रोमी 9:14-29

अब हामी के भनौं? के परमेश्‍वरमा अन्‍याय छ त? कदापि होइन! उहाँ मोशालाई भन्‍नुहुन्‍छ, “जसमाथि म कृपा गर्न चाहन्‍छु, त्‍यसलाई म कृपा गर्नेछु, र जसलाई म टिठ्याउन चाहन्‍छु, त्‍यसलाई म टिठाउनेछु।” यसकारण मानिसको इच्‍छा वा प्रयासमाथि यो निर्भर गर्दैन, तर परमेश्‍वरको कृपामाथि निर्भर गर्दछ। कि धर्मशास्‍त्रले फारोलाई भन्‍छ, “म मेरो शक्ति तँमा देखाऊँ, र सारा पृथ्‍वीमा मेरो नाउँको घोषणा गरिओस्‌ भन्‍ने अभिप्रायले मैले तँलाई खड़ा गरें।” यसकारण उहाँले इच्‍छा गर्नुभएकाहरूलाई उहाँले कृपा गर्नुहुन्‍छ, र उहाँले इच्‍छा गर्नुभएकाहरूको हृदयलाई उहाँले कठोर पार्नुहुन्‍छ। तब तिमी मलाई भन्‍नेछौ, “परमेश्‍वरले अझै किन दोष लगाउनुहुन्‍छ? किनकि उहाँको इच्‍छालाई कसले विरोध गर्न सक्‍छ?” तर मानिस भएर परमेश्‍वरलाई जवाफ लाग्‍ने तिमी को हौ? के ढालेर बनाएको वस्‍तुले आफूलाई बनाउनेलाई “मलाई किन यस्‍तो बनाएको?” भन्‍छ र? के एउटै माटोको ढिकाबाट एउटा आदरको भाँड़ो, र अर्कोचाहिँ तुच्‍छ कामको लागि बनाउने माटोमाथि कुमालेको अधिकार छैन र? यदि परमेश्‍वरले आफ्‍नो क्रोध प्रकट गर्न र आफ्‍नो शक्ति प्रदर्शन गर्नलाई विनाशको लागि तयार पारिएको क्रोधका पात्रहरूलाई अत्‍यन्‍त धैर्यसाथ सहनुभएको छ भने, के भयो त? यदि महिमाको निम्‍ति अघिबाटै तयार पार्नुभएको उहाँका कृपा-पात्रहरूलाई आफ्‍नो महिमाको सम्‍पत्ति प्रकट गर्नलाई उहाँले यसो गर्नुभयो— अर्थात्‌ हामी, जसलाई यहूदीहरूबाट मात्र होइन, तर अन्‍यजातिहरूबाट पनि उहाँले बोलाउनुभएको छ भने, के भयो त? जस्‍तो होशेको पुस्‍तकमा पनि उहाँ भन्‍नुहुन्‍छ, “जुनहरू मेरा मानिसहरू थिएनन्, तिनीहरूलाई म ‘मेरा प्रजा’ तुल्‍याउनेछु। र जसलाई मैले प्रेम गरेको थिइनँ, त्‍यसलाई म ‘मेरो प्रिय’ भन्‍नेछु।” “अनि जहाँ ‘तिमीहरू मेरा प्रजा होइनौ।’ भनी तिनीहरूलाई भनिएको थियो, त्‍यहीँ तिनीहरू ‘जीवित परमेश्‍वरका सन्‍तान’ कहलाइनेछन्‌।” इस्राएलको बारेमा यशैया घोषणा गर्छन्, “इस्राएलका सन्‍तानको संख्‍या समुद्रको बालुवा जत्तिकै भए पनि, बाँकी रहेकाहरूको मात्र उद्धार हुनेछ। किनकि प्रभुले पृथ्‍वीमा उहाँका दण्‍डको आज्ञा दृढ़ता र शीघ्रतासाथ पूर्ण गर्नुहुनेछ।” यशैयाले यो भविष्‍यवाणी गरेका छन्, “सेनाहरूका परमप्रभुले हाम्रा निम्‍ति सन्‍तान नछोड्‌नुभएको भए हामी सदोमजस्‍तै हुनेथियौं, र गमोरासमान बन्‍नेथियौं।”