रोमी 7:1-12

भाइ हो, के तिमीहरू जान्‍दैनौ— म व्‍यवस्‍था जान्‍नेहरूसँग बोलिरहेछु— कि मानिसको जीवनकालसम्‍म मात्र व्‍यवस्‍था लागू रहन्‍छ। उदाहरणको लागि, एउटी विवाहिता स्‍त्री तिनको पति बाँचुञ्‍जेल आफ्‍नो पतिसँग कानूनले बाँधिएकी हुन्‍छिन्, तर यदि तिनको पति मर्‍यो भने पति सम्‍बन्‍धको कानूनबाट तिनी मुक्त हुन्‍छे। यसै गरी पति जीवित छँदै तिनी अर्को पुरुषसँग बस्‍न गई भने तिनी व्‍यभिचारिणी कहलाइन्‍छिन्‌। तर पति मर्‍यो भने तिनी त्‍यस कानूनबाट मुक्त हुन्‍छिन्, र अर्को पुरुषसँग विवाह गरी भने पनि तिनी व्‍यभिचारिणी हुँदिनन्‌। यसरी मेरा भाइ हो, तिमीहरू पनि ख्रीष्‍टको शरीरद्वारा व्‍यवस्‍थाको लेखि मरेका छौ, ताकि तिमीहरू अर्को मानिस, अर्थात्‌ मृत्‍युबाट जीवित हुनुभएका ख्रीष्‍टसँग एक होओ, र हामी परमेश्‍वरको निम्‍ति फल फलाऔं। जब हामी पापमय स्‍वभावमा जीवन बिताइरहेका थियौं, तब मृत्‍युको फल फलाउनलाई व्‍यवस्‍थाले उत्तेजित गराइएका हाम्रा पापमय कुअभिलाषाहरूले हाम्रा अङ्गहरूमा काम गर्दथे। हामीलाई बन्‍धनमा राख्‍ने व्‍यवस्‍थाको लेखि मरेर हामी अब त्‍यसदेखि मुक्त भएका छौं, र हामी पुरानो लिखित विधानको अधीनमा होइन, तर पवित्र आत्‍माको नयाँ जीवनमा सेवा गर्दछौं। हामीले के भन्‍ने त? व्‍यवस्‍था पाप हो? कदापि होइन! यदि व्‍यवस्‍था नभए मैले पाप थाहा पाउनेथिइनँ, किनकि “तैंले लोभ नगर्” भनी व्‍यवस्‍थाले नभनेको भए लोभ गर्नु के हो सो थाहा पाउनेथिइनँ। तर पापले आज्ञामा मौका पाएर ममा सबै किसिमका लोभ उत्‍पन्‍न गरायो। व्‍यवस्‍थाविना त पाप मुर्दातुल्‍य हो। व्‍यवस्‍थाविना रहँदा एक पल्‍ट म जीवित थिएँ, तर आज्ञा आएपछि पाप जागिउठ्यो, र मचाहिँ मरें। जीवनको प्रतिज्ञा दिने त्‍यही आज्ञाले मेरो निम्‍ति मृत्‍यु ल्‍यायो। किनकि पापले आज्ञाद्वारा मौका पाएर मलाई छल्‍यो, र त्‍यसैद्वारा मलाई मार्‍यो। व्‍यवस्‍था पवित्र छ, र आज्ञा पवित्र, न्‍यायसङ्गत र असल छ।