مَتّایِ انجیل 13
13
کشاورز نقل
1هو روج، عیسی خانه جا بیرون بامو و دریا کنار بینیشت. 2ولی اَنقد پیله جماعت اونَ دوره کودِبید کی ایتا لوتکایَ سوارَ بوست و بینیشت. مردوم دریا کنار ایسا بید. 3بازین عیسی خَیلی چیانَ نقل مرا اَشانِ ره باورد. بگفت: «روجی ایتا کشاورز دانه فکونی ره بیرون بُشو. 4وقتی کی دانه فکودن دوبو، ایپچه راه درون فُووست و پَرنده ئان باموئید و اوشانَ بُخوردید. 5ایپچه دِه چُؤُر زمین سر فووست کی خاکِ زیادی ناشتی؛ پس زو زپّه بزه، چره کی خاک عُمقی ناشتی. 6ولی هَطو کی آفتاو بُجور بامو، بسوخت و چونکی بنِه ناشتی خُشکا بوست. 7ایپچه توموش گومارِ میان فووست، و توموش پیله بوست و دانه ئانَ خفه کود. 8ولی باقی دانه ئان خُبِ زمینِ سر فووست و بار باورد: بعضیان صد برابر، بعضیان شصت و بعضی سی. 9هر کی گوش ایشتاوستن ره دَره، بیشتاوه.»
10هو موقع شاگردان عیسی ورجه باموئید و واورسه ئید: «چره اَ مردومِ مرا نقلانِ اَمرا گب زنی؟» 11عیسی جواب بدَه: «آسمانِ پادشائی رازانِ فهمستن شمرأ فدَه بُبوسته، ولی اوشانَ فدَه نُبوسته. 12چون اونیَ کی دَره، ویشتر فَدَه بِه تا به فَتّ و فراوانی بدَره، و جه اونی کی ناره، هونیم کی دَره فیگیفته خوائه بوستن. 13هنِ واسی اَشان مرا نَقلانِ اَمرا گب زنم، چونکی:
«فندریدی، ولی نیدینیدی؛
گوش دیئیدی، ولی نیشتاویدی و نفهمیدی.
14حئیقتنَم اِشعیای پیغمبرِ نبوت، اوشانِ باره به انجام فارسه کی:
«”شیمی گوشِ مرا ایشتاوید، ولی هرگس نخوائید فهمستن؛
شیمی چوم مرا دینید، ولی هرگس شمرأ حَالی نخوائه بوستن.
15چونکی اَ مردومِ دیل سنگ بُبوسته،
اَشان گوشان سنگینَ بوسته،
و خوشانِ چومانَ دوَسته ئید،
نبه کی خوشانِ چوم مرا بیدینید،
و خوشانِ گوشانِ مرا بیشتاوید
و خوشانِ دیلانِ درون بفهمید
و واگردید و من اَشانَ شفا بدم.“
16ولی خوشا به حال شیمی چوم کی دینیدی و شیمی گوش کی ایشتاویدی. 17حئیقتن، شمرأ گَم، خَیلی جه پیغمبران و صالحان ذوق و شوق دَشتید اونچیَ کی شُمان دینیدی بیدینید و نیدِه ئیدی، و اونچیَ شُمان ایشتاویدی بیشتاوید و نیشتاوستید.»
18«پس شُمان، کشاورزِ نَقلِ معنیَ بیشتاوید: 19وقتی اینفر خُدا پادشائی کلامَ ایشتاوه ولی اونَ حَالی نیبه، شیطان اَیه و اونچیَ کی اونِ دیلِ درون نئَه، دوزانه. اون هو دانه ئیه کی راه درون بکاشته بُبوسته. 20ولی دانه ئی کی چُؤُرِ زمینِ سر فووست کَسیه کی خُدا کلامَ ایشتاوه و درجا اونَ ذوق مرا قُبیل کونه، 21ولی چونکی بنِه ناره، فقط ایپیچه دوام اَوره. وقتی کلامِ واسی، سختی یا آزار بیدینه، هو دَم تاش خوره. 22دانه ئی کی توموش گومارِ میان بکاشته بُبوست، اُ کَسی ایسه کی کلامَ ایشتاوه، ولی اَ دُنیا دیل ناگرانیان و مالِ دُنیا زرق و برق، اونَ خفه کونه و بار ناوره. 23ولی دانه ئی کی خُبِ زمینِ سر بکاشته بُبوستِ کسیه کی کلامَ ایشتاوه و اونَ فهمه و زپه زنه، صد، شصت یا سی برابر بار اَوره.»
