Lioka 17:4-37

Hizara

Lioka 17:4-37 La Bible en Malgache (MRV)

Ary raha manota aminao impito ao anatin’ny indray andro izy, ary mifona aminao impito kosa hoe: Mibebaka aho, dia mamelà ny helony. Hoy ny Apostoly tamin’ny Tompo: Ampitomboy ny finoanay. Fa hoy ny Tompo: Raha manana finoana na dia ohatry ny voantsinapy iray aza ianareo dia azonareo lazaina amin’io voaroihazo io hoe: Miongota, ary maniria any anatin’ny ranomasina, dia hanaiky anareo izy. Iza moa aminareo no manana mpanompo miasa tany na miandry ondry, koa raha tonga avy tany an-tsaha ilay mpanompo dia hiteny aminy hoe: Avia haingana ka mipetraha hisakafo? Fa tsy hilaza aminy kosa va izy hoe: Karakarao ny sakafoko ary misikìna ka rosoy sakafo aho, ambara-pitsahatro mihinana sy misotro; fa rehefa vita izany dia izay vao mahazo mihinana sy misotro ianao? Moa misaotra izany mpanompo izany va izy satria nataony izay nampanaoviny? Dia tahaka izany koa ianareo, rehefa vitanareo izay rehetra nampanaovina anareo, dia mitenena hoe: Mpanompo tsy mahasoa izahay; izay tokony ho nataonay ihany no efa nataonay. Rehefa nandeha ho any Jerosalema Jesosy dia nandalo tao anelanelan’i Samaria sy i Galilia. Ary raha niditra tao amin’ny vohitra iray Izy dia nisy boka folo lahy nifanena Taminy, izay nijanona lavitra Azy. Ary niantso mafy izy ireo hoe: Ry Jesosy Mpampianatra ô, mamindrà fo aminay! Raha nahita ireo Izy dia niteny hoe: Mandehana, misehoa amin’ny mpisorona. Rehefa lasa izy ireo dia nadio teny am-pandehanana. Ary ny iray tamin’ireo, raha nahita fa sitrana ny tenany, dia niverina ka nankalaza an’Andriamanitra tamin’ny feo mahery sady niankohoka teo amin’ny tongotr’i Jesosy ka nisaotra Azy; izy io dia Samaritana*. Dia hoy Jesosy: Tsy efa voadio avokoa va izy folo lahy? Fa aiza ny sivy? Moa tsy nisy hita niverina hanome voninahitra an’Andriamanitra afa-tsy ity olona hafa firenena ity ihany va? Ary hoy Izy taminy: Mitsangàna, mandehana; ny finoanao no efa nahavonjy anao. Nony nanontanian’ireo Fariseo* izay andro hiavian’ny fanjakan’Andriamanitra Jesosy dia namaly azy Izy hoe: Tsy misehoseho no fiavin’ny fanjakan’Andriamanitra. Ary ny olona dia tsy hiteny hoe: Indro, etỳ! Na, erỳ! Fa indro ny fanjakan’Andriamanitra dia ao aminareo. Hoy Izy tamin’ny mpianatra: Ho avy ny andro hanirianareo hahita ny iray amin’ireo Andron’ny Zanak’Olona* nefa tsy hahita ianareo. Ary hilaza aminareo ny olona hoe: Indro, erỳ! Na: Indro, etỳ! Nefa aza mandeha ianareo na manaraka azy. Fa tahaka ny tselatra manelatra hatramin’ny faravodilanitra ka mahazava hatramin’ny farany koa dia ho toy izany ny Zanak’Olona amin’ny androny. Fa tsy maintsy mijaly mafy Izy aloha sady holavin’ity taranaka ity. Tahaka ny tamin’ny andron’i Noa dia hisy toy izany koa amin’ny andron’ny Zanak’Olona: Nihinana ny olona, nisotro, nampaka-bady, navoaka hampakarina, mandra-piavin’ny andro izay nidiran’i Noa tao amin’ny sambofiara, dia tonga ny safodrano ka nandringana azy rehetra. Tahaka ny tamin’ny andron’i Lota koa: Nihinana ny olona, nisotro, nividy, nivarotra, namboly, nanangana trano; fa tamin’ny andro izay nialan’i Lota avy tao Sodoma dia nisy afo sy solifara nilatsaka avy tany an-danitra ka nandringana azy rehetra. Dia ho tahaka izany koa amin’ny andro hampisehoana ny Zanak’Olona. Amin’izany andro izany, izay eo an-tampon-trano ka ao an-trano ny entany, dia aoka tsy hidina haka izany; ary toy izany koa izay any an-tsaha, aoka tsy hiverina amin’izay efa nilaozany. Tsarovy ny vadin’i Lota. Na zovy na zovy mitady hiaro ny ainy dia hahavery azy ary na zovy na zovy no hahavery ny ainy dia hahatana izany. Lazaiko aminareo fa amin’izany alina izany dia hisy roa lahy miray fandriana; ny iray dia horaisina ary ny iray dia havela. Hisy roa vavy miara-mitoto vary; ny iray dia horaisina ary ny iray dia havela, Hisy roa lahy any an-tsaha; ny iray dia horaisina ary ny iray dia havela. Dia nanontany Azy izy ireo hoe: Aiza, Tompoko? Ary hoy Izy taminy: Izay itoeran’ny faty dia any koa no hiangonan’ny voromahery.

