गन्ती 11:10-17
गन्ती 11:10-17 सरल नेपाली
मानिसहरू आ-आफ्ना तम्बुको ढोकामा हुल बाँधी उभिएर गनगन गरेका मोशाले सुने। तिनी दु:खित भए किनभने परमप्रभु तिनीहरूसित रिसाउनुभएको थियो र तिनले परमप्रभुलाई भने, “किन तपाईंले यस्तो कुव्यवहार मसित गर्नुभयो? किन मसित असन्तुष्ट हुनुभयो? किन तपाईंले यी सबै मानिसहरूको भार मलाई दिनुभयो? न मैले तिनीहरूलाई बनाएँ न मैले जन्माएँ। किन तपाईंले मलाई धाई-आमाले जस्तै काम गर्न लगाउनुहुन्छ र तिनीहरूलाई हातले बालकलाई झैँ बोकेर तपाईंले तिनीहरूका पुर्खाहरूलाई दिने प्रतिज्ञा गर्नुभएको देशमा पुर्याउन लगाउनुहुन्छ? यी सबै मानिसहरूका लागि पर्याप्त मासु कहाँदेखि म पाउन सक्छु? तिनीहरू मासु मागेर कराइरहन्छन्। म एक्लै यी सबै मानिसहरूको जिम्मा लिन सक्दिनँ। त्यो मेरो लागि साह्रै बोझ हुन्छ। यदि तपाईंले मसित त्यस्तै व्यवहार गर्नुहुन्छ भने मलाई दया गरेर मार्नुहोस् र मैले अबदेखि तपाईंको निष्ठुरीपना सहननपरोस्।” परमप्रभुले मोशालाई भन्नुभयो, “जनताका अगुवा भनी मानिएका सत्तरी जना आदरयोग्य मानिसहरूलाई भेला गर् र तिनीहरूलाई म बास गर्ने पवित्र पालमा मकहाँ ल्याएर आफ्नो छेउमा उभिन लगा। म त्यहाँ आएर तँसित कुरा गर्नेछु र मैले तँलाई दिएको आत्माबाट कसैलाई निकालेर तिनीहरूलाई दिनेछु। तिनीहरूले तँलाई यी मानिसहरूको जिम्मा लिने काममा सहायता गर्न सक्नेछन् र तँ एक्लैले त्यो जिम्मा लिनुपर्नेछैन।