هرزِ واشانِ نقل
24عیسی ایتا دِه نقلم اَشانِ ره باورد: «آسمانِ پادشائی مرداکیَ مانه کی خو زمینِ سر خُرّم دانه بپاشانِه. 25ولی وقتی کی اون نوکران خوفته بید، اونِ دُشمند بامو و گندمِ میان، هَرزِ واش بکاشت و بُشو. 26وقتی گَندم سبزا بُو و غوشه بزه، هَرزِ واشم بیرون بامو. 27اربابِ نوکران باموئید و اونَ خبر بدئید کی: ”آقا، مگه تو خُرّم دانه تی زمینِ سر نکاشتی؟ پس هَرزِ واش جه کویا بامو دَره؟“ 28ارباب جواب بدَه: ”اَن دُشمند کارِه.“ نوکران اونِ جا واورسه ئید: ” خوائی بیشیم و اوشانَ جمَ کونیم؟“ 29بگفت: ”نه! اَگه بخوائید هَرزِ واشانَ جمَ کونید، امکان دَره گَندمَم، اوشانِ مرا بنِه جا بکَنید. 30وائالید هر دوتا، تا بِئِن فصل با هم پیله بید. اُ زمات اوشانیَ که محصولَ بینیدی گَم کی اول هَرزِ واشانَ جمَ کونید و دَسته بُکونید تا بُسوجانید، بازون گندمانَ جمَ کونید، می تیلامبارِ درون باورید.“»
خردلِ دانه و خمیرمایه نَقل
31عیسی اوشانِ ره ایتا دِه نقل باورد: «آسمان پادشائی ایتا خردلِ دانه ئیَ مانه کی، اینفر اونَ بیگیفت و خو زمینِ سر بکاشت. 32خردلِ دانه با اَنکی جه همه یِ دانه‌ئان کوجی تره، ولی وقتی سبزا بِه جه همه یِ باغ گیائان پیله تر بِه، ایتا دار بِه، هُطو کی آسمانِ پَرنده ئان اَئیدی و اونِ خالئانِ درون فَک چاکونیدی.»
33عیسی بازون اَشانِ ره ایتا ده نقل باورد و بگفت: «آسمان پادشائی هُطو خمیرمایه ئیَ مانه کی ایتا زنای اونَ اوساد و سَه تا پیله لنگه آردِ مرا قاطی بُکود تا خمیر همه واج بامو.»
34عیسی تمانِ اَ گبانَ نقلِ مرا خلق ره بگفت و حئیقتن جغیر نقل اوشانَ هیچّی نگفت. 35اَ ایتفاق دکفت تا پیغمبرِ گبان به انجام فارسه کی بگفته بو:
«من می دَهَنَ نَقلِ مرا وازا کونم،
و اونچیَ کی جه دُنیا بنا قایم بمانسته، خوایم گُفتن.»
هرزِ واش نقلَ واشکافانه
36بازون عیسی جماعتَ تَرکا کود و خانه بدرون بُشو. هو موقع اونِ شاگردان اونِ ورجه باموئید و بگفتید: «زمینِ هَرزِ واشانِ نقلَ اَمَره واشکافان.» 37عیسی جواب بدَه: «اینفر کی خُرّم دانه زمین سر کاره، انسانِ پسره. 38زمین، اَ دُنیایه و خُرم دانه، آسمانِ پادشائی زاکانید. هَرزِ واشان، اُ شُرورِ زاکانید؛ 39و دُشمندی کی اوشانَ کاره، ابلیسه. بِئِن فصل، آخرِ زماتِ و اوشانی کی محصولَ بینیدی، فیریشته ئانید. 40هُطوکی هَرزِ واشانَ جمَ کونیدی و آتشِ درون سوجانیدی، آخرِ زماتَم هَطو خوائه بوستن. 41انسانِ پسر خو فیریشته ئانَ اوسِه کونه و اوشان هر چیَ کی باعث و بانیِ گُناه بِه و تمانِ بدکارانم اونِ پادشائی جا جمَ کونیدی 42و اوشانَ آتشِ تَنورِ میان خوائید تَوَدَن، جائی کی گِریه کونیدی و گاز گازِ سر خوائید سابانِئن. 43هو موقع صالحان خوشانِ پئرِ پادشائی درون، آفتاوِ مانستن فتاویدی. هر کی گوش ایشتاوستنِ ره دَره، بیشتاوه.»