Lioka 17:4-37 DIEM PROTESTANTA (DIEM)

Ary raha diso aminao hatramin’ny impito anatin’ny indray andro aza ny rahalahinao, nefa miverina aminao hatrany manao hoe: «mivalo aho», dia avelao! Ary hoy ny apôstôly tamin’ny Tompo: –Mba ampitomboy ny finoanay! Ka novalian’ny Tompo hoe: –Raha manam-pinoana hoatra ny voan-tsinapy ianareo dia ho afa-milaza amin’ity voaroihazo ity hoe: «Miongota, ary aoka haniry any an-dranomasina»; dia hanoa anareo izy. –Aoka hatao hoe misy aminareo manana mpanompo, mpiasa tany na mpiandry biby fiompy. Raha mody avy any an-tsaha ve ilay mpanompo, dia hilazana hoe: «Avia faingana hisakafo»? Tsia, fa izao no hatao aminy: «Anamboary sakafo aho; ary misikîna hampihinana ahy mandritra ny isakafoanako. Aorian’izany vao hisakafo ianao.» Ary ankasitrahina ve ilay mpanompo, rehefa vitany izay nasaina hataony? Tsia! Torak’izany koa ianareo, rehefa vitanareo izay rehetra nasain’Andriamanitra hatao, dia milazà hoe: «Mpanompo tsy mendrika sitraka izahay, fa izay nataonay dia adidinay rahateo!» Raha nizotra ho any Jerosalema i Jesoa, dia namaky faritany miolotra amin’i Samaria sy i Galilea. Raha niditra tao amin’ny tanàna anankiray Izy, dia nisy marary hoditra folo lahy nitsena Azy. Nijanona lavidavitra ihany izy folo lahy sady niantsoantso hoe: –Ry Jesoa Mpampianatra ô, mamindrà fo aminay! Nahita azy ireo i Jesoa ka nanao taminy hoe: –Ndeha miseho amin’ny mpisorona ianareo! Raha mbola teny an-dalana izy folo lahy, dia sitrana. Ny anankiray, raha vao nahita fa sitrana, dia niverina ka niantsoantso nanome voninahitra an’Andriamanitra, niankohoka teo an-tongotr’i Jesoa sady nisaotsaotra Azy; ary Samaritanina ralehilahy. Dia niteny i Jesoa nanao hoe: –Tsy folo lahy ve no sitrana? Ka aiza ny sivy? Tsy nisy nahalala niverina nanome voninahitra an’Andriamanitra ve afa-tsy ity olona hafa firenena ity? Ary dia hoy i Jesoa taminy: –Mitsangàna ka modia, ny finoanao no nahasitrana anao! Ireo Farisianina indray kosa no nanontany an’i Jesoa hoe: –Rahoviana no ho avy ny Fanjakàn’Andriamanitra? Dia