သမၼာက်မ္းစာရွိ မစုံလင္သူမ်ား နမူနာ

ရွင္အာျဗဟံ

ရွင္အာျဗဟံသည္ ဂ်ဴးယုဒဘာသာတြင္ အႀကီးျမတ္ဆုံး ဘိုးေဘးအျဖစ္ သိမွတ္ျပဳပါသည္။ သို႔ရာတြင္၊ သူ၏ ဇာတိၿမိဳ႕သည္ ဥရၿမိဳ႕ျဖစ္ၿပီး၊ ပထမဦးဆုံး ေဟျဗဲလူမ်ိဳးျဖစ္လာမီ၊ တစ္ပါးတစ္မ်ိဳးသားတစ္ပါး ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ထာဝရဘုရားသခင္သည္ သူကို လူမ်ိဳးႀကီး၏ အဘျဖစ္ေစရန္ ေရြးခ်ယ္ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။

ဘုရားသခင့္နိုင္ငံေတာ္အဖို႔ ထူးဆန္းလွေသာအမွုမ်ားတို႔ကို ေဆာင္ရြက္ေစျခင္းငွာ ေခၚေတာ္မူခဲ့ေသာ္လည္း၊ သူသည္ သာမညပုဂၢိဳလ္တစ္ပါးသာ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ သူသည္ ဘုရားသခင္ကို မသိကၽြမ္းခဲ့ေသာ မိဘမ်ားထံမွ ဆင္းသက္လာၿပီး ရိုးသားသည့္ သိုးထိန္းျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ထိုေခၚေတာ္မူျခင္းအမွု၌ပင္၊ သူသည္ မေကာင္းမသင့္ေသာ ေရြးခ်ယ္မွုမ်ားကို ျပဳလုပ္ခဲ့ပါသည္။ ယုဒဘာသာ၏ ဖခင္ႀကီးအေနျဖင့္ က်င့္သင့္သည့္အတိုင္း အျမဲတမ္း မက်င့္ခဲ့ေခ်။ သို႔ေသာ္၊ ဘုရားသခင္သည္ ထိုအမွုကို ပမာဏမျပဳဘဲ ေနေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ ဤအမွုေတာ္အဖို႔ ဘုရားသခင္သည္ ရွင္အာျဗဟံကို ဘိသိက္မဂၤလာေပးေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ ရွင္အာျဗဟံ၏ ဇာတိပကတိကို ထလ်က္ ျပစ္မွားမိေသာအခါ ဘုရားသခင္သည္ အံ့ဩေတာ္မမူ။

သူသည္ အလြန္ထူးျခားေသာ ပါရမီရွင္ (သို႔) ဉာဏ္ႀကီးရွင္တစ္ပါး ျဖစ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေရြးခ်ယ္ခံရသည့္ မဟုတ္ခဲ့ေပ။ ရွင္အာျဗဟံသည္ သမၼာက်မ္းစာတြင္ က်မ္းဂန္မ်ားကို မေရးထားသလို၊ အနာဂတၱိစကားကို မေျပာဘဲလ်က္ ေက်ာက္ျပားမ်ားေပၚတြင္ ပညတ္တရားမ်ားအား မစီရင္ခဲ့ပါဘူး။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ပါေစ၊ အေရးအႀကီးဆုံးအခ်က္မွာ၊ သူသည္ ဘုရားသခင္၏ ေခၚေတာ္မူသံကို ၾကားရၿပီး၊ မည္သည့္ေနရာသို႔ သြားရမည္ကို မသိေသာ္လည္း၊ သူသည္ နာထာင္းလ်က္ ရွိရွိသမၽွတို႔ကို စြန႔္၍ မသိကၽြမ္းခဲ့ေသာ ေဒသသို႔ ထြက္သြားခဲ့ပါသည္။