جیگا بُخورده گنجِ نَقل
44«آسمانِ پادشائی ایتا گنجِ مانستنِ کی زمینِ دیلِ درون جیگا بُخورده و اینفر اونَ پیدا کونه و ایوارده اونَ جیگا دئه و ذوقِ جا شه و اونچیَ کی دَره، فروشه و اُ زمینَ هینه.»
45«هَطویم آسمانِ پادشائی تاجریَ مانه کی با ارزشِ مُرواریانِ دُمبال دَره. 46پس وقتی با ارزشِ مُرواریَ یابه، شه و اونچیَ کی دَره فروشه و اُ مُرواریَ هینه.»
صیادانِ ماشکِ نَقل
47«و بازم آسمان پادشائی ماشکیَ مانه کی دریا درون تَوَدَه بِه و همه جور ماهی اونِ درون شه. 48وقتی کی ماشک پُرَ بِه، اونَ بُجور فاکِشیدی. بازین نیشینیدی و خُبانَ، زیبیلِ درون جمَ کونیدی، ولی بدانَ دور تَوَدید. 49آخرِ زماتَم هَطو خوائه بوستن. فیریشته ئان اَئیدی و بدکارانَ، دُرستکارانِ جا سیوا کونیدی 50و اوشانَ آتشِ تَنورِ درون خوائید تَوَدَن، اویا کی گریه کونید و گاز گازِ سر خوائید سابانن.»
51عیسی بازین واورسه: «همۀ اَ گبانَ بفهمستید؟» شاگردان جواب بدَه ئید: «بله!» 52عیسی بگفت: «پس، هر توراتِ آموجگار کی آسمانِ پادشائی جا، درس بیگیره، اُ صابخانه ئیَ مانه کی خو صوندوقِ جا تازه و کهنه چیانَ بیرون اَوره.»
ناصره مردومِ بی ایمانی
53وقتی عیسی اَ نقلانَ به آخر فارسانه، اویا تَرکا کود 54و به خو شار ناصره بُشو و عبادتگا درون بنا بُکود مردومَ آموختن. مردوم ماتا بوستید و واورسه ئید: «اَ مردای اَجور مُعجزاتِ انجام دَئنِ حکمت و قوّتَ جه کویا بدست باورده؟ 55مگه اَ رِی، اُ نجّارِ پسر نیه؟ اونِ مارِ نام، مریم نیه؟ اونِ براران یعقوب و یوسف و شَمعون و یهودا نیئیدی؟ 56مگه همه یِ اونِ خاخوران اَمی میان زیندگی نُکونیدی؟ پس اَ چیانَ جه کویا بدَس باورده؟» 57پس اوشانَ خوش نامو. ولی عیسی اوشانَ بگفت: «پیغمبر بی حُرمت نیه جغیر خو شار و خو خانه درون!» 58و عیسی اوشانِ بی‌ایمانی واسی، زیاد اویا مُعجزه نُکود.