novaliany hoe: –Tsy talaky maso ny fiavian’ny Fanjakàn’Andriamanitra. Tsy holazaina hoe: «Intỳ eto izy», na hoe «Irỳ erỳ», satria indro efa eo afovoanareo ny Fanjakàn’Andriamanitra. Ary hoy i Jesoa tamin’ny mpianany: –Ho avy ny fotoana hanirianareo hahita anankiray amin’ny andro hiavian’ny Zanak’olona, kanefa tsy hahita ianareo. Hisy hilaza aminareo hoe: «Irỳ erỳ izy!» na hoe «Intỳ eto!», saingy aza mitotototo mankany. Fa tahaka ny tselatra manelatra sady mahazava hatramin’ny faravodilanitra iray ka hatreo amin’ny faravodilanitra andaniny, ho toy izany ny Zanak’olona amin’ny androny hiaviany. Alohan’izany anefa, dia tsy maintsy hijaly mafy Izy ary holavin’ny olona ankehitriny. Toy izay nitranga tamin’ny andron’i Noà no ho tonga amin’ny andro hiavian’ny Zanak’olona. Nihinana sy nisotro ary nampaka-bady sy nampakarina ny olona tamin’izay, mandra-pigadon’ny andro nidiran’i Noà tanatin’ny sambofiara: tonga ny safodrano ary nandringana azy rehetra. Toy izay nitranga tamin’ny andron’i Lôta ihany koa. Nihinana sy nisotro ny olona tamin’izay, nividy sy nivarotra, ary namboly sy nanorin-trano; nefa tamin’ny andro nialan’i Lôta tao Sôdôma, dia nilatsaka toa oram-baratra avy any an-danitra ny afo aman-tsolifara ka nandevona azy rehetra. Toy izany no ho tonga amin’ny andro hisehoan’ny Zanak’olona. Amin’izany andro izany, izay eny an-tampon-trano, aoka tsy hidina hamory ny entany ao an-trano; ary toy izany koa izay any an-tsaha, aoka tsy hiverina any an-trano. Tsarovy ny vadin’i Lôta! Izay mitady hitsitsy ny ainy no hahavery azy; fa izay manao vy very ny ainy no hahatahiry azy. Lazaiko aminareo fa amin’izany alina izany, dia hisy roa lahy miara-misakafo: ka ny iray halaina, ny iray havela; hisy roa vavy miara-mikoso-bary: ka ny iray halaina, ny iray havela; [ hisy roa lahy tafaraka eny an-tsaha: ka ny iray halaina, ny iray havela.] Dia nanontanian’ny mpianany i Jesoa ka nataony hoe: –Aiza moa, ry Tompo, no hitrangan’izany? Ka novaliany hoe: –Izay misy ny faty no hifamotoanan’ny voromahery!

