انجیل مَرقُس 6
6
بی‌ایمونِنِ مردم ناصرَه
1عیسی از آنکا در اُمَ و اُ شهر خوش چو. شاگردیاش هم شُزدُمبالَه چِدِت. 2رازِ شنبه مکدّس، عیسی تِک عبادتگاه یهودِنیا شروع اُ تعلیم دَدَ اُشکِه. خیلیا که حرفِی آنا شُشُنُفت هُشکشو اُشزاد. و شواَگُت: «اِ مَردا اِ چِی‌یَه‌وا از کُ شُ یاد گِرِتِه؟ اِ چه حکمتیه که اُ آنا دَدَ بُدِ؟ اینا معجزه‌ئِی چینا وَ دست آنا اَنجوم اَبِه؟ 3مَ اِ مِ نجّارا نی؟ مَ پُسِ مریم نی؟ مَ کاکَی یعکوب و یوشا و یهودا و شَمعون نی؟ مَ خوگِه‌ئِی آنا اِکا، بین اَما زندگی ناکنِت؟» پَ از حرفِی عیسی شُن خَش نِمَ. 4عیسی شُ آنایا گُت: «یَک پیغامبر مَجا حرمت اُشَه، وَغیر از شهر خوش و بین کوم و خویشُش و تِی خونوادَه خوش!» 5عیسی اُشنِشابو آنکا هیچ معجزه‌ای اَنجوم هادَ، غیر از اِکِه دست شُ لِی چَنتا مریض نَه و شُ آنایا شفا دَ. 6عیسی از بی‌ایمونِنِ آنایا حیرون هاد. و تِی دِهاتِی اطراف اَگِشت و تعلیم شَدَ.
عیسی اُ دوازده حَوارِنیا اَفرِستِ
7عیسی دوازده شاگردُش شُحَدِ خوش جار زاد و اُ آنایا دوتا دوتا اُشفِرِستَ و شُ آنایا اِکتدار دَ تا روحِی ناپاکا از آدامیا دَر بِکنِت. 8شُ آنایا فَرمو دَ که: «اَسِی سفرشو، غیر از یَک عصا چِی آنِسِهِت؛ نِه نو، نِه تُبرَه و پول هم تِی تَسمَه‌یّاشو نِنِسِت. 9جِتی اُپا کِنِت، ولی جُمَه اضافی اُبار نِکنِت. 10و عیسی شُ آنایا گُت: وَختی اُ خونَه‌ای اَچی، تا موکَه‌ای که آنکا هی، تِی مِ خونَه‌وا وامانی. 11اَگَه تِی جَی کَبول شُنِکِردی و اُ حرفیاتو گاش کَر شُنِکِه، موکَه‌ای که از آنکا اَچی، بَل پَی‌یاتو هم بِتُکِنی، تَ شهادتی وَ ضد آنایا بِه که خدا اُ آنایا غضب اَکو.» 12پَ آنایا چِدِت و اعلام شُکِه که مردم باید توبَه بِکنِت. 13آنایا بُری دیو از آدامیا شُندَر کِه و اُ بُری از مریضیا وَ روغن مَسح شُکِه و شفا شُدَ.
کَتل یحیای تعمیددَهندَه
14هیرودیسِ پادشاه اِ چِی‌یَه‌وا اُششُنُفت، اَسِی که اسم عیسی سِرِ زابُنیا اُفتَدِستاد. مُشتی شواَگُت: «اِ یحیای تعمیددَهندَئِه که از مُردَیّا زندَه آبُدِ، وَخاطر اِئِه که اِ معجزه‌یَّه‌وا اَنجوم اَدَ.» 15ولی مُشتی شواَگُت: «الیاس پیغامبرِه.» مُشتی هم شواَگُت: «یَک پیغامبریه چُنِ پیغامبرِی تیتَه.» 16ولی وَختی هیرودیس اِئا اُششُنُفت، اُشگُت: «اِ آداما هَمِ یحیائِه که ما سِرَش از تَنُش جدا اُمکِه و اَلَه زندَه آبُدِ!»
