De Heilige Geest

Genade voor elke dag (8)

Blij in de Heer!

Bijbelse voeding (deel 1)

Gedichten over Levend water!

Mark Stoorvogel - Intimiteit met God

Voorbij de bergen

Bible Breakdown - Markus

DagelijkseBroodkruimels - Wordt bewust!

De bijzondere betekenis van Hemelvaart

Het Boek

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkEXO">
 <div class="chapter ch31" data-usfm="EXO.31">
 <div class="label">31</div><div class="s1">De sabbatsrust ingesteld</div><div class="p"> 1-2 De Here zei tegen Mozes: &#8216;Luister, Ik heb Besale&#235;l, de zoon van Uri, de kleinzoon van Chur, uit de stam Juda, aangewezen 3en hem vervuld met de Geest van God. Ik heb hem veel wijsheid, aanleg en vakmanschap gegeven voor de bouw van de tabernakel en alles wat zich daarin bevindt. 4Hij is bedreven in het ontwerpen van voorwerpen in goud, zilver en koper. 5Ook heeft hij ervaring als bewerker van edelstenen en hout. 6Als zijn assistent heb Ik Oholiab aangewezen, de zoon van Achisamach uit de stam Dan. Bovendien heb ik alle specialisten wijsheid gegeven, zodat zij alles kunnen maken wat Ik u heb opgedragen, 7de tabernakel, de Ark van het Verbond, het verzoendeksel en alles wat erbij hoort, 8de tafel met alles wat erbij hoort, de gouden kandelaar en alles wat erbij hoort, het reukofferaltaar, 9het brandofferaltaar en alles wat erbij hoort, het wasvat op het koperen voetstuk, 10de ambtskleding die A&#228;ron en zijn zonen als priesters zullen dragen, 11de zalfolie en het aangename reukwerk voor het heiligdom. Alles wat Ik heb gezegd, zullen zij maken.&#8217;</div><div class="p"> 12-13 De Here zei verder tegen Mozes: &#8216;Zeg het volk Isra&#235;l dat het op de zevende dag moet rusten, want de sabbat is een herdenking van het eeuwige verbond tussen Mij en het volk. Zo zal het zich herinneren dat Ik de Here ben die hen heiligt. 14-15 Rust dus op de sabbat, want het is een heilige dag. Ieder die deze opdracht niet gehoorzaamt, moet sterven, ieder die op deze dag toch werkt, moet worden gedood. 16Zes dagen moeten jullie werken, maar op de sabbat moet iedereen volkomen rust houden, want het is een heilige dag voor de Here. Deze wet is een eeuwigdurend verbond en een verplichting van geslacht op geslacht voor het volk Isra&#235;l. 17Het is een eeuwig gedenkteken van het verbond tussen Mij en het volk Isra&#235;l. Want in zes dagen maakte de Here hemel en aarde en Hij rustte op de zevende dag om op adem te komen.&#8217;</div><div class="p"> 18Toen de Here was uitgesproken tegen Mozes op de berg Sina&#239;, gaf Hij hem de twee stenen plaquettes, waarop de vinger van God de Tien Geboden had geschreven.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkEXO">
 <div class="chapter ch32" data-usfm="EXO.32">
 <div class="label">32</div><div class="s1">Het gouden kalf</div><div class="p"> 1Toen het volk zag dat Mozes niet direct terugkeerde van de berg, ging het naar A&#228;ron. &#8216;Vooruit,&#8217; zeiden zij, &#8216;maak een god voor ons die voor ons uit kan gaan, want we weten niet wat er met Mozes gebeurd is, die ons uit Egypte hierheen heeft geleid.&#8217; 2&#8216;Goed,&#8217; zei A&#228;ron, &#8216;geef mij jullie gouden ringen maar.&#8217; 3Iedereen leverde zijn gouden ringen in: mannen, vrouwen, jongens en meisjes. 4A&#228;ron smolt het goud en goot het in de vorm van een kalf. De Isra&#235;lieten riepen: &#8216;O Isra&#235;l, dit is de god die ons uit Egypte heeft bevrijd!&#8217; 5Toen A&#228;ron zag hoe blij de mensen met hun god waren, bouwde hij een altaar voor het kalf en kondigde aan: &#8216;Morgen vieren we een groot feest voor de Here!