हिब्रू 3:7-19

यसकारण पवित्र आत्‍मा भन्‍नुहुन्‍छ, “आज तिमीहरूले उहाँको शब्‍द सुन्‍यौ भने, उजाड-स्‍थानमा परीक्षाको समयमा विद्रोहका दिनमा गरेजस्‍तो आफ्‍ना हृदयलाई कठोर नपार, जहाँ तिम्रा पुर्खाहरूले मेरो परीक्षा गरे, र चालीस वर्षसम्‍म मेरा कामहरू देखे। यसकारण त्‍यस पुस्‍तासँग म क्रोधित भएँ, र भनें, ‘तिनीहरूका हृदय सधैँ बरालिन्‍छन्, तिनीहरूले मेरा मार्ग चिनेका छैनन्‌।’ यसैले मैले आफ्‍नो क्रोधमा यसरी शपथ खाएँ, ‘मेरो विश्राममा तिनीहरू कहिल्‍यै पस्‍नेछैनन्‌’।” भाइ हो, होश गर, तिमीहरूमध्‍ये कसैमा भएको दुष्‍ट र अविश्‍वासी हृदयले तिमीहरूलाई जीवित परमेश्‍वरबाट टाढ़ा नलैजाओस्‌। जबसम्‍म “आजको दिन” भन्‍ने कुरा छ, तबसम्‍म एउटाले अर्कालाई अर्ती देओ, र पापको छलछामले तिमीहरू कसैको हृदय कठोर नहोस्‌। यदि हामीले हाम्रो सुरुको भरोसालाई अन्‍त्‍यसम्‍मै दृढ़तासाथ थामिराख्‍यौं भने, हामी ख्रीष्‍टका सहभागी भएका छौं। धर्मशास्‍त्रले भन्‍दछ, “आजै तिमीहरूले उहाँको शब्‍द सुन्‍यौ भने विद्रोहका दिनमा जस्‍तै गरी आफ्‍नो हृदय कठोर नपार।” सुन्‍नेहरू को थिए, जसले सुनेर पनि विद्रोह गरे? के ती सब तिनीहरू नै होइनन्‌ र, जो मोशाको नेतृत्‍वमा मिश्रदेशबाट निस्‍किआएका थिए? कोसँग उहाँ चालीस वर्षसम्‍म क्रोधित हुनुभयो? के ती पाप गर्नेहरूसँग होइन, जुनहरू उजाड-स्‍थानमा मरेर गएका थिए? आज्ञा नमान्‍नेहरू नै उहाँको विश्राममा कहिल्‍यै पस्‍न पाउनेछैनन्‌ भनी उहाँले शपथ खानुभएको होइन र? यसैले हामी देख्‍तछौं, अविश्‍वासको कारणले नै तिनीहरू पस्‍न सकेनन्‌।