17اَسِی که هیرودیس هاد که فَرمو اُشدَدِستاد اُ یحیی بِگِرِت و اُشوابانِت و شُ زندان هُبِئِت. هیرودیس اِ کَرا وَخاطر هیرودیا اُشکِردِستاد. هیرودیا زِنِ کاکَشو فیلیپُس هاد، که آلَه هیرودیس اُ آنا شُ زِنَ کِردِستاد. 18اَسِی که یحیی شُ هیرودیس گُتِستاد: «حلال نی که تو خاد زِن کاکَتو بِش.» 19هیرودیا از یحیی کینَه شُ دل هاد و شَئِست اُشبِکُشِه، ولی اُشناشابو. 20اَسِی که هیرودیس از یحیی شَتِرسی، اَسِی که شَدانِست آنا مرد صالح و مکدّسیه، وَخاطر هَمِ از آنا محافظت شَکِه. هر وَخت هیرودیس حرفِی یحیی‌ئا شَشُنُفت، بُری پریشون اَبو. ولی با اِ حالا، وَ خَشی اُ حرفِی آنا گاش کَر شَکِه.
21ولی بلاخرَه هیرودیا فرصت وَلمی شُ گیر اَئو. هیرودیس تِی رازِ تولدُش مِهمُنی اُشگِرِت و اُ هَمَهِ دَربارِنیاش و فَرموندَئِی نظامیش و آدامِی گَپ منطکَهِ جلیل دعوت اُشکِه. 22دُتِ هیرودیا اُ مِهمُنی اُمَ و اُشرَخصی، و هیرودیس و مِهمُنیاش شُن خَش اُمَ. مِ موکَوا پادشاه شُ دُتِ گُت: «هر چه تَئِه از ما درخواست بِکو که اُ تو اَتام.» 23آنا اَسِی دُتِ کَسام شاخَه، و اُشگُت: «هر چی از ما اُتبِئِه اُ تو اَتام، حتی نصف مملکتُم.» 24دُتِ دَر چو و شُ نَنَشو گُت: «چه اُمبِئِه؟» نَنَشو جواب اُشدَ: «سِرِ یحیای تعمیددَهندَه‌وا اُتبِئِه.» 25دُتِ جِخُو وَ شتاب اُ حَدِ پادشاه آگِشت و اُشگُت: «از تو مَئِه هَمِ آلَه سِرِ یحیای تعمیددَهندَه‌ئا تِی مَجمِئَه اُ ما هاتِش.» 26پادشاه بُری غمگین بو، ولی وَخاطر کَسامُش و وَخاطر مِهمُنیاش اُشنائِست زِرِ حرفُش بِزاد. 27پادشاه جِخُو جَلادی اُشفِرِستَ و فَرمو اُشدَ سِرِ یحیی‌ئا بیارِ. آنا چو و تِی زندان سِرِ یحیی‌ئا از تَنُش جدا اُشکِه 28و سِرَش تِی مَجمِئَه شَئو و شُ دُتِ دَ. دُتِ هم شُ نَنَشو دَ. 29وَختی شاگردِی یحیی اِئا شُشُنُفت، اُندِت و بَدنُش شُناسِه و دفن شُکِه.
عیسی اُ پنج هزار نفر خوراک اَدَ
30حَوارِنیا حَدِ عیسی آگِشتِت و هر کَری که شُکِردِستاد و هر تعلیمی که شُدَدِستاد شُن عیسی گُت. 31عیسی شُ آنایا گُت: «اُمرَهِ ما اُ جَی خلوتی بِلگی و هیلَی استراحت بِکنی.» اَسِی که رفت و آمد مردم اِکَّد زیاد هاد که حتی وَخت شُناکِه خوراک بِخرِت. 32پَ آنایا تنها، وَ کایِک اُ جَی خلوتی چِدِت. 33موکَه‌ای که اَچِدِت، خیلیا اُ آنایا شُدی و شُشناسِدِت. پَ مردم از هَمَهِ شهریا وَ پَی پیادَه اُ آنکا شُنخیزکِه و جلوتَه از آنایا اُ آنکا رَسِدِت. 34وَختی عیسی از کایِک زِیر اُمَ، جماعت گاتی اُشدی و دلُش وَ حال آنایا سُت، اَسِی که چُنِ کَهرِی بی‌گَلَبو هادِت. پَ شروع اُشکِه بُری چِی‌یا شُ آنایا تعلیم دَ. 