&#8217; 6De volgende morgen waren de mensen al vroeg op en brachten brandoffers en vredeoffers aan het kalf. Daarna werd er gegeten en gedronken en ze stonden op om losbandig te dansen.</div><div class="p"> 7De Here zei tegen Mozes: &#8216;Ga snel naar beneden! Het volk dat u uit Egypte hebt geleid, heeft zichzelf in het verderf gestort. 8Ze hebben mijn wetten nu al de rug toegekeerd. Ze hebben zelf een kalf gemaakt en daarvoor geknield en geofferd. &#8220;Dit is de god die ons uit Egypte heeft bevrijd, Isra&#235;l,&#8221; hebben zij geroepen!&#8217; 9Toen zei de Here: &#8216;Ik heb nu gezien wat een koppig en ongehoorzaam volk dit is! 10Laat Mij mijn gang gaan, dan zal Ik mijn toorn op hen koelen en ze allemaal vernietigen en Ik zal u, Mozes, in plaats van hen tot een groot volk laten worden.&#8217; 11Maar Mozes smeekte God dat niet te doen. &#8216;Here,&#8217; drong hij aan, &#8216;waarom zou U uw toorn koelen op uw eigen volk, dat U uit Egypte hebt bevrijd met veel machtsvertoon en grote wonderen? 12Wilt U dat de Egyptenaren later zeggen: &#8220;Hij heeft het volk naar de bergen gebracht om het te kunnen vernietigen en van de aardbodem weg te vagen?&#8221; Vergeet uw toorn toch en straf het volk niet! 13Denk aan uw belofte aan uw dienaren Abraham, Isaak en Isra&#235;l. Want U hebt hun Zelf gezworen: &#8220;Ik zal uw nakomelingen zo talrijk maken als de sterren aan de hemel en Ik zal hun dit hele land, waarover Ik heb gesproken en wat Ik aan uw nakomelingen heb beloofd, tot een eeuwig bezit geven&#8221;.&#8217; 14Toen veranderde de Here van gedachten en spaarde hen.</div><div class="p"> 15Mozes ging de berg af met in zijn handen de Tien Geboden, geschreven op de beide kanten van twee stenen plaquettes. 16God had deze plaquettes Zelf beschreven. 17Toen Jozua het lawaai van de feestende Isra&#235;lieten in het kamp hoorde, riep hij naar Mozes: &#8216;Het lijkt wel of er wordt gevochten in het kamp!&#8217; 18&#8216;Nee,&#8217; antwoordde Mozes, &#8216;het is geen geluid als bij een overwinning of een nederlaag. Zij zingen.&#8217; 19Toen de beide mannen bij het kamp kwamen, zag Mozes het kalf en de dansende menigte. Woedend smeet hij de twee stenen plaquettes op de grond. Daar lagen ze in stukken aan de voet van de berg. 20Hij greep het kalf en smolt het in het vuur. Toen het goud was afgekoeld, vermaalde hij het tot poeder. Het goudpoeder gooide hij in het water en hij dwong de Isra&#235;lieten dit water te drinken. 21Toen riep Mozes A&#228;ron ter verantwoording. &#8216;Wat hebben deze mensen jou misdaan, dat je zo&#700;n zware zonde op hen laadt?&#8217; vroeg hij. 22&#8216;Word alsjeblieft niet kwaad,&#8217; verdedigde A&#228;ron zich. &#8216;Je weet toch dat dit volk snel tot zonde vervalt? 23Zij zeiden tegen mij: &#8220;Maak een god voor ons die voor ons uit kan gaan, want we weten niet wat er met Mozes is gebeurd, die ons uit Egypte hierheen heeft gebracht.&#8221; 24Toen zei ik: &#8220;Geef me jullie gouden ringen dan maar&#8221;. Die brachten ze allemaal bij me en ik gooide ze in het vuur en toen kwam dit kalf eruit!&#8217;</div><div class="p"> 25Toen Mozes zag dat het volk zichzelf en zijn God kwijt was door de aanbidding van het kalf&#8212;op aanmoediging van A&#228;ron en tot leedvermaak van hun vijanden&#8212; 26ging hij bij de ingang van het kamp staan en riep luid: &#8216;Laten zij die v&#243;&#243;r de Here zijn, bij mij komen!&#8217; Toen kwamen alle Levieten bij hem staan.</div><div class="p"> 27Hij zei tegen hen: &#8216;De Here, de God van Isra&#235;l, zegt: &#8220;Ga het kamp door en dood jullie broers, vrienden en buren&#8221;.