انجیلِ مَتّی 12
12
مقدس شنبه روزِ صاحاب
1اَ روزون، یهودیان شنبه روزَ، عیسی گندم زارون دَ شی اَی. عیسی شاگرده وَشیرشون به پس گندم اُوشه شون بیچی و بُخردشونه. 2فَریسی فرقه عالمه امِشون بِوینتِندِه و عیسیاشون بوات: «دِدِس، اِشته شاگرده کاری کرنده که مقدسه شنبه روزَ جایز نی.» 3عیسی اَجون بوا: «مگم نِخونتَیو که وختی داوود پاتشاه و چُو یاره وَشیرشون به چِشون بکه؟ 4چه طَرَه داوود پاتشاه خدا کییه دِله بِشه و مقدسه نان دَ بخردشه و اِشتن یارونِشِن آدا، هر چند مقدسه نانه خُردن داووده پاتشاه و چُو یارون را جایز نبه، بلکم فقط چو خُردن کاهنون را جایز به. 5یا مگم توراتَ دَ نِخونتَیو که چه طَرَه مقدسه شنبه روزَ کاهنه معبد دلَ، اِشتن وظیفه انجام دایَنِه را مقدسه شنبه روزِ حرمته نیا نِدارنده، با ام حال گناهکار نینده؟ 6شَمارا وام کسی بییا اِسِه که معبد دَ پیله تره! 7اگم اَم کلام مفهومرون درک کرده به که ”از رحمت گَوِم نه قربانی،“ دِ بی‌گناهه آدمه رون محکوم نِکَردَیو. 8چون انسان زا، مقدسه شنبه روزه صاحب اختیاره.»
علیله مردکه شفا
9اُخُری عیسی اَ مکانِش ترک بکه وبشه چون عبادتگاه. 10عبادتگاه دلَ ای مَردکی بِه که ای دسشه خشک آبییه بِه. اَوی که بِر بِنده عیسی کود آپرسسنده: «شفا دایَن مقدسه شنبه روزَ جایزه؟» اَمشون بوات تا ای بهانه‌ای عیسی متهم کردن را آلَوِندِ 11عیسی اَجون بوات: «اگم ای نفر از شَما ای گوسپندی بِداره و اَو مقدسه شنبه روزَ دِگِنه چاه دلَ مَگَم اجو نِگیره و چاهَ دَ اَبَر نِایره؟ 12حلا انسان چنده گوسپندَ دَ با ارزشتره! پس چاکه کار کردن مقدسه شنبه روزَ جایز اِسه.» 13اُخُری عیسی اَ مردکش بوات: «اِشته دَس دراز بِکه!» اَ مردک اِشتن دسش دراز بِکه و چو دَس، اَ ای دسِه شارین سالم بِبه 14امّا فریسی فرقه علما عبادتگاه اَبَر بشنده و هندیگرییم مشورتشون بکه که چه طَرَه عیسی هلاک بکرنده.
خدا برگزیده خادم
15وختی عیسی چون نقشه دَ خَوَر دار ببه، اَ مکانِش ترک بِکه. خیلیون چو پَش بشنده و عیسی همه‌ی مریضِونش شفا بدا. 16و اَجونش قدغن بِکَه که عیسی دربارَه کسییم لاوه مَکَرنده. 17اَم اتفاق دِکَت تا اِشَعیای پیغمبره پیشگویی اتفاق دِگِنه که واتش به:
18«اَم چِمِن خادمه که اَوِم انتخاب کرده،
چِمن عزیز، که چمن جان چو دَ راضی اِسه.
از چِمن روح چُو سر اونیم
و اَو علایدَه قومونِ را عدالت اعلام کَره.
19او نه جنگ کره و نه جیکیله کَره؛
نه کسی چُو صَصه کوچه هانَ دَ اَشنوه.
20تِرَک خُرده نِیِ نِشکِنجه
و نیم‌سوجه فیتیله اینِکوشه،
تا عدالته پیروز بکره.
21چو نوم همَّه‌ی قومون را امید بی.»
خدا مقدسه روح کفر واتن
22اُخُری ای دیوزده مردکی که کور و لال بِه بایردِشون عیسی وَر و عیسی اَجوش شفا بِدا، جوری که اَ مردک بتونسشه لاوه بکره و بِوینِه. 23مردم همُّن تعجبشون بِکَه و بواتنده: «بی که اَم مردمک هَه مسیح موعود بیبی، که قراره داوود پاتشاه نسلَ دَ با؟» 24امّا وختی فَریسی فرقه عالمه اَمشون بشنوس و بواتشون: «اَم مردک دیون، فقط بَعَلزِبول کمکییم که دیون رئیسه اَبَر کره!» 25عیسی که زونسَی چون فکرَ چه گُذَرِ اَجونش بوات: «هر مملکتیَ که دِ دسته ای دگنه، نابود بی، و هر شهر یا کَه ای که دِ دسته ای دگنه، دَووم نایره. 26اگم شیطون، شیطون اَبَر بکره، اِشتن ضد دِ دسته ای دگِنه پس چه طَرَه چو سلطنت دَووم بایره؟ 27و اگم از بَعَلزِبول کمکییم ،دیوان اَبَر بِکَرِم شَما شاگرده چِکِه کمکییَم اَجون اَبَرکرنده؟ پس اَوه شَماهون قضاوت کرنده. 28امّا اگم از خدا روحییَم دیون اَبَر بِکَرِم پس خدا پاتشاهی شَماهون آرَسَه. 29چه طَرَه کسی تونه قدرتمنده مردکی کَه دِلَه بیشی و چو مال و ملاله غارت بکره؟ مگم اَم که اول گَوَن اَ مردکه دِبَنده. اُخُری حقیقتا تونه اَ کَه غارت بکره. 30هر که چِمِنییَم نی، چمن ضدِه، و هر که چِمِن خمنا جمع مکَره، پخش و پَلا کره. 31پس شَما را وام که انسان هر گناهی بکره و هر کفری که بوا، بَخشِسه بی، امّا خدا مقدسه روح کفر بوایو بَخشِسه نیبی. 32هر که انسان زا ضد لاوه ای بکره، بَخشِسه بی، امّا هر که خدا مقدسه روح ضد لاوه ای بکره، نه اَم دنیا و نه اَ دنیا بَخشِسه نیبی.