လက်ရှိရွေးချယ်ထားမှု
مَتّایِ انجیل 13: GIL
အရောင်မှတ်ချက်
မျှဝေရန်
ကူးယူ
မိမိစက်ကိရိယာအားလုံးတွင် မိမိအရောင်ချယ်သောအရာများကို သိမ်းဆည်းထားလိုပါသလား။ စာရင်းသွင်းပါ (သို့) အကောင့်ဝင်လိုက်ပါ
@ 2024 Korpu Company
مَتّایِ انجیل 13
13
کشاورز نقل
1هو روج، عیسی خانه جا بیرون بامو و دریا کنار بینیشت. 2ولی اَنقد پیله جماعت اونَ دوره کودِبید کی ایتا لوتکایَ سوارَ بوست و بینیشت. مردوم دریا کنار ایسا بید. 3بازین عیسی خَیلی چیانَ نقل مرا اَشانِ ره باورد. بگفت: «روجی ایتا کشاورز دانه فکونی ره بیرون بُشو. 4وقتی کی دانه فکودن دوبو، ایپچه راه درون فُووست و پَرنده ئان باموئید و اوشانَ بُخوردید. 5ایپچه دِه چُؤُر زمین سر فووست کی خاکِ زیادی ناشتی؛ پس زو زپّه بزه، چره کی خاک عُمقی ناشتی. 6ولی هَطو کی آفتاو بُجور بامو، بسوخت و چونکی بنِه ناشتی خُشکا بوست. 7ایپچه توموش گومارِ میان فووست، و توموش پیله بوست و دانه ئانَ خفه کود. 8ولی باقی دانه ئان خُبِ زمینِ سر فووست و بار باورد: بعضیان صد برابر، بعضیان شصت و بعضی سی. 9هر کی گوش ایشتاوستن ره دَره، بیشتاوه.»
10هو موقع شاگردان عیسی ورجه باموئید و واورسه ئید: «چره اَ مردومِ مرا نقلانِ اَمرا گب زنی؟» 11عیسی جواب بدَه: «آسمانِ پادشائی رازانِ فهمستن شمرأ فدَه بُبوسته، ولی اوشانَ فدَه نُبوسته. 12چون اونیَ کی دَره، ویشتر فَدَه بِه تا به فَتّ و فراوانی بدَره، و جه اونی کی ناره، هونیم کی دَره فیگیفته خوائه بوستن. 13هنِ واسی اَشان مرا نَقلانِ اَمرا گب زنم، چونکی:
«فندریدی، ولی نیدینیدی؛
گوش دیئیدی، ولی نیشتاویدی و نفهمیدی.
14حئیقتنَم اِشعیای پیغمبرِ نبوت، اوشانِ باره به انجام فارسه کی:
«”شیمی گوشِ مرا ایشتاوید، ولی هرگس نخوائید فهمستن؛
شیمی چوم مرا دینید، ولی هرگس شمرأ حَالی نخوائه بوستن.
15چونکی اَ مردومِ دیل سنگ بُبوسته،
اَشان گوشان سنگینَ بوسته،
و خوشانِ چومانَ دوَسته ئید،
نبه کی خوشانِ چوم مرا بیدینید،
و خوشانِ گوشانِ مرا بیشتاوید
و خوشانِ دیلانِ درون بفهمید
و واگردید و من اَشانَ شفا بدم.“
16ولی خوشا به حال شیمی چوم کی دینیدی و شیمی گوش کی ایشتاویدی. 17حئیقتن، شمرأ گَم، خَیلی جه پیغمبران و صالحان ذوق و شوق دَشتید اونچیَ کی شُمان دینیدی بیدینید و نیدِه ئیدی، و اونچیَ شُمان ایشتاویدی بیشتاوید و نیشتاوستید.»
18«پس شُمان، کشاورزِ نَقلِ معنیَ بیشتاوید: 19وقتی اینفر خُدا پادشائی کلامَ ایشتاوه ولی اونَ حَالی نیبه، شیطان اَیه و اونچیَ کی اونِ دیلِ درون نئَه، دوزانه. اون هو دانه ئیه کی راه درون بکاشته بُبوسته. 20ولی دانه ئی کی چُؤُرِ زمینِ سر فووست کَسیه کی خُدا کلامَ ایشتاوه و درجا اونَ ذوق مرا قُبیل کونه، 21ولی چونکی بنِه ناره، فقط ایپیچه دوام اَوره. وقتی کلامِ واسی، سختی یا آزار بیدینه، هو دَم تاش خوره. 22دانه ئی کی توموش گومارِ میان بکاشته بُبوست، اُ کَسی ایسه کی کلامَ ایشتاوه، ولی اَ دُنیا دیل ناگرانیان و مالِ دُنیا زرق و برق، اونَ خفه کونه و بار ناوره. 23ولی دانه ئی کی خُبِ زمینِ سر بکاشته بُبوستِ کسیه کی کلامَ ایشتاوه و اونَ فهمه و زپه زنه، صد، شصت یا سی برابر بار اَوره.»
