water halen om uw voeten op te frissen en u wat eten geven, zodat u er weer tegen kunt. 5Kom, ga even zitten.&#8217; &#8216;Fijn,&#8217; zeiden de reizigers dankbaar, &#8216;we maken graag gebruik van uw gastvrijheid.&#8217; 6Abraham haastte zich terug naar de tent en zei tegen Sara: &#8216;Snel, bak een paar koeken voor onze gasten en gebruik je beste meel.&#8217; 7Daarna liep hij vlug naar buiten, naar de kudde en zocht een vet kalf uit. Hij gaf een knecht opdracht het dier te slachten en klaar te maken.</div><div class="p"> 8Korte tijd later zaten de drie mannen aan een maaltijd van kaas, melk en geroosterd kalfsvlees. Abraham stond naast hen onder de boom terwijl zij aten. 9&#8216;Waar is uw vrouw Sara?&#8217; vroegen de mannen hem. &#8216;In de tent,&#8217; antwoordde Abraham. 10Toen zei de reiziger: &#8216;Over een jaar zal Ik u weer bezoeken en dan zal Sara een zoon hebben.&#8217; Sara zat bij de tentingang achter de mannen mee te luisteren.</div><div class="p"> 11Abraham en Sara waren allebei erg oud en Sara was te oud om nog kinderen te kunnen krijgen. 12Daarom lachte ze in zichzelf om die woorden. &#8216;Een vrouw van mijn leeftijd die nog een kind krijgt? En dat met een man die zo oud is als Abraham?&#8217; dacht ze. 13Maar de Here zei tegen Abraham: &#8216;Waarom lacht Sara en gelooft zij niet dat een vrouw van haar leeftijd nog een kind kan krijgen? 14Voor Mij is niets onmogelijk. Over een jaar zal Ik terugkomen en dan zal Sara een zoon hebben.&#8217; 15Maar Sara ontkende het. &#8216;Ik heb helemaal niet gelachen,&#8217; zei zij, want ze was bang. Maar de Here zei: &#8216;U hebt w&#233;l gelachen.&#8217;</div><div class="p"> 16Daarna stonden de mannen op en liepen verder in de richting van Sodom. Abraham liep met hen mee om hen uitgeleide te doen. 17&#8216;Moet Ik mijn plannen eigenlijk wel voor Abraham verbergen?&#8217; dacht de Here. 18&#8216;Want uit Abraham zal een groot volk voortkomen en hij zal voor alle volken een zegen zijn. 19Ik heb hem uitgekozen. Zijn kinderen en verdere nakomelingen zullen mijn naam in ere houden, zodat Ik hun alles kan geven wat Ik heb beloofd.&#8217; 20Daarom zei de Here tegen Abraham: &#8216;Ik heb gehoord dat de inwoners van Sodom en Gomorra erg slecht zijn 21en zwaar zondigen. Ik ga er nu heen om te zien of dat inderdaad zo is of niet. Ik zal het te weten komen.&#8217;</div><div class="p"> 22Terwijl die mannen doorliepen naar Sodom, bleef Abraham nog voor de Here staan. 23Abraham kwam nog dichter bij en vroeg: &#8216;Gaat U de goeden tegelijk met de slechten doden? 24Stel nu dat er vijftig rechtvaardige mensen onder de inwoners zijn. Moet U dan de rest niet sparen ter wille van die vijftig? 25Dat kunt U toch niet doen? U kunt ze toch niet over &#233;&#233;n kam scheren? De Rechter van de wereld is toch een rechtvaardige rechter?&#8217; 26De Here antwoordde: &#8216;Als Ik vijftig rechtvaardige mensen vind, zal Ik ter wille van hen de hele stad sparen.&#8217;</div><div class="p"> 27Abraham nam opnieuw het woord. &#8216;Ik heb nu mijn mond opengedaan, dus ik zal ook doorpraten, ook al ben ik maar een stoffelijk mens die tegen de Here spreekt. 28Stel dat het er maar vijfenveertig zijn? Zult U de stad vernietigen, omdat het er maar vijfenveertig zijn? Zult U de stad vernietigen, omdat het er vijf minder zijn?&#8217; &#8216;Ik zal de stad niet vernietigen als het er vijfenveertig zijn,&#8217; zei de Here.</div><div class="p"> 29Abraham vervolgde: &#8216;En als het er maar veertig zijn?&#8217; God antwoordde: &#8216;Ik zal de stad niet vernietigen als Ik er veertig vind.&#8217;</div><div class="p"> 30&#8216;Word alstublieft niet boos,&#8217; pleitte Abraham, &#8216;als ik zeg: wat als het er maar dertig zijn?&#8217; En God antwoordde: &#8216;Ik zal niets vernietigen als het er dertig zijn.&#8217;</div><div class="p"> 31Toen zei Abraham: &#8216;Nu ik heb gewaagd tegen de Here te spreken, kan ik ook verder spreken. Stel dat er maar twintig rechtvaardigen zijn?&#8217; En God zei: &#8216;Ter wille van die twintig zal Ik de stad laten voortbestaan.&#8217;</div><div class="p"> 32&#8216;Dit is echt de laatste keer dat ik U iets vraag, Here,&#8217; kwam Abraham nog een keer, &#8216;maar wat doet U als het er tien zijn?&#8217; En weer zei de Here: &#8216;Ik zal de stad niet verwoesten als Ik tien rechtvaardigen vind.&#8217; 33Na dit gesprek ging de Here bij Abraham weg. En Abraham ging terug naar zijn tent.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch19" data-usfm="GEN.19">