35نَزیک شوم، شاگردیا حَدِ عیسی اُندِت و شُگُت: «اِکا جَی پَرتیِه، وَرگارَم هَه. 36مردُما شُبِفرِست تَ اُ سِرِ زِمِنِی دوروبَر و دِهِیا اُچِت و اَسِی خوشو خوراک بِخِلِت.» 37ولی عیسی جواب اُشدَ: «شما خوتو اُ اِیا خوراک هاتی.» آنایا شُگُت: «تو تَئِه اُچِم کَدِ دویست دینار نو بِخِلِم و اُ آنایا هاتِم که بِخرِت؟» 38عیسی اُشگُت: «چَنتا نو تُهَه؟ اُچی و بِبِنی.» پَ پرس و جو شُکِه و شُگُت: «پنجتا نو و دوتا مَهی.» 39مِ موکَوا عیسی شُ هَمَهِ آنایا فَرمو دَ تا دستَه دستَه لِی چمنیا هُنِئِت. 40پَ مردم تِی دستَه‌ئِی صد نفری، و پنجاه نفری لِی زِمی شَستِت. 41مِ موکَوا عیسی پنجتا نو و دوتا مَهِنا شاسِه، و اُ آسِمو چَش اُشکِه و برکت اُشدَ. بعد نُنیا تِکَه اُشکِه و شُ شاگردیاش دَ تَ جلووِ مردم هُنِسِت؛ دوتا مَهِنا هم بین هَمَهِ آنایا تکسیم اُشکِه. 42هَمَه شُخَه و سیر آبُدِت، 43شاگردیا از خُردَئِی نو و مَهی، دوازده‌تا زانبیل پُر، جمع شُناکِه 44تعداد مَردِی که نو شُخَه، پنج هزار تا هاد.
عیسی لِی هُو رَه اَچِه
45عیسی جِخُو شُ شاگردیاش گُت تا هَموناکِه خوش اُ جماعت مرخص اَکو، سُوار کایِک بِبِت و جلوتَه از آنا اُ آنراوِ دریاچَه، اُ شهر بِیت‌صِیْدا اُچِت. 46عیسی بعد از اِکِه اُ مردم اُشفِرِستَ، خوش اُ بَرَئِه کاو چو تا دعا بِکو.
47موکَهِ شوم که بو، کایِک وسط دریاچَه هاد و عیسی خوش یکی تِی ساحل هاد. 48عیسی اُشدی که شاگردیا وَ زحمت پارو زَتات، اَسِی که باد سمت مخالف آنایا دامَ. حدود ساعت سه شُو، عیسی هَمیناکِه لِی دریاچَه رَه اَچو اُ طرف آنایا چو و شَئِست از حَدشو رَد بِبِه. 49ولی وَختی شاگردیا اُ عیسی در حال رَه چِدَ لِی دریاچَه شُدی، گَمون شُکِه روحِه. و کال شُکِه، 50اَسِی که آنایا هَمَه از دِدَهِ آنا وحشت شُکِردِستاد. ولی عیسی جِخُو خاد آنایا حرف اُشزاد و اُشگُت: «خاطرتو جمع بِه، ما هام. مَتِرسی!» 51و عیسی اُ حَدِ آنایا تِی کایِک چو و باد کَعط بو. آنایا از تعجب هُشکشو اُشزادِستاد 52اَسِی که معجزه نُنیا دَرک شُنِکِردِستاد، بلکه دِلشو سنگ هاد.
شفای مریضیا تِی جِنیسارِت
53وَختی آنایا اُ آنراوِ دریاچَه رَسِدِت، اُ منطکَهِ جِنیسارِت اُندِت و آنکا لَنگَر شُبِست. 54از کایِک که زیر اُندِت، مردم جِخُو اُ عیسی شُشناسی 55و شُنخیزکِه و اُ کُل آن منطکَه‌وا چِدِت، و اُ مریضیا لِی لیافیاشو، اُ هر جَی که شواَشُنُفت عیسی آنکائِه، شواَبو. 56عیسی اُ هر دِه یا شهر یا سِرِ زِمِنِی که اَچو، مردم اُ مریضیاشو شُن سِرِ میدونیا اَنَه و از عیسی خواهش شواَکِه بِهِرِ مریضیا فَکَط اُ چِگِ عباش دست بِزنِت؛ و هرکَه دست شَزاد، شفا شَگِرِت.