هرزِ واشانِ نقل
24عیسی ایتا دِه نقلم اَشانِ ره باورد: «آسمانِ پادشائی مرداکیَ مانه کی خو زمینِ سر خُرّم دانه بپاشانِه. 25ولی وقتی کی اون نوکران خوفته بید، اونِ دُشمند بامو و گندمِ میان، هَرزِ واش بکاشت و بُشو. 26وقتی گَندم سبزا بُو و غوشه بزه، هَرزِ واشم بیرون بامو. 27اربابِ نوکران باموئید و اونَ خبر بدئید کی: ”آقا، مگه تو خُرّم دانه تی زمینِ سر نکاشتی؟ پس هَرزِ واش جه کویا بامو دَره؟“ 28ارباب جواب بدَه: ”اَن دُشمند کارِه.“ نوکران اونِ جا واورسه ئید: ” خوائی بیشیم و اوشانَ جمَ کونیم؟“ 29بگفت: ”نه! اَگه بخوائید هَرزِ واشانَ جمَ کونید، امکان دَره گَندمَم، اوشانِ مرا بنِه جا بکَنید. 30وائالید هر دوتا، تا بِئِن فصل با هم پیله بید. اُ زمات اوشانیَ که محصولَ بینیدی گَم کی اول هَرزِ واشانَ جمَ کونید و دَسته بُکونید تا بُسوجانید، بازون گندمانَ جمَ کونید، می تیلامبارِ درون باورید.“»
خردلِ دانه و خمیرمایه نَقل
31عیسی اوشانِ ره ایتا دِه نقل باورد: «آسمان پادشائی ایتا خردلِ دانه ئیَ مانه کی، اینفر اونَ بیگیفت و خو زمینِ سر بکاشت. 32خردلِ دانه با اَنکی جه همه یِ دانه‌ئان کوجی تره، ولی وقتی سبزا بِه جه همه یِ باغ گیائان پیله تر بِه، ایتا دار بِه، هُطو کی آسمانِ پَرنده ئان اَئیدی و اونِ خالئانِ درون فَک چاکونیدی.»
33عیسی بازون اَشانِ ره ایتا ده نقل باورد و بگفت: «آسمان پادشائی هُطو خمیرمایه ئیَ مانه کی ایتا زنای اونَ اوساد و سَه تا پیله لنگه آردِ مرا قاطی بُکود تا خمیر همه واج بامو.»
34عیسی تمانِ اَ گبانَ نقلِ مرا خلق ره بگفت و حئیقتن جغیر نقل اوشانَ هیچّی نگفت. 35اَ ایتفاق دکفت تا پیغمبرِ گبان به انجام فارسه کی بگفته بو:
«من می دَهَنَ نَقلِ مرا وازا کونم،
و اونچیَ کی جه دُنیا بنا قایم بمانسته، خوایم گُفتن.»
هرزِ واش نقلَ واشکافانه
36بازون عیسی جماعتَ تَرکا کود و خانه بدرون بُشو. هو موقع اونِ شاگردان اونِ ورجه باموئید و بگفتید: «زمینِ هَرزِ واشانِ نقلَ اَمَره واشکافان.» 37عیسی جواب بدَه: «اینفر کی خُرّم دانه زمین سر کاره، انسانِ پسره. 38زمین، اَ دُنیایه و خُرم دانه، آسمانِ پادشائی زاکانید. هَرزِ واشان، اُ شُرورِ زاکانید؛ 39و دُشمندی کی اوشانَ کاره، ابلیسه. بِئِن فصل، آخرِ زماتِ و اوشانی کی محصولَ بینیدی، فیریشته ئانید. 40هُطوکی هَرزِ واشانَ جمَ کونیدی و آتشِ درون سوجانیدی، آخرِ زماتَم هَطو خوائه بوستن. 41انسانِ پسر خو فیریشته ئانَ اوسِه کونه و اوشان هر چیَ کی باعث و بانیِ گُناه بِه و تمانِ بدکارانم اونِ پادشائی جا جمَ کونیدی 42و اوشانَ آتشِ تَنورِ میان خوائید تَوَدَن، جائی کی گِریه کونیدی و گاز گازِ سر خوائید سابانِئن. 43هو موقع صالحان خوشانِ پئرِ پادشائی درون، آفتاوِ مانستن فتاویدی. هر کی گوش ایشتاوستنِ ره دَره، بیشتاوه.»