ရွင္အာျဗဟံ၏ ဘဝမွ သင္ယူဖြယ္ရာ (၂) ခု ဆိုသည္မွာ၊

ဘုရားသခင္သည္ လူတိုင္းကို အသုံးျပဳနိုင္ပါသည္

ရွင္အာျဗဟံ၏ ဇာတ္ေတာ္သည္ မွန္ကန္ေသာ အေထာက္အထား (သို႔) ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္မွုမရွိဟု ခံစားရသူမ်ားအဖို႔ အားေပးရမည့္ ဇာတ္ေတာ္တစ္ပုဒ္ ျဖစ္ပါသည္။ ဘုရားသခင္သည္ ရွင္အာျဗဟံကို သာမညပုဂၢိဳလ္အျဖစ္မွ ျမင့္ျမတ္ေသာပုဂၢိဳလ္အျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲေစေတာ္မူခဲ့သည္။ မိတ္ေဆြသည္ ထင္ရွားေသာမိသားစုမွ မဆင္းသက္ေသာေၾကာင့္ အက်ိဳးနည္းၿပီးဟု ခံစားရနိုင္ပါသည္။ သို႔မဟုတ္၊ ဘုရားသခင္က အသုံးျပဳရန္ မိတ္ေဆြ၌ လုံေလာက္စြာ ဉာဏ္ပညာမရွိဟုလည္း ထင္ေကာင္းထင္နိုင္ပါသည္။ ထာဝရဘုရားသည္ စုံလင္ေသာ ေစတနာစိတ္ရွိေသာသူတို႔ဘက္၌၊ ခိုင္ခံ့စြာ ေနျခင္းငွာ၊ ေျမႀကီးတစ္ျပင္လုံးကို အႏွံ့အျပား ၾကည့္ရွုလ်က္ ရွိေတာ္မူသည္တည္းဟူေသာ သမၼာတရားကို ယုံၾကည္လိုက္ပါ။

ထာဝရဘုရားသည္ ကတိေတာ္အရာမွာ ေႏွးေတာ္မမူ

ဘုရားသခင္သည္ ရွင္အာျဗဟံကို သူ၏ ဇာတိေဒသမွ ထြက္ခြာ၍ မသိကၽြမ္းေသာေဒသသို႔ ထြက္သြားရန္ ေခၚေတာ္မူခ်ိန္တြင္၊ ရွင္အာျဗဟံ၏ အသက္သည္ (၇၅) ႏွစ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ သူသည္ (၈၆) ႏွစ္အထိ ဖခင္တစ္ဦး မျဖစ္ခဲ့သလို၊ (၉၉) ႏွစ္အထိ အေရဖ်ားလွီးျခင္းကို မခံခဲ့ရေပ။ အကၽြန္ုပ္သည္ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္လာေသာအခါ၊ ဘုရားသခင္က အကၽြန္ုပ္ကို မသုံးျပဳနိုင္ဘဲလ်က္ အက်ိဳးနည္းလွသြားပါလိမ့္မည္ဟု လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ယဆူၾကပါသည္။ အကယ္စင္စစ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ဤေလာကႀကီး၌ အသက္ရွင္ေနသေရြ႕၊ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ကို ျပည့္စုံေစျခင္းငွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ အသက္ရွင္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။

ဘုရားသခင္သည္ မိမိအလိုေတာ္ကို ျပည့္စုံေစဖို႔ရန္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လိုအပ္သမၽွကို ေပးစြမ္းနိုင္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ အဆင္သင့္ျဖစ္သည္ဟု ခံစားရသည္ျဖစ္ေစ၊ မျဖစ္သည္ျဖစ္ေစ၊ အလြန္ငယ္သည္ျဖစ္ေစ၊ အလြန္အိုသည္ျဖစ္ေစ၊ ဘုရားသခင္က သူ၏ မဟာအမွုေတာ္ျမတ္ကို ေဆာင္ရြယ္ေစရန္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို အသုံးျပဳနိုင္ေတာ္မူပါသည္။ ကိုယ္ေတာ္သည္ ျဖဴစင္ေစတနာရွင္မ်ားႏွင့္ သစၥာရွင္မ်ားတို႔ကို ရွာေဖြေနပါသည္။