လက်ရှိရွေးချယ်ထားမှု
انجیل مَرقُس 6: LAB
အရောင်မှတ်ချက်
မျှဝေရန်
ကူးယူ
မိမိစက်ကိရိယာအားလုံးတွင် မိမိအရောင်ချယ်သောအရာများကို သိမ်းဆည်းထားလိုပါသလား။ စာရင်းသွင်းပါ (သို့) အကောင့်ဝင်လိုက်ပါ
@ 2024 Korpu Company
انجیل مَرقُس 6
6
بی‌ایمونِنِ مردم ناصرَه
1عیسی از آنکا در اُمَ و اُ شهر خوش چو. شاگردیاش هم شُزدُمبالَه چِدِت. 2رازِ شنبه مکدّس، عیسی تِک عبادتگاه یهودِنیا شروع اُ تعلیم دَدَ اُشکِه. خیلیا که حرفِی آنا شُشُنُفت هُشکشو اُشزاد. و شواَگُت: «اِ مَردا اِ چِی‌یَه‌وا از کُ شُ یاد گِرِتِه؟ اِ چه حکمتیه که اُ آنا دَدَ بُدِ؟ اینا معجزه‌ئِی چینا وَ دست آنا اَنجوم اَبِه؟ 3مَ اِ مِ نجّارا نی؟ مَ پُسِ مریم نی؟ مَ کاکَی یعکوب و یوشا و یهودا و شَمعون نی؟ مَ خوگِه‌ئِی آنا اِکا، بین اَما زندگی ناکنِت؟» پَ از حرفِی عیسی شُن خَش نِمَ. 4عیسی شُ آنایا گُت: «یَک پیغامبر مَجا حرمت اُشَه، وَغیر از شهر خوش و بین کوم و خویشُش و تِی خونوادَه خوش!» 5عیسی اُشنِشابو آنکا هیچ معجزه‌ای اَنجوم هادَ، غیر از اِکِه دست شُ لِی چَنتا مریض نَه و شُ آنایا شفا دَ. 6عیسی از بی‌ایمونِنِ آنایا حیرون هاد. و تِی دِهاتِی اطراف اَگِشت و تعلیم شَدَ.
عیسی اُ دوازده حَوارِنیا اَفرِستِ
7عیسی دوازده شاگردُش شُحَدِ خوش جار زاد و اُ آنایا دوتا دوتا اُشفِرِستَ و شُ آنایا اِکتدار دَ تا روحِی ناپاکا از آدامیا دَر بِکنِت. 8شُ آنایا فَرمو دَ که: «اَسِی سفرشو، غیر از یَک عصا چِی آنِسِهِت؛ نِه نو، نِه تُبرَه و پول هم تِی تَسمَه‌یّاشو نِنِسِت. 9جِتی اُپا کِنِت، ولی جُمَه اضافی اُبار نِکنِت. 10و عیسی شُ آنایا گُت: وَختی اُ خونَه‌ای اَچی، تا موکَه‌ای که آنکا هی، تِی مِ خونَه‌وا وامانی. 11اَگَه تِی جَی کَبول شُنِکِردی و اُ حرفیاتو گاش کَر شُنِکِه، موکَه‌ای که از آنکا اَچی، بَل پَی‌یاتو هم بِتُکِنی، تَ شهادتی وَ ضد آنایا بِه که خدا اُ آنایا غضب اَکو.» 12پَ آنایا چِدِت و اعلام شُکِه که مردم باید توبَه بِکنِت. 13آنایا بُری دیو از آدامیا شُندَر کِه و اُ بُری از مریضیا وَ روغن مَسح شُکِه و شفا شُدَ.
کَتل یحیای تعمیددَهندَه
14هیرودیسِ پادشاه اِ چِی‌یَه‌وا اُششُنُفت، اَسِی که اسم عیسی سِرِ زابُنیا اُفتَدِستاد. مُشتی شواَگُت: «اِ یحیای تعمیددَهندَئِه که از مُردَیّا زندَه آبُدِ، وَخاطر اِئِه که اِ معجزه‌یَّه‌وا اَنجوم اَدَ.» 15ولی مُشتی شواَگُت: «الیاس پیغامبرِه.» مُشتی هم شواَگُت: «یَک پیغامبریه چُنِ پیغامبرِی تیتَه.» 16ولی وَختی هیرودیس اِئا اُششُنُفت، اُشگُت: «اِ آداما هَمِ یحیائِه که ما سِرَش از تَنُش جدا اُمکِه و اَلَه زندَه آبُدِ!»