 <div class="label">19</div><div class="s1">De verwoesting van Sodom en Gomorra</div><div class="p"> 1Die avond kwamen de twee engelen bij de stadspoort van Sodom aan. Daar zat Lot. Hij zag hen, stond op en boog voor hen neer. 2&#8216;Heren,&#8217; zei hij, &#8216;kom naar mijn huis en wees mijn gasten voor de nacht. Morgenochtend kunt u zo vroeg opstaan als u wilt en uw weg vervolgen.&#8217; &#8216;Bedankt voor uw aanbod,&#8217; antwoordden zij, &#8216;maar wij brengen de nacht liever op het plein door.&#8217; 3Lot drong echter zo aan dat zij ten slotte met hem meegingen. Hij bood hun een maaltijd aan, compleet met ongezuurde broden.</div><div class="p"> 4-5 Na het eten, toen iedereen zich klaarmaakte voor de nacht, omsingelden de mannen van Sodom, oud en jong, het huis en schreeuwden naar Lot: &#8216;Laat je gasten eens naar buiten komen, we willen gemeenschap met hen hebben!&#8217; 6Lot kwam naar buiten en sloot de deur achter zich. 7&#8216;Toe, beste vrienden,&#8217; drong hij aan, &#8216;dat kunnen jullie toch niet doen. 8Ik heb twee dochters, die nog maagd zijn, die kunnen jullie wel krijgen. Daar mag je mee doen wat je wilt. Maar laat die mannen met rust, want als gasten staan zij onder mijn bescherming.&#8217; 9&#8216;Wat zullen we nu krijgen,&#8217; schreeuwden de mannen. &#8216;Ga opzij! Wil jij, een vreemde, ons vertellen wat we wel en niet moeten doen? Pas maar op, wat wij met die mannen gaan doen, zal nog kinderspel zijn, vergeleken met wat we met jou zullen doen.&#8217; Zij kwamen dreigend op Lot af en probeerden de deur te forceren. 10Maar de twee mannen trokken Lot snel naar binnen en gooiden de deur dicht. 11Tegelijk verblindden zij de woeste menigte, zodat die de deur niet kon vinden.</div><div class="p"> 12-13 &#8216;Hoeveel familieleden hebt u hier in de stad?&#8217; vroegen de engelen aan Lot. &#8216;Haal ze bij elkaar, schoonzonen, zonen, dochters en anderen en verlaat de stad dan zo snel mogelijk, want wij gaan haar vernietigen. De slechte naam van de stad is tot de hemel doorgedrongen en de Here heeft ons gestuurd om haar te verwoesten.&#8217; 14Toen zocht Lot de verloofden van zijn dochters op en riep: &#8216;Snel, verlaat de stad, want de Here gaat haar verwoesten!&#8217; Maar zij geloofden hem niet.</div><div class="p"> 15Bij het aanbreken van de volgende dag kregen de engelen haast. &#8216;Schiet op,&#8217; zeiden zij tegen Lot. &#8216;Maak dat u wegkomt met uw vrouw en uw twee dochters die hier in huis zijn, nu het nog kan. Anders wordt u ook het slachtoffer van de vernietiging van de stad!&#8217; 16Lot aarzelde nog, maar de engelen grepen hem, zijn vrouw en zijn twee dochters bij de hand en renden de stad uit. God wilde hen sparen. 17&#8216;Ren voor uw leven,&#8217; zeiden ze. &#8216;Kijk niet om en vlucht naar de bergen. Hier op de vlakte blijven zou uw dood betekenen!&#8217;</div><div class="p"> 18-20Maar Lot stribbelde tegen: &#8216;Ach nee, Heer,&#8217; smeekte hij, &#8216;nu u zo vriendelijk bent geweest mijn leven te redden, laat mij dan alstublieft naar dat kleine stadje mogen vluchten in plaats van naar de bergen, want ik ben bang dat het onheil mij dan zal achterhalen. Kijk maar, dat stadje is dichtbij en maar klein. Ziet u niet hoe klein het is? Daar zal ik mijn leven kunnen redden.&#8217; 21&#8216;Goed,&#8217; zei de engel, &#8216;ik aanvaard uw voorstel en zal dat kleine stadje niet verwoesten. 22Maar schiet wel op, want ik kan niets doen zolang u hier staat.&#8217; (Sinds die tijd heette het stadje Soar: kleine stad). 23De zon was al op toen Lot de kleine stad bereikte.</div><div class="p"> 24Toen liet de Here vuur en brandend zwavel op Sodom en Gomorra regenen 25en vernietigde de steden op de vlakte, samen met alle mensen en alles wat er groeide. 26Maar Lots vrouw keek tijdens de vlucht om en veranderde in een zoutpilaar.</div><div class="p"> 27Diezelfde ochtend stond Abraham op en hij haastte zich naar de plaats, waar hij voor de Here had gestaan. 