Lioka 17:4-37 Baiboly Katolika (MBC)

Ary na dia ho diso aminao impito indray andro aza izy, ka miverina impito koa manao hoe: ‹Mifona aho›, dia mamelà.» Ary hoy ny Apôstôly tamin’ny Tompo, «Ampitomboy ny finoanay.» Fa hoy ny Tompo: «Raha manam-pinoana ohatra ny voan-tsinapy iray ianareo, dia mahazo milaza amin’io voaroihazo io hoe: ‹Miongòta, ka mifindrà any anatin’ny ranomasina›, dia hanaiky anareo izy.» «Ary iza moa aminareo no manana mpanompo miasa tany na miandry ondry avy any an-tsaha no mba hilaza aminy hoe: ‹Metia faingana, ary mipetraha hihinana› Moa tsy izao aza no holazainy aminy: ‹Amboary ny sakafoko, ary misikìna hampihinana ahy mandra-pitsahatro avy mihinana sy misotro, fa raha efa izany vao hihinana sy hisotro ianao?› Ary moa misaotra izany mpanompo izany akory va izy, satria nanao izay nasainy nataony io? Ataoko fa tsy izany. Koa tahaka izany koa ianareo: rehefa vitanareo izay nandidiana anareo, dia lazao hoe: ‹Mpanompo tsy mahasoa izahay, fa izay tsy maintsy ho nataonay ihany no hany vitanay.› » Nony nandeha ho any Jerosalema i Jesoa dia nanara-tsisina an’i Samaria sy i Galilea. Ary raha niditra tao amin’ny vohitra anankiray Izy, dia nifanena tamin’ny boka folo lahy, izay nijanona teny lavidavitra teny. Dia niantso izy ireo ka nanao hoe: «Ry Jesoa Mpampianatra ô! mamindrà fo aminay.» Vantany vao nahita azy ireo Izy dia nanao hoe: «Mandehana, misehoa amin’ny mpisorona,» ka nony nandeha ho any izy ireo dia sitrana teny am-pandehanana. Ary ny anankiray tamin’ireny, rehefa nahita fa sitrana izy, dia niverina ka nankalaza an’Andriamanitra tamin’ny feo mahery. Niankohoka tamin’ny tongotr’i Jesoa izy, dia nisaotra Azy; ary Samaritanina izy io. Dia niteny i Jesoa ka nanao hoe: «Moa tsy folo lahy va no nadio? Ka nankaiza àry ny sivy? Ny vahiny indray ity no hany niverina tamin’izy ireny mba hankalaza an’Andriamanitra?» Dia hoy Izy taminy: «Mitsangàna, ary mandehana, fa ny finoanao no nahavonjy anao.» Ary nanontanian’ny Farisianina izay andro hiavian’ny fanjakan’Andriamanitra Izy ka namaly hoe: «Tsy mba manetriketrika fiavy ny fanjakan’Andriamanitra, ary tsy hataon’ny olona hoe: ‹Indro atỳ na arỳ izy›; fa indro ao anatinareo ny fanjakan’Andriamanitra.» Dia hoy koa Izy tamin’ny mpianany: «Ho avy ny andro hanirianareo hahita ny anankiray amin’ny andron’ny Zanak’olona, fa tsy hahita ianareo. Hilazan’ny olona ianareo fa hoe: ‹Indro erỳ; na indro etỳ›; nefa aza mankany ianareo, na manaraka izany akory. Fa tahaka ny fanjelatry ny hela-baratra miserana ny faravodilanitra hatramin’ny lafiny iray ka hatrany amin’ny lafiny hafa, dia ho tahaka izany koa no fiavin’ny Zanak’olona amin’ny androny. Fa tsy maintsy hijaly mafy aloha Izy, sy holavin’ity taranaka ity.» «Ary toy ny niseho tamin’ny andron’i Nôe no hiseho koa amin’ny andron’ny Zanak’olona: nihinana sy nisotro ny olona ary nampaka-bady sy namoa-jazavavy, mandra-pahatongan’ny andro nidiran’i Nôe tao amin’ny sambo fiara, dia tonga ny safodrano ka nandringana azy rehetra. Ary koa tahaka ny tamin’ny andron’i Lôta: nihinana sy nisotro ny olona, nividy sy nivarotra, ary namboly sy nanao trano; fa tamin’ny andro nivoahan’i Lôta tao Sôdôma kosa, nisy afo sy solifara avy any an-danitra nilatsaka nandringana azy rehetra. Dia ho tahaka izany koa amin’ny andro hisehoan’ny Zanak’olona.» «Amin’izany andro izany, izay any ambony tafon-trano aoka tsy hiditra haka ny zavany ao an-tranony; toy izany koa, izay any an-tsaha aoka tsy hiverina haka izay nilaozany, Tsarovy ny vadin’i Lôta! Izay hitady hamonjy ny ainy, dia hahavery azy, fa izay hahafoy azy no hamonjy azy. Lazaiko aminareo fa amin’izany alina izany, amin’ny olona roa lahy miray fandriana, ny iray horaisina ary ny iray havela; amin’ny olona roa vavy miara-manodina fikosohan-dafarina, ny iray horaisina ary ny iray havela; ary amin’ny olona roa lahy izay eny an-tsaha, ny iray horaisina ary ny iray havela.» Dia namaly izy ireo ka nanao taminy hoe: «Ho aiza Tompoko?» Ary hoy Izy taminy: «Amin’izay hitoeran’ny faty no hiangonan’ny voromahery.»