17اَسِی که هیرودیس هاد که فَرمو اُشدَدِستاد اُ یحیی بِگِرِت و اُشوابانِت و شُ زندان هُبِئِت. هیرودیس اِ کَرا وَخاطر هیرودیا اُشکِردِستاد. هیرودیا زِنِ کاکَشو فیلیپُس هاد، که آلَه هیرودیس اُ آنا شُ زِنَ کِردِستاد. 18اَسِی که یحیی شُ هیرودیس گُتِستاد: «حلال نی که تو خاد زِن کاکَتو بِش.» 19هیرودیا از یحیی کینَه شُ دل هاد و شَئِست اُشبِکُشِه، ولی اُشناشابو. 20اَسِی که هیرودیس از یحیی شَتِرسی، اَسِی که شَدانِست آنا مرد صالح و مکدّسیه، وَخاطر هَمِ از آنا محافظت شَکِه. هر وَخت هیرودیس حرفِی یحیی‌ئا شَشُنُفت، بُری پریشون اَبو. ولی با اِ حالا، وَ خَشی اُ حرفِی آنا گاش کَر شَکِه.
21ولی بلاخرَه هیرودیا فرصت وَلمی شُ گیر اَئو. هیرودیس تِی رازِ تولدُش مِهمُنی اُشگِرِت و اُ هَمَهِ دَربارِنیاش و فَرموندَئِی نظامیش و آدامِی گَپ منطکَهِ جلیل دعوت اُشکِه. 22دُتِ هیرودیا اُ مِهمُنی اُمَ و اُشرَخصی، و هیرودیس و مِهمُنیاش شُن خَش اُمَ. مِ موکَوا پادشاه شُ دُتِ گُت: «هر چه تَئِه از ما درخواست بِکو که اُ تو اَتام.» 23آنا اَسِی دُتِ کَسام شاخَه، و اُشگُت: «هر چی از ما اُتبِئِه اُ تو اَتام، حتی نصف مملکتُم.» 24دُتِ دَر چو و شُ نَنَشو گُت: «چه اُمبِئِه؟» نَنَشو جواب اُشدَ: «سِرِ یحیای تعمیددَهندَه‌وا اُتبِئِه.» 25دُتِ جِخُو وَ شتاب اُ حَدِ پادشاه آگِشت و اُشگُت: «از تو مَئِه هَمِ آلَه سِرِ یحیای تعمیددَهندَه‌ئا تِی مَجمِئَه اُ ما هاتِش.» 26پادشاه بُری غمگین بو، ولی وَخاطر کَسامُش و وَخاطر مِهمُنیاش اُشنائِست زِرِ حرفُش بِزاد. 27پادشاه جِخُو جَلادی اُشفِرِستَ و فَرمو اُشدَ سِرِ یحیی‌ئا بیارِ. آنا چو و تِی زندان سِرِ یحیی‌ئا از تَنُش جدا اُشکِه 28و سِرَش تِی مَجمِئَه شَئو و شُ دُتِ دَ. دُتِ هم شُ نَنَشو دَ. 29وَختی شاگردِی یحیی اِئا شُشُنُفت، اُندِت و بَدنُش شُناسِه و دفن شُکِه.
عیسی اُ پنج هزار نفر خوراک اَدَ
30حَوارِنیا حَدِ عیسی آگِشتِت و هر کَری که شُکِردِستاد و هر تعلیمی که شُدَدِستاد شُن عیسی گُت. 31عیسی شُ آنایا گُت: «اُمرَهِ ما اُ جَی خلوتی بِلگی و هیلَی استراحت بِکنی.» اَسِی که رفت و آمد مردم اِکَّد زیاد هاد که حتی وَخت شُناکِه خوراک بِخرِت. 32پَ آنایا تنها، وَ کایِک اُ جَی خلوتی چِدِت. 33موکَه‌ای که اَچِدِت، خیلیا اُ آنایا شُدی و شُشناسِدِت. پَ مردم از هَمَهِ شهریا وَ پَی پیادَه اُ آنکا شُنخیزکِه و جلوتَه از آنایا اُ آنکا رَسِدِت. 34وَختی عیسی از کایِک زِیر اُمَ، جماعت گاتی اُشدی و دلُش وَ حال آنایا سُت، اَسِی که چُنِ کَهرِی بی‌گَلَبو هادِت. پَ شروع اُشکِه بُری چِی‌یا شُ آنایا تعلیم دَ. 