&#8217; 28De Levieten gaven gehoor aan die opdracht. Die dag stierven ongeveer drieduizend man. 29Daarna zei Mozes tegen de Levieten: &#8216;Vandaag zijn jullie aan de Here gewijd, want jullie hebben Hem gehoorzaamd, ook al betekende dat het doden van jullie broers, vrienden en buren. De Here zal jullie rijk zegenen.&#8217;</div><div class="p"> 30De volgende dag sprak Mozes het volk toe en zei: &#8216;Jullie hebben een grote zonde begaan, maar ik zal de berg weer beklimmen om de Here te vragen of Hij jullie wil vergeven.&#8217; 31Daarna ging Mozes terug naar de Here en zei: &#8216;Het volk heeft een grote zonde begaan, want het heeft voor zichzelf een gouden god gemaakt. 32Alstublieft, vergeeft U hun hun zonde en zo niet, verwijder mijn naam dan uit het boek dat U hebt geschreven.&#8217; 33&#8216;Iemand die tegen Mij heeft gezondigd, verwijder Ik uit mijn boek,&#8217; antwoordde de Here. 34&#8216;Maar ga hier nu weg en breng het volk naar de plaats waarover Ik heb gesproken. Ik beloof je dat mijn Engel voor jullie uit zal gaan. Maar als Ik dit volk weer bezoek, zal Ik hen zeker straffen voor hun zonde.&#8217;</div><div class="p"> 35Zo strafte de Here het volk, omdat het A&#228;rons kalf had aanbeden.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkDEU">
 <div class="chapter ch9" data-usfm="DEU.9.9+DEU.9.10+DEU.9.11+DEU.9.12+DEU.9.13+DEU.9.14+DEU.9.15+DEU.9.16+DEU.9.17+DEU.9.18+DEU.9.19+DEU.9.20+DEU.9.21">
 <div class="p">9Op dat moment was ik op de berg waar ik het verbond ontving dat de Here met u had gesloten: de stenen plaquettes waarop de wetten waren geschreven. Ik was daar veertig dagen en nachten en al die tijd at en dronk ik niets. 10-11 Aan het einde van die veertig dagen en nachten gaf de Here mij de plaquettes waarop Hij de geboden had geschreven die Hij had uitgesproken vanaf de met vuur omgeven berg, terwijl het volk aan de voet van de berg toekeek. 12Hij droeg mij op snel naar beneden te gaan, omdat het volk zichzelf had verontreinigd. Het had de wetten van God al snel de rug toegekeerd door een afgodsbeeld van gegoten metaal te maken. 13-14 &#8220;Laat Mij mijn gang gaan, dan kan Ik de slechte en koppige mensen van dit volk vernietigen!&#8221; zei de Here tegen mij, &#8220;dan zal Ik de herinnering aan hen volledig uitwissen. Ik zal u dan tot een groot volk maken, machtiger en groter dan zij.&#8221; 15Ik kwam toen naar beneden van de brandende berg, met in mijn handen de twee stenen plaquettes waarop de wetten van God stonden geschreven. 16Beneden mij zag ik het kalf dat u had gemaakt in uw vreselijke zonde tegen de Here, uw God. Wat keerde u Hem snel de rug toe! 17Toen hief ik de plaquettes hoog boven mijn hoofd en smeet ze op de grond kapot, ik gooide ze in stukken waar u bij stond.</div><div class="p"> 18Opnieuw wierp ik mij veertig dagen en nachten voor de Here neer, zonder te eten of te drinken. U had gedaan wat de Here het meest haatte en daardoor had u zijn toorn opgewekt. 19Ik vreesde het ergste voor u, want de Here stond op het punt u te vernietigen. Maar ook deze keer verhoorde de Here mijn gebed. 20Ook A&#228;ron verkeerde in groot gevaar omdat de Here zijn toorn op hem richtte. Maar ik bad toen voor A&#228;ron en de Here spaarde hem. 21Maar het bewijs van uw zonde (het kalf dat u had gemaakt) verbrandde ik en ik vermaalde het daarna tot fijn stof. Het stof gooide ik in de bergbeek. </div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkEXO">
 <div class="chapter ch33" data-usfm="EXO.33">
