अय्‍यूब 6:1-30

अय्‍यूब 6:1-30 NNRV

तब अय्‍यूबले जवाफ दिए: “हाय, मेरो मनको दु:ख जोख्‍न मात्र सकिए त, अनि मेरा सबै विपत्ति तीसँगै तराजूमा राखिएको भए त! समुद्रका बालुवाभन्‍दा पनि ती गह्रौँ हुनेथिए— मेरा वचन उग्र भएकोमा कुनै आश्‍चर्य छैन। सर्वशक्तिमान्‌का काँड़ ममा गाड़िएका छन्, अनि तिनका विष मेरो आत्‍माले पिउँदछ, परमेश्‍वरका त्रास मेरो विरुद्धमा खड़ा छन्‌। के वन-गधा घाँस पाउँदा कराउँछ? अथवा आफ्‍नो कुँड़ो पाउँदा गोरु डुक्रन्‍छ? के खल्‍लो खानेकुरा नूनविना खान सकिन्‍छ? के अण्‍डाको सेतो भागमा केही स्‍वाद हुन्‍छ? मलाई भोक लाग्‍दा पनि ती छुन मन लाग्‍दैन, यस्‍तो भोजनले मलाई बिरामी बनाउँछ, हाय! मैले बिन्‍ती गरेको कुरा पाए त हुनेथियो! मैले आशा गरेको थोक परमेश्‍वरले मन्‍जूर गर्नु भए त हुनेथियो! मलाई धूलोपीठो पार्न परमेश्‍वर इच्‍छुक भए ता हुनेथियो! उहाँको हात स्‍वतन्‍त्र भएर मलाई खतम पारे त हुनेथियो! त्‍यसले बरु मलाई शान्‍ति हुनेथियो! र कष्‍टमा पनि म आनन्‍दले उफ्रनेथिएँ! किनभने पवित्र जनका वचन मैले इन्‍कार गरेको छैनँ। ममा के शक्ति छ र म अझ पनि आशा गरौं, मेरो अन्‍त के हुन्‍छ र म धैर्य धारण गरूँ? के मेरो शक्ति ढुङ्गाको जस्‍तै छ र? अथवा के मेरो मासु काँसाको हो र? के ममा आफूलाई सहायता गर्न केही बल रहेको छ? किनकि अब सफलता मबाट हटाइएको छ। “सर्वशक्तिमान्‌तर्फको विश्‍वास त्‍यागेको भए तापनि निराश भएको मानिसलाई मित्रहरूको आस्‍था त हुनुपर्ने थियो! तर मेरा दाजुभाइहरू ता पहाड़का सुक्‍ने र भल आउने खोलाझैँ, भरोसा गर्न नसकिने भए, भल आउने खोला झैँ। जब पग्‍लेका बरफले, अथवा हिउँ पग्‍लेर भल आउँछ। तर सुक्‍खा ऋतुमा बग्‍न छोड्‌छन्, र तापले ती नालाबाट हराइहाल्‍छन्‌। तब यात्री-दल आफ्‍ना बाटोबाट तर्केर जान्‍छन्, तिनीहरू विनाशतिर उक्‍लन्‍छन्‌ र नष्‍ट हुन्‍छन्‌। तेमाका यात्री-दल आफ्‍ना निम्‍ति ती खोलाका पानी खोज्‍छन्, शेबाका व्‍यापारी दल तिनको आशासहित हेर्छन्‌। आफूले भरोसा गरेका सबै कुरामा तिनीहरू निराश हुन्‍छन्, तिनीहरू निराश हुनलाई मात्र त्‍यहाँ पुग्‍छन्‌। अब तपाईंहरू पनि सहायताविहीन हुनुहुन्‍छ भनी साबित भयो, तपाईंहरूले केही डरलाग्‍दो कुरा देख्‍नुभयो र भयभीत हुनुभयो। ‘मेरो पक्षमा केही दिनुहोस्, मेरो निम्‍ति तपाईंहरूको धन-सम्‍पत्तिबाट, मेरो छुटकाराको धरौटी तिरिदिनुहोस्‌ भनी मैले भने र? मलाई मेरा शत्रुहरूबाट छुटाउनुहोस्, निष्‍ठुर मानिसहरूका हातबाट दाम तिरेर मलाई मुक्त गर्नुहोस्, भनी मैले कहिल्‍यै भने? “मलाई सिकाउनुहोस्, र म चूपचाप बसेर सुन्‍नेछु, मैले कहाँ गल्‍ती गरें, मलाई देखाइदिनुहोस्‌। ईमानदार वचनहरू कति कष्‍टप्रद छन्‌। तर तपाईंहरूको तर्कले के प्रमाणित गर्दछ? मैले भनेका कुराहरू तपाईंहरू सच्‍याउन चाहनुहुन्‍छ, र निराश मानिसको वचनलाई बतासझैँ ठान्‍नुहुन्‍छ? तपाईंहरू टुहुराहरूलाई चिट्ठा हाल्‍नुहुन्‍छ? र आफ्‍नै साथीहरूलाई साट्‌नुहुन्‍छ। “यसैले, अब म बिन्‍ती गर्दछु, फर्केर मलाई हेर्नुहोस्, के म तपाईंहरूको मुखकै सामुन्‍ने असत्‍य बोल्‍नेजस्‍तै छु र? कमलो हुनुहोस्, ममाथि अरू अन्‍याय नगर्नुहोस्, फेरि सम्‍झनुहोस्, किनभने यहाँ मेरो ईमानदारीको सवाल छ। के मेरा ओठहरूमा कुनै दुष्‍टता छ? के मेरो मुखले असल र खराबको बीचमा छुट्ट्याउन सक्‍दैन र?