28Hij keek over de vlakte naar Sodom en Gomorra en zag dikke rookwolken opstijgen. 29Zo willigde God Abrahams verzoek in. Hij spaarde Lot en haalde hem op tijd uit het gebied van de enorme vernietiging en massale dood.</div><div class="p"> 30Lot durfde niet in Soar te blijven en ging met zijn twee dochters in een grot in de bergen wonen. 31Op een dag zei Lots oudste dochter tegen haar zuster: &#8216;Hier in deze streek is geen enkele man met wie vader ons zal laten trouwen. Zelf zal hij al gauw niet meer in staat zijn kinderen te verwekken. 32Laten wij hem dronken voeren met wijn en met hem slapen, zodat onze familie niet uitsterft.&#8217;</div><div class="p"> 33Zo voerden de meisjes hun vader die avond dronken en de oudste dochter ging bij hem liggen en had gemeenschap met haar vader. Lot merkte niet dat zij bij hem kwam en weer weg ging. 34De volgende morgen zei de oudste dochter tegen haar zuster: &#8216;Ik heb vannacht met vader geslapen. Laten wij hem vanavond weer dronken voeren, dan kun jij het ook doen. Zo zal onze familie blijven voortbestaan.&#8217; 35Die avond voerden zij hun vader weer dronken en het jongste meisje sliep met haar vader. Net als de eerste keer merkte Lot er niets van.</div><div class="p"> 36Zo raakten de beide meisjes in verwachting van hun vader. 37De zoon van de oudste werd Moab genoemd, hij werd de vader van de Moabieten. 38De zoon van de jongste dochter werd Ben-Ammi genoemd, hij werd de vader van de Ammonieten.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch20" data-usfm="GEN.20">
 <div class="label">20</div><div class="s1">Abimelech door Abraham misleid</div><div class="p"> 1Abraham trok in zuidelijke richting naar de Negev en vestigde zich tussen Kades en Sur. 2Net als in Egypte deed Abraham alsof Sara zijn zuster was. En inderdaad, koning Abimelech van Gerar liet haar bij zich brengen. 3Maar God verscheen&#700;s nachts in een droom aan Abimelech en zei tegen hem: &#8216;U bent ten dode opgeschreven, want de vrouw die u bij u hebt genomen, is een getrouwde vrouw.&#8217;</div><div class="p"> 4Maar Abimelech had nog niet met Sara geslapen en zei: &#8216;Here, wilt U een onschuldige straffen? 5Hij heeft tegen mij gezegd dat zij zijn zuster was en zij heeft dat bevestigd. Ik kon niet weten dat ik iets verkeerds deed.&#8217; 6&#8216;Dat weet Ik,&#8217; antwoordde God, &#8216;daarom heb Ik voorkomen dat u zou zondigen en haar aan zou raken. 7Geef haar terug aan haar echtgenoot en hij zal voor u bidden (want hij is een profeet) en u zult blijven leven. Maar als u haar niet aan hem teruggeeft, zullen u en allen die bij u horen, sterven!&#8217;</div><div class="p"> 8De koning was de volgende morgen vroeg op en riep al zijn personeel bij elkaar. Hij vertelde hun wat die nacht was gebeurd en zij schrokken allemaal. 9-10 Toen liet de koning Abraham bij zich komen. &#8216;Waarom hebt u dit gedaan?&#8217; vroeg hij. &#8216;Wat heb ik u misdaan dat u mij en mijn mensen laat zondigen? Waarom hebt u dit eigenlijk gedaan?&#8217; 11-12 &#8216;Ja, ziet u,&#8217; zei Abraham, &#8216;ik dacht dat dit een goddeloze stad was en vreesde dat u mij zou doden om mijn vrouw te kunnen nemen. Bovendien &#237;s zij mijn zuster, zij het slechts een halfzuster (wij hebben dezelfde vader) en ik ben met haar getrouwd. 13Sinds ik op Gods bevel door het land zwerf, heb ik haar gevraagd of ze zo goed wilde zijn overal te zeggen dat zij mijn zuster is.&#8217;</div><div class="p"> 14Toen schonk koning Abimelech Abraham schapen, ossen, slaven en slavinnen en gaf hem ook zijn vrouw Sara terug. 15&#8216;Mijn land staat voor u open. U mag zich overal vestigen, waar u maar wilt,&#8217; zei hij tegen Abraham. 16Tegen Sara zei hij: &#8216;Ik geef uw broer duizend zilverstukken als schadevergoeding en om de schande weg te nemen. Daarmee is voor mij de zaak geregeld.&#8217; 17Toen bad Abraham en vroeg God om de koning, de koningin en de andere vrouwen van de hofhouding te genezen. 18De Here had namelijk alle vrouwen onvruchtbaar gemaakt om Abimelech te straffen voor het nemen van Abrahams vrouw.</div>
 </div>
 </div>
</div>

《每日與主同行》Voorbeeld

Schrift

Over dit leesplan

Gerelateerde leesplannen