Enzimäine Moisein kirju 20
20
Avraam da Sarra Geraras
1Avraam lähti Mamren pyhäs mečikös Negevah da azetui elämäh Kadesan da Suran välih, sit häi siirdyi Gerarah. 2Häi sanoi Sarrua, omua akkua, sizärekse. [Häi varai sanuo händy akakse, gu linnan eläjät ei tapettas händy akan täh.] Geraran suari Avimeleh käski tuvva Sarran hänele.
3No yöl unis Jumal jiäviihes Avimelehale i sanoi: «Sinä kuolet, gu otit ičele tämän naizen. Häi on miehel.» 4A Avimeleh vie ei ehtinyh ni koskie händy. «Ižändy minun», pokoroiččih Avimeleh, «jokse Sinä hävität oigien rahvahan, [kudai ei tiedänyh tädä]? 5Se mies iče sanoi minule, gu naine on hänen sizär! Naine iče sanoi: ‘Häi on minun velli.’ Minä luajiin tämän oman sydämen prostohuos, minun käit on puhtahat.» 6«Da», sanoi unis Jumal, «Minä tiijän, sinä luajiit tämän oman sydämen prostohuos, sikse Minä en andanuh sinule luadie riähkiä Minun ies da yhtyö tämän naizenke. 7A nygöi anna akku järilleh ukole. Häi on sanankandai, häi molihes sinus, i sinä jiät eloh. Tiijä se: gu et kiännytänne akkua ukole, sit nepremenno kuolet, sinä dai kai sinun rodu.»
8Huondeksel Avimeleh nouzi aijoi, keräi kaikkii dvorčumiehii da saneli heile nämä sanat. Kaikin äijäl pöllästyttih. 9Avimeleh kučui Avraamua da rubei soimuamah händy: «Midä sinä ruavoit meijänke? Midä minä sinule luajiin pahua, gu sinä veit minuu suureh riähkäh, minuu dai kaiken minun tsarstvan? Nenga ei sua ruadua. 10Midä sinä duumaičit, konzu nenga ruavoit?» 11Avraam vastai: «Minä smietiin, gu nämis kohtis ei varata Jumalua da voijah tappua minuu akan täh. 12Da, häi on tovelgi minun sizär, minun tuatan tytär, vai muamo on toine hänel. Häi rodih minule akakse, 13no konzu Jumal käski minule jättiä tuatan koin da lähtie matkah, minä sanoin hänele: ‘Ole moine hyvä, kaikkiel, kunne vai tulemmo, sano, minä olen sinun velli’.»
14Avimeleh andoi Avraamale [tuhat šekelii hobjua,] lammastu da kozua, lehmiä, orjua, orjunaistu, andoi järilleh Sarran 15da sanoi: «Kai minun mua on sinun ies. Elä kus tahtot.» 16A Sarrale häi sanoi: «Minä annoin sinun vellele tuhat šekelii hobjua. Anna se ozuttau sinun vijattomuon, i sinä piäzet oigiekse kaikkien ies.»
17Avraam moliihes Jumalale, i Jumal parandi Avimelehan, hänen akan dai orjunaizet, i hyö myös ruvettih suamah lastu. 18Näit Ižändy oli Sarran täh luadinuh lapsensuamattomikse kaikkii naizii Avimelehan talois.
നിലവിൽ തിരഞ്ഞെടുത്തിരിക്കുന്നു:
Enzimäine Moisein kirju 20: LIVVI
ഹൈലൈറ്റ് ചെയ്യുക
പങ്ക് വെക്കു
പകർത്തുക
നിങ്ങളുടെ എല്ലാ ഉപകരണങ്ങളിലും ഹൈലൈറ്റുകൾ സംരക്ഷിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടോ? സൈൻ അപ്പ് ചെയ്യുക അല്ലെങ്കിൽ സൈൻ ഇൻ ചെയ്യുക
(c) Biblienkiännändyinstituuttu, Helsinki 2003
Enzimäine Moisein kirju 20
20
Avraam da Sarra Geraras
1Avraam lähti Mamren pyhäs mečikös Negevah da azetui elämäh Kadesan da Suran välih, sit häi siirdyi Gerarah. 2Häi sanoi Sarrua, omua akkua, sizärekse. [Häi varai sanuo händy akakse, gu linnan eläjät ei tapettas händy akan täh.] Geraran suari Avimeleh käski tuvva Sarran hänele.