 <div class="label">33</div><div class="s1">Zegen en oordeel</div><div class="p"> 1De Here zei tegen Mozes: &#8216;Breng dit volk dat u uit Egypte hier hebt gebracht, naar het land dat Ik aan Abraham, Isaak en Jakob heb beloofd met de woorden: &#8220;Ik zal dit land aan uw nakomelingen geven.&#8221; 2Ik stuur een Engel voor u uit die de Kana&#228;nieten, Amorieten, Hethieten, Perizzieten, Chiwwieten en Jebusieten zal verdrijven. 3Het is een land dat overvloeit van melk en honing. Maar Ik zal Zelf niet met u meereizen, want u bent een koppig en ongehoorzaam volk. Onderweg zou Ik voortdurend in de verleiding komen u te vernietigen.&#8217; 4Toen de Isra&#235;lieten die laatste woorden van de Here hoorden, treurden zij. Niemand droeg meer sieraden. 5Want de Here had Mozes opdracht gegeven tegen hen te zeggen: &#8216;U bent ongehoorzaam en koppig. Als Ik ook maar een moment in uw midden zou zijn, zou Ik u vernietigen. Draag geen sieraden totdat Ik heb besloten wat Ik met u zal doen.&#8217; 6Het volk droeg de rest van de reis vanaf de berg Horeb geen sieraden meer.</div><div class="p"> 7Mozes zette de heilige tent (de tent van de samenkomst, zoals hij hem noemde) ver buiten het kamp op. Ieder die de Here raad wilde vragen, ging naar die tent. 8Wanneer Mozes naar de tent van de samenkomst ging en door het kamp liep, gingen alle Isra&#235;lieten voor hun tent staan en keken hem na tot hij in de tent verdween. 9Zodra Mozes binnen was, kwam de wolk naar beneden en bleef voor de ingang staan. Dan sprak de Here met Mozes. 10Als het volk de wolk bij de ingang van de tent zag staan, knielde iedereen neer, ieder bij zijn eigen tent. 11In de tent sprak de Here heel vertrouwelijk met Mozes, zoals vrienden dat doen. Na het gesprek keerde Mozes altijd terug naar het kamp, maar de jonge man die hem assisteerde, Jozua, de zoon van Nun, bleef in de tent achter.</div><div class="p"> 12Toen zei Mozes tegen de Here: &#8216;U hebt tegen mij gezegd: &#8220;Breng deze mensen naar het Beloofde Land,&#8221; maar U hebt niet gezegd wie U met mij mee wilt laten gaan. U hebt mij verteld dat ik uw vriend ben en dat ik genade heb gevonden in uw ogen. 13Here, als ik dan genade heb gevonden in uw ogen, laat mij dan duidelijk zien welke weg U met dit volk wilt gaan, zodat ik U beter leer kennen en begrijpen. Denk er toch aan dat dit volk uw volk is.&#8217; 14En de Here antwoordde: &#8216;Voelt u zich dan pas gerust als Ik Zelf meega?&#8217; 15Mozes zei: &#8216;Als U niet Zelf meegaat, laat ons dan niet vertrekken. 16Want als U niet meegaat, zal niemand ooit weten dat ik en mijn volk genade hebben gevonden in uw ogen en verschillend zijn van andere volken op aarde.&#8217; 17Daarop zei de Here tegen Mozes: &#8216;Ik zal doen wat u Mij hebt gevraagd, want het is een feit dat u genade hebt gevonden in mijn ogen en dat Ik u als mijn vriend beschouw.&#8217;</div><div class="p"> 18Toen vroeg Mozes: &#8216;Wilt U mij uw heerlijkheid tonen?&#8217; 19De Here antwoordde: &#8216;Ik zal mijn goedheid aan u voorbij laten trekken en de naam van de Here luid voor u uitroepen. Ik ben genadig voor wie Ik genadig wil zijn en Ik ontferm Mij over wie Ik Mij wil ontfermen. 20U zult mijn gezicht echter niet zien, want er is geen mens die kan blijven leven nadat hij mijn gezicht heeft gezien. 21Kom hier op de rots naast Mij staan. 22Als mijn heerlijkheid voorbijgaat, zal Ik u in die rotskloof zetten en met mijn hand beschermen tot Ik voorbij ben gegaan. 23Daarna zal Ik mijn hand weghalen en zult u Mij van achteren zien. Mijn gezicht zult u nooit zien.&#8217;</div>
 </div>
 </div>
</div>

Reading the Bible in Historical Sequence Part 2Voorbeeld

Schrift

Over dit leesplan

Gerelateerde leesplannen