33«اگم چاکَ میوه گوی، شَما دارِه گون چاک بیبی، چون بدَ دار، بدَ میوه دی. دارِه چو میوَه دَ آزوننده. 34ای افعی‌زادعون، شَما که شرور آدمیو، چه طَرَه تونو چاکه لاوه بکرا؟ چون زون اَ چیونی وا که دل اَجون وا. 35چاکه آدم، اِشتن چاکَ صندوقِ دلَ چاکی به بار آیره و بد آدم، اِشتن بدَ صندوقِ دلَ دَ بدی به بار آیره. 36اَز شَما وام که مردم هر پوچه لاویی را که زُونه سر آیرِنده، داوریه روزَ دَ گَوَن حساب پس بدینده. 37چون شَما لاوَعونییَم بَخشِسه با و شَما لاوعونییَم محکوم با.»
عیسی کودَ نشانه ای بِگَوِسِشون
38اُخُری بعضی از تورات معلمین و فَریسی فرقه عالمه عیساشون بوات: «استاد، اَما گَوُم اِشتَ دَ نشونَه ایی بیوینوم.» 39امّا عیسی جواو بدا: «اَم نسل شرور و زناکار، ای نشانه ای گَوَندِ! امّا هیچ نشونَه ای اَجون نِدییوم مگم یونس پیغمبره نشونَه. 40چون هِمنه که یونس سه شوانه روز پیله ماهی ای تِرنَ دَ به، انسان زا نی سه شوانه روز زمین دله گَوَن وندره. 41نینوا شهره مردم داوری روزَ اَم نسله مردمییَم زنده آبینده و اَجون محکوم کرنده، چون نینوا مردمون یونسِه پیغامِ خونین توبشون بکه، و دِدِسا اَ کسی که بییا اِسِه یونس پیغمبر دَ پیله تره. 42صبا مملکته ملکه داوریه روزَ دَ اَم نسل مردمییَم زنده بی و اَجون محکوم کره، چون اَو دنیا اَسرَ بومه تا سلیمانه پاتشاه حکمت بَشنوِ، دِدِسا اَ کسی که بییا اِسِه سلیمانِ پاتشاه دَ پیله تَره.
43«وختی که پلیدَ روح ای نفرَ دَ اَبَر شی، خشک و بی آوَ یقایی شی تا استراحت بکره، امّا یقایی پیدا نکره. 44پس اِشتنییَم وا: ”به اَ کَه ای که چو دَ اومَیم، آگردم.“ امّا وختی آرسییَه اَ کَه، اَکَه یَزِگ زییَه و تر و تمیز وینه، 45شی و هفت روح اِشتنَ دَ بدتر آیره، همه اَ روحون چو دلَه شینده و اَ مکانَ ساکن بینده. اَ مردکه حال و روز، اولینَ دَ بدتر بی. آخر و عاقبت اَم شرورَ نَسل هِمنَه بی.»
عیسی ما و براعون
46هَه لحظه که عیسی مردمییَم لاوِش کردَی، عیسی ما و چو براره بَرَ دَ وِندَردَه بِنده و گَوِسِشون عیسی ییم لاوه بِکَرنده. 47پس ای نفر بومه و عیسیاش خَوَر بدا و بِوات: «اِشته ما و اِشته براره بَرَ دَ وِندَردِندِه و گَوِندِ اِشتَه خمنا لاوه بکرنده.» 48امَا عیسی اَ مردَکه جواوَ بوات: «چمن ما کیه؟ چمن براره کینده؟» 49و اِشتن دستیم اِشتن شاگردونش نشان بدا و و بِوات: «اَمِه چمن ما و چمن برارِنده! 50چون هر کی چمن پِه خواسته که آسمان دَ اِسه انجام بیدی، چِمن برا و خوا و ما اِسه.»
നിലവിൽ തിരഞ്ഞെടുത്തിരിക്കുന്നു:
انجیلِ مَتّی 12: KTT
ഹൈലൈറ്റ് ചെയ്യുക
പങ്ക് വെക്കു
പകർത്തുക
നിങ്ങളുടെ എല്ലാ ഉപകരണങ്ങളിലും ഹൈലൈറ്റുകൾ സംരക്ഷിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടോ? സൈൻ അപ്പ് ചെയ്യുക അല്ലെങ്കിൽ സൈൻ ഇൻ ചെയ്യുക
@ 2024 Korpu Company