3No yöl unis Jumal jiäviihes Avimelehale i sanoi: «Sinä kuolet, gu otit ičele tämän naizen. Häi on miehel.» 4A Avimeleh vie ei ehtinyh ni koskie händy. «Ižändy minun», pokoroiččih Avimeleh, «jokse Sinä hävität oigien rahvahan, [kudai ei tiedänyh tädä]? 5Se mies iče sanoi minule, gu naine on hänen sizär! Naine iče sanoi: ‘Häi on minun velli.’ Minä luajiin tämän oman sydämen prostohuos, minun käit on puhtahat.» 6«Da», sanoi unis Jumal, «Minä tiijän, sinä luajiit tämän oman sydämen prostohuos, sikse Minä en andanuh sinule luadie riähkiä Minun ies da yhtyö tämän naizenke. 7A nygöi anna akku järilleh ukole. Häi on sanankandai, häi molihes sinus, i sinä jiät eloh. Tiijä se: gu et kiännytänne akkua ukole, sit nepremenno kuolet, sinä dai kai sinun rodu.»
8Huondeksel Avimeleh nouzi aijoi, keräi kaikkii dvorčumiehii da saneli heile nämä sanat. Kaikin äijäl pöllästyttih. 9Avimeleh kučui Avraamua da rubei soimuamah händy: «Midä sinä ruavoit meijänke? Midä minä sinule luajiin pahua, gu sinä veit minuu suureh riähkäh, minuu dai kaiken minun tsarstvan? Nenga ei sua ruadua. 10Midä sinä duumaičit, konzu nenga ruavoit?» 11Avraam vastai: «Minä smietiin, gu nämis kohtis ei varata Jumalua da voijah tappua minuu akan täh. 12Da, häi on tovelgi minun sizär, minun tuatan tytär, vai muamo on toine hänel. Häi rodih minule akakse, 13no konzu Jumal käski minule jättiä tuatan koin da lähtie matkah, minä sanoin hänele: ‘Ole moine hyvä, kaikkiel, kunne vai tulemmo, sano, minä olen sinun velli’.»
14Avimeleh andoi Avraamale [tuhat šekelii hobjua,] lammastu da kozua, lehmiä, orjua, orjunaistu, andoi järilleh Sarran 15da sanoi: «Kai minun mua on sinun ies. Elä kus tahtot.» 16A Sarrale häi sanoi: «Minä annoin sinun vellele tuhat šekelii hobjua. Anna se ozuttau sinun vijattomuon, i sinä piäzet oigiekse kaikkien ies.»
17Avraam moliihes Jumalale, i Jumal parandi Avimelehan, hänen akan dai orjunaizet, i hyö myös ruvettih suamah lastu. 18Näit Ižändy oli Sarran täh luadinuh lapsensuamattomikse kaikkii naizii Avimelehan talois.
നിലവിൽ തിരഞ്ഞെടുത്തിരിക്കുന്നു:
:
ഹൈലൈറ്റ് ചെയ്യുക
പങ്ക് വെക്കു
പകർത്തുക
നിങ്ങളുടെ എല്ലാ ഉപകരണങ്ങളിലും ഹൈലൈറ്റുകൾ സംരക്ഷിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടോ? സൈൻ അപ്പ് ചെയ്യുക അല്ലെങ്കിൽ സൈൻ ഇൻ ചെയ്യുക
(c) Biblienkiännändyinstituuttu, Helsinki 2003