Lioka 17:4-37

Ary raha manota aminao impito ao anatin’ny indray andro izy, ary mifona aminao impito kosa hoe: Mibebaka aho, dia mamelà ny helony. Hoy ny Apostoly tamin’ny Tompo: Ampitomboy ny finoanay. Fa hoy ny Tompo: Raha manana finoana na dia ohatry ny voantsinapy iray aza ianareo dia azonareo lazaina amin’io voaroihazo io hoe: Miongota, ary maniria any anatin’ny ranomasina, dia hanaiky anareo izy. Iza moa aminareo no manana mpanompo miasa tany na miandry ondry, koa raha tonga avy tany an-tsaha ilay mpanompo dia hiteny aminy hoe: Avia haingana ka mipetraha hisakafo? Fa tsy hilaza aminy kosa va izy hoe: Karakarao ny sakafoko ary misikìna ka rosoy sakafo aho, ambara-pitsahatro mihinana sy misotro; fa rehefa vita izany dia izay vao mahazo mihinana sy misotro ianao? Moa misaotra izany mpanompo izany va izy satria nataony izay nampanaoviny? Dia tahaka izany koa ianareo, rehefa vitanareo izay rehetra nampanaovina anareo, dia mitenena hoe: Mpanompo tsy mahasoa izahay; izay tokony ho nataonay ihany no efa nataonay. Rehefa nandeha ho any Jerosalema Jesosy dia nandalo tao anelanelan’i Samaria sy i Galilia. Ary raha niditra tao amin’ny vohitra iray Izy dia nisy boka folo lahy nifanena Taminy, izay nijanona lavitra Azy. Ary niantso mafy izy ireo hoe: Ry Jesosy Mpampianatra ô, mamindrà fo aminay! Raha nahita ireo Izy dia niteny hoe: Mandehana, misehoa amin’ny mpisorona. Rehefa lasa izy ireo dia nadio teny am-pandehanana. Ary ny iray tamin’ireo, raha nahita fa sitrana ny tenany, dia niverina ka nankalaza an’Andriamanitra tamin’ny feo mahery sady niankohoka teo amin’ny tongotr’i Jesosy ka nisaotra Azy; izy io dia Samaritana*. Dia hoy Jesosy: Tsy efa voadio avokoa va izy folo lahy? Fa aiza ny sivy? Moa tsy nisy hita niverina hanome voninahitra an’Andriamanitra afa-tsy ity olona hafa firenena ity ihany va? Ary hoy Izy taminy: Mitsangàna, mandehana; ny finoanao no efa nahavonjy anao. Nony nanontanian’ireo Fariseo* izay andro hiavian’ny fanjakan’Andriamanitra Jesosy dia namaly azy Izy hoe: Tsy misehoseho no fiavin’ny fanjakan’Andriamanitra. Ary ny olona dia tsy hiteny hoe: Indro, etỳ! Na, erỳ! Fa indro ny fanjakan’Andriamanitra dia ao aminareo. Hoy Izy tamin’ny mpianatra: Ho avy ny andro hanirianareo hahita ny iray amin’ireo Andron’ny Zanak’Olona* nefa tsy hahita ianareo. Ary hilaza aminareo ny olona hoe: Indro, erỳ! Na: Indro, etỳ! Nefa aza mandeha ianareo na manaraka azy. Fa tahaka ny tselatra manelatra hatramin’ny faravodilanitra ka mahazava hatramin’ny farany koa dia ho toy izany ny Zanak’Olona amin’ny androny. Fa tsy maintsy mijaly mafy Izy aloha sady holavin’ity taranaka ity. Tahaka ny tamin’ny andron’i Noa dia hisy toy izany koa amin’ny andron’ny Zanak’Olona: Nihinana ny olona, nisotro, nampaka-bady, navoaka hampakarina, mandra-piavin’ny andro izay nidiran’i Noa tao amin’ny sambofiara, dia tonga ny safodrano ka nandringana azy rehetra. Tahaka ny tamin’ny andron’i Lota koa: Nihinana ny olona, nisotro, nividy, nivarotra, namboly, nanangana trano; fa tamin’ny andro izay nialan’i Lota avy tao Sodoma dia nisy afo sy solifara nilatsaka avy tany an-danitra ka nandringana azy rehetra. Dia ho tahaka izany koa amin’ny andro hampisehoana ny Zanak’Olona. Amin’izany andro izany, izay eo an-tampon-trano ka ao an-trano ny entany, dia aoka tsy hidina haka izany; ary toy izany koa izay any an-tsaha, aoka tsy hiverina amin’izay efa nilaozany. Tsarovy ny vadin’i Lota. Na zovy na zovy mitady hiaro ny ainy dia hahavery azy ary na zovy na zovy no hahavery ny ainy dia hahatana izany. Lazaiko aminareo fa amin’izany alina izany dia hisy roa lahy miray fandriana; ny iray dia horaisina ary ny iray dia havela. Hisy roa vavy miara-mitoto vary; ny iray dia horaisina ary ny iray dia havela, Hisy roa lahy any an-tsaha; ny iray dia horaisina ary ny iray dia havela. Dia nanontany Azy izy ireo hoe: Aiza, Tompoko? Ary hoy Izy taminy: Izay itoeran’ny faty dia any koa no hiangonan’ny voromahery.