रोमी 9:19-33

तब तिमी मलाई भन्‍नेछौ, “परमेश्‍वरले अझै किन दोष लगाउनुहुन्‍छ? किनकि उहाँको इच्‍छालाई कसले विरोध गर्न सक्‍छ?” तर मानिस भएर परमेश्‍वरलाई जवाफ लाग्‍ने तिमी को हौ? के ढालेर बनाएको वस्‍तुले आफूलाई बनाउनेलाई “मलाई किन यस्‍तो बनाएको?” भन्‍छ र? के एउटै माटोको ढिकाबाट एउटा आदरको भाँड़ो, र अर्कोचाहिँ तुच्‍छ कामको लागि बनाउने माटोमाथि कुमालेको अधिकार छैन र? यदि परमेश्‍वरले आफ्‍नो क्रोध प्रकट गर्न र आफ्‍नो शक्ति प्रदर्शन गर्नलाई विनाशको लागि तयार पारिएको क्रोधका पात्रहरूलाई अत्‍यन्‍त धैर्यसाथ सहनुभएको छ भने, के भयो त? यदि महिमाको निम्‍ति अघिबाटै तयार पार्नुभएको उहाँका कृपा-पात्रहरूलाई आफ्‍नो महिमाको सम्‍पत्ति प्रकट गर्नलाई उहाँले यसो गर्नुभयो— अर्थात्‌ हामी, जसलाई यहूदीहरूबाट मात्र होइन, तर अन्‍यजातिहरूबाट पनि उहाँले बोलाउनुभएको छ भने, के भयो त? जस्‍तो होशेको पुस्‍तकमा पनि उहाँ भन्‍नुहुन्‍छ, “जुनहरू मेरा मानिसहरू थिएनन्, तिनीहरूलाई म ‘मेरा प्रजा’ तुल्‍याउनेछु। र जसलाई मैले प्रेम गरेको थिइनँ, त्‍यसलाई म ‘मेरो प्रिय’ भन्‍नेछु।” “अनि जहाँ ‘तिमीहरू मेरा प्रजा होइनौ।’ भनी तिनीहरूलाई भनिएको थियो, त्‍यहीँ तिनीहरू ‘जीवित परमेश्‍वरका सन्‍तान’ कहलाइनेछन्‌।” इस्राएलको बारेमा यशैया घोषणा गर्छन्, “इस्राएलका सन्‍तानको संख्‍या समुद्रको बालुवा जत्तिकै भए पनि, बाँकी रहेकाहरूको मात्र उद्धार हुनेछ। किनकि प्रभुले पृथ्‍वीमा उहाँका दण्‍डको आज्ञा दृढ़ता र शीघ्रतासाथ पूर्ण गर्नुहुनेछ।” यशैयाले यो भविष्‍यवाणी गरेका छन्, “सेनाहरूका परमप्रभुले हाम्रा निम्‍ति सन्‍तान नछोड्‌नुभएको भए हामी सदोमजस्‍तै हुनेथियौं, र गमोरासमान बन्‍नेथियौं।” अब हामी के भनौं? धार्मिकताको पछि नलाग्‍ने अन्‍यजातिहरूले धार्मिकता प्राप्‍त गरेका छन्, अर्थात्‌ विश्‍वासद्वारा पाइने धार्मिकता। तर व्‍यवस्‍थामाथि आधारित भएको धार्मिकताको पछि लाग्‍ने त्‍यस इस्राएलले त्‍यो व्‍यवस्‍था पूरा गर्न सकेन। किन सकेन? किनकि धार्मिकता कर्महरूमाथि आधारित छ भन्‍ठानेर तिनीहरूले विश्‍वासद्वारा धार्मिकता खोजेनन्‌। तिनीहरू ठेस लाग्‍ने ढुङ्गामा ठक्‍कर खाएर लड़ेका छन्‌। जस्‍तो लेखिएको छ, “हेर, म सियोनमा एउटा ढुङ्गा राख्‍तछु, जसमा मानिसहरूलाई ठेस लाग्‍छ, एउटा चट्टान, जसले तिनीहरूलाई लड़ाउँछ, तर उहाँमा भरोसा राख्‍ने कोही शर्ममा पारिनेछैन।”