उत्‍पत्ति 25:1-34

उत्‍पत्ति 25:1-34 NNRV

अब्राहामले अर्की एउटी पत्‍नी विवाह गरे। तिनको नाउँ कतूरा थियो। तिनले अब्राहामबाट जिम्रान, योक्षान, मदान, मिद्यान, यिशबाक र शूहलाई जन्‍माइन्‌। योक्षान शेबा र ददानका पिता भए। ददानका सन्‍तान अश्‍शूरी, लतूशी र लऊम्‍मीहरू थिए। मिद्यानका छोराहरूचाहिँ एपा, एपेर, हानोक, अबीदा र एल्‍दा थिए। यी सबै कतूराका सन्‍तान हुन्‌। अब्राहामले आफूसँग भएका सबै थोक इसहाकलाई नै दिए। तर आफू जीवित छँदै उनका उपपत्नीपट्टिका छोराहरूलाई उनले उपहारहरू दिए, र आफ्‍ना छोरा इसहाकबाट छुट्ट्याएर तिनीहरूलाई पूर्व देशतिर पठाइदिए। अब्राहाम जम्‍मा एक सय पचहत्तर वर्षसम्‍म बाँचे। अब्राहाम दीर्घायु भई पूरा बुढ़ेसकालमा मरे, र आफ्‍ना मरेका पिता-पुर्खाहरूसँग मिल्‍न गए। उनका छोराहरू इसहाक र इश्‍माएलले तिनलाई हित्ती सोहोरको छोरा एप्रोनको खेतमा भएको, मम्रेनेरको मक्‍पेलाको ओड़ारमा गाड़े। त्‍यो खेत अब्राहामले हित्तीहरूबाट किनेका थिए। त्‍यहीँ नै अब्राहाम आफ्‍नी पत्‍नी सारासित गाड़िए। अब्राहामको मृत्‍युपछि परमेश्‍वरले तिनका छोरा इसहाकलाई आशिष्‌ दिनुभयो। त्‍यस बेला इसहाक बेअर-लहै-रोइनेर बसोबास गरे। साराकी कमारी मिश्री हागारपट्टिबाट जन्‍मेको अब्राहामको छोरो इश्‍माएलको वृत्तान्‍त यही हो। जन्‍म क्रमको सूचीअनुसार इश्‍माएलका छोराहरूका नाउँ यी नै हुन्‌: इश्‍माएलको जेठो छोरो नबायोत, र केदार, अदबेल, मिब्‍साम, मिश्‍मा, दुमा, मस्‍सा, हदद, तेमा, यतूर, नापीश र केदमा। इश्‍माएलका छोराहरू यी नै हुन्‌। तिनीहरूका बस्‍ती र छाउनीहरूअनुसार ती बाह्र कुलनायकका नाउँ यी नै हुन्‌। इश्‍माएलको जम्‍मा उमेर एक सय सैँतीस वर्ष थियो, तब तिनको मृत्‍यु भयो र तिनी आफ्‍ना पिता-पुर्खाहरूसँगै मिल्‍न गए। मिश्रको सिमानानेर, अश्‍शूर देशतर्फ हवीलादेखि शूरसम्‍म तिनीहरू बसोबास गर्थे। अनि तिनीहरू आफ्‍ना दाजुभाइको शत्रुतामा बस्‍थे। अब्राहामका छोरा इसहाकको वृत्तान्‍त यही हो। अब्राहाम इसहाकका पिता भए। इसहाकले चालीस वर्षको उमेरमा पद्दन-आरामका अरामी बतूएलकी छोरी अरामी लाबानकी बहिनी रिबेकासँग विवाह गरे। तिनी बाँझी भएकी हुनाले इसहाकले आफ्‍नी पत्‍नीको निम्‍ति परमप्रभुसँग प्रार्थना गरे। तब परमप्रभुले उनको प्रार्थना सुन्‍नुभयो, र रिबेका गर्भवती भइन्‌। गर्भमा भएका बालकहरूले एक-अर्कासँग लड़न्‍त गर्न लागे। “किन मलाई यस्‍तो भयो?” भनी तिनले परमप्रभुसँग सोध्‍न लागिन्‌। परमप्रभुले तिनलाई भन्‍नुभयो, “तेरो कोखमा दुई जातिहरू छन्, तेरो गर्भबाट जन्‍मँदाखेरि नै दुई जाति छुट्टाछुट्टै जन्‍मनेछन्‌। एक जना अर्कोभन्‍दा बलवान्‌ हुनेछ, र जेठाले कान्‍छाको सेवा गर्नेछ।” तिनको सुत्‍केरी हुने बेला आयो, र तिनको कोखमा जुम्‍ल्‍याहा रहेछन्‌। जेठोचाहिँ रातो वर्णको, शरीरभरि रौँको लुगा लाएजस्‍तै जन्‍म्‍यो। यसकारण त्‍यसको नाउँ एसाव राखियो। त्‍यसपछि त्‍यसको भाइचाहिँ एसावको कुर्कुच्‍चा हातले समातेर निस्‍क्‍यो। यसैकारण त्‍यसको नाउँ याकूब राखियो। रिबेकाले यिनीहरूलाई जन्‍माउँदा इसहाक साठी वर्ष पुगेका थिए। यिनीहरू बढ़ेपछि एसावचाहिँ सिपालु शिकारी र मैदानमा डुलिहिँड्‌ने मानिस भए, र याकूबचाहिँ पालमा बसिरहने शान्‍त स्‍वभावका मानिस भए। इसहाकले एसावलाई माया गर्थे, किनभने उनले शिकार गरेर ल्‍याएको मासु तिनले खान पाउँथे। तर रिबेकाले चाहिँ याकूबलाई माया गर्थिन्‌। एक पल्‍ट याकूबले सुरुवा पकाइराखेको बेलामा एसाव मैदानबाट आए। उनलाई भोकले भाउन्‍न छुटेको थियो। एसावले याकूबलाई भने, “मलाई त्‍यो रातो सुरुवा अलिकता खान देऊ। मलाई भोकले भाउन्‍न छुटेको छ।” (यसैकारण उनलाई एदोम पनि भनिन्‍थ्‍यो।) याकूबले भने, “पहिले मलाई तपाईंको ज्‍येष्‍ठ-अधिकार बेच्‍नुहोस्‌।” एसावले भने, “म त मर्नै आँटें। अब मलाई त्‍यो ज्‍येष्‍ठ-अधिकारको के काम?” याकूबले भने, “पहिले शपथ खाएर मलाई भन्‍नुहोस्‌।” तब उनले शपथ खाए, र आफ्‍नो ज्‍येष्‍ठ-अधिकार याकूबलाई बेचे। त्‍यसपछि याकूबले एसावलाई रोटी र दालको सुरुवा दिए। खानपान गरेर एसाव आफ्‍नो बाटो लागे। यसरी एसावले आफ्‍नो ज्‍येष्‍ठ-अधिकारलाई लत्त्याए।