35نَزیک شوم، شاگردیا حَدِ عیسی اُندِت و شُگُت: «اِکا جَی پَرتیِه، وَرگارَم هَه. 36مردُما شُبِفرِست تَ اُ سِرِ زِمِنِی دوروبَر و دِهِیا اُچِت و اَسِی خوشو خوراک بِخِلِت.» 37ولی عیسی جواب اُشدَ: «شما خوتو اُ اِیا خوراک هاتی.» آنایا شُگُت: «تو تَئِه اُچِم کَدِ دویست دینار نو بِخِلِم و اُ آنایا هاتِم که بِخرِت؟» 38عیسی اُشگُت: «چَنتا نو تُهَه؟ اُچی و بِبِنی.» پَ پرس و جو شُکِه و شُگُت: «پنجتا نو و دوتا مَهی.» 39مِ موکَوا عیسی شُ هَمَهِ آنایا فَرمو دَ تا دستَه دستَه لِی چمنیا هُنِئِت. 40پَ مردم تِی دستَه‌ئِی صد نفری، و پنجاه نفری لِی زِمی شَستِت. 41مِ موکَوا عیسی پنجتا نو و دوتا مَهِنا شاسِه، و اُ آسِمو چَش اُشکِه و برکت اُشدَ. بعد نُنیا تِکَه اُشکِه و شُ شاگردیاش دَ تَ جلووِ مردم هُنِسِت؛ دوتا مَهِنا هم بین هَمَهِ آنایا تکسیم اُشکِه. 42هَمَه شُخَه و سیر آبُدِت، 43شاگردیا از خُردَئِی نو و مَهی، دوازده‌تا زانبیل پُر، جمع شُناکِه 44تعداد مَردِی که نو شُخَه، پنج هزار تا هاد.
عیسی لِی هُو رَه اَچِه
45عیسی جِخُو شُ شاگردیاش گُت تا هَموناکِه خوش اُ جماعت مرخص اَکو، سُوار کایِک بِبِت و جلوتَه از آنا اُ آنراوِ دریاچَه، اُ شهر بِیت‌صِیْدا اُچِت. 46عیسی بعد از اِکِه اُ مردم اُشفِرِستَ، خوش اُ بَرَئِه کاو چو تا دعا بِکو.
47موکَهِ شوم که بو، کایِک وسط دریاچَه هاد و عیسی خوش یکی تِی ساحل هاد. 48عیسی اُشدی که شاگردیا وَ زحمت پارو زَتات، اَسِی که باد سمت مخالف آنایا دامَ. حدود ساعت سه شُو، عیسی هَمیناکِه لِی دریاچَه رَه اَچو اُ طرف آنایا چو و شَئِست از حَدشو رَد بِبِه. 49ولی وَختی شاگردیا اُ عیسی در حال رَه چِدَ لِی دریاچَه شُدی، گَمون شُکِه روحِه. و کال شُکِه، 50اَسِی که آنایا هَمَه از دِدَهِ آنا وحشت شُکِردِستاد. ولی عیسی جِخُو خاد آنایا حرف اُشزاد و اُشگُت: «خاطرتو جمع بِه، ما هام. مَتِرسی!» 51و عیسی اُ حَدِ آنایا تِی کایِک چو و باد کَعط بو. آنایا از تعجب هُشکشو اُشزادِستاد 52اَسِی که معجزه نُنیا دَرک شُنِکِردِستاد، بلکه دِلشو سنگ هاد.
شفای مریضیا تِی جِنیسارِت
53وَختی آنایا اُ آنراوِ دریاچَه رَسِدِت، اُ منطکَهِ جِنیسارِت اُندِت و آنکا لَنگَر شُبِست. 54از کایِک که زیر اُندِت، مردم جِخُو اُ عیسی شُشناسی 55و شُنخیزکِه و اُ کُل آن منطکَه‌وا چِدِت، و اُ مریضیا لِی لیافیاشو، اُ هر جَی که شواَشُنُفت عیسی آنکائِه، شواَبو. 56عیسی اُ هر دِه یا شهر یا سِرِ زِمِنِی که اَچو، مردم اُ مریضیاشو شُن سِرِ میدونیا اَنَه و از عیسی خواهش شواَکِه بِهِرِ مریضیا فَکَط اُ چِگِ عباش دست بِزنِت؛ و هرکَه دست شَزاد، شفا شَگِرِت.
လက်ရှိရွေးချယ်ထားမှု
:
အရောင်မှတ်ချက်
မျှဝေရန်
ကူးယူ
မိမိစက်ကိရိယာအားလုံးတွင် မိမိအရောင်ချယ်သောအရာများကို သိမ်းဆည်းထားလိုပါသလား။ စာရင်းသွင်းပါ (သို့) အကောင့်ဝင်လိုက်ပါ
@ 2024 Korpu Company