جیگا بُخورده گنجِ نَقل
44«آسمانِ پادشائی ایتا گنجِ مانستنِ کی زمینِ دیلِ درون جیگا بُخورده و اینفر اونَ پیدا کونه و ایوارده اونَ جیگا دئه و ذوقِ جا شه و اونچیَ کی دَره، فروشه و اُ زمینَ هینه.»
45«هَطویم آسمانِ پادشائی تاجریَ مانه کی با ارزشِ مُرواریانِ دُمبال دَره. 46پس وقتی با ارزشِ مُرواریَ یابه، شه و اونچیَ کی دَره فروشه و اُ مُرواریَ هینه.»
صیادانِ ماشکِ نَقل
47«و بازم آسمان پادشائی ماشکیَ مانه کی دریا درون تَوَدَه بِه و همه جور ماهی اونِ درون شه. 48وقتی کی ماشک پُرَ بِه، اونَ بُجور فاکِشیدی. بازین نیشینیدی و خُبانَ، زیبیلِ درون جمَ کونیدی، ولی بدانَ دور تَوَدید. 49آخرِ زماتَم هَطو خوائه بوستن. فیریشته ئان اَئیدی و بدکارانَ، دُرستکارانِ جا سیوا کونیدی 50و اوشانَ آتشِ تَنورِ درون خوائید تَوَدَن، اویا کی گریه کونید و گاز گازِ سر خوائید سابانن.»
51عیسی بازین واورسه: «همۀ اَ گبانَ بفهمستید؟» شاگردان جواب بدَه ئید: «بله!» 52عیسی بگفت: «پس، هر توراتِ آموجگار کی آسمانِ پادشائی جا، درس بیگیره، اُ صابخانه ئیَ مانه کی خو صوندوقِ جا تازه و کهنه چیانَ بیرون اَوره.»
ناصره مردومِ بی ایمانی
53وقتی عیسی اَ نقلانَ به آخر فارسانه، اویا تَرکا کود 54و به خو شار ناصره بُشو و عبادتگا درون بنا بُکود مردومَ آموختن. مردوم ماتا بوستید و واورسه ئید: «اَ مردای اَجور مُعجزاتِ انجام دَئنِ حکمت و قوّتَ جه کویا بدست باورده؟ 55مگه اَ رِی، اُ نجّارِ پسر نیه؟ اونِ مارِ نام، مریم نیه؟ اونِ براران یعقوب و یوسف و شَمعون و یهودا نیئیدی؟ 56مگه همه یِ اونِ خاخوران اَمی میان زیندگی نُکونیدی؟ پس اَ چیانَ جه کویا بدَس باورده؟» 57پس اوشانَ خوش نامو. ولی عیسی اوشانَ بگفت: «پیغمبر بی حُرمت نیه جغیر خو شار و خو خانه درون!» 58و عیسی اوشانِ بی‌ایمانی واسی، زیاد اویا مُعجزه نُکود.
လက်ရှိရွေးချယ်ထားမှု
:
အရောင်မှတ်ချက်
မျှဝေရန်
ကူးယူ
မိမိစက်ကိရိယာအားလုံးတွင် မိမိအရောင်ချယ်သောအရာများကို သိမ်းဆည်းထားလိုပါသလား။ စာရင်းသွင်းပါ (သို့) အကောင့်ဝင်လိုက်ပါ
@ 2024 Korpu Company