انجیل لوقا 21
21
هَدیَه بِوَه‌زَن فخیر
1عیسی چَش اُشکِه و پولدارِیَی اُشدی که هَدیَه‌یّاشو شُن تِک صندوکِ هَدیَه معبد اَبِست. 2آنا یَک بِوَه‌زَن فخیری هم اُشدی که دو کِرنی شُ تِک صندوک بِست. 3عیسی اُشگُت: «حکیکتاً اُ شما اَگام که، اِ بِوَه‌زَن فخیرا از هَمَهِ آنایا بِشتَه پول شُ تِک صندوک بِستِه. 4اَسِی که هَمَهِ آنایا از زیادِنِ مال و مِنالشو شُدَ، ولی اِ بِوَه‌زِنا با اِکِه فخیر هاد، هَمَهِ خَرجیشا اُشدَ.»
پیشگوئِنِ خرابِنِ معبد
5وَختی که مُشتی دربارَهِ معبد حرف شواَزاد که چینا وَ سنگِی جوهو و هَدیَه‌ئِی که تَکدیم بُدِستاد تَزئین بُدِ، عیسی اُشگُت: 6«رازِی اَدا که از اِ چِی‌یَی که اِکا اَبِنی سنگ لِی سنگی آنامانِه بلکه هَمَه اَبَرِئی.»
7آنایا از عیسی شُپُرسی: «استاد، اِ اتفاکیَه‌وا کَی اَفتِه و نِشونَه‌ای که نَزیکِه اِ چِی‌یَه‌وا اَنجوم بِبِه چِئِه؟» 8عیسی جواب اُشدَ: «حَواستو بِه که گمراه نِبی؛ اَسِی که خیلیا وَ اسم ما دِئِت و اَگائِت: ”ما مِ هام“ و ”زَمون موعود رَسِدِ“. اَزدُمبالَهِ آنایا مَچی. 9وَختی خبر جنگیا و جِنجالیا اَشناوی، مَتِرسی. اَسِی که اوّل باید اِ اتفاکیَه‌وا بِفتِه، ولی وَ اِ زودِنیا آخر زَمون نابِه.»
10بعد عیسی شُ آنایا گُت: «ملتی وَ ضد ملتی دِگَه و پادشاهِنی وَ ضد پادشاهِنِ دِگَه بلند اَدَبِه. 11زلزلَه‌ئِی گاتی اَدا، تِی جَئِی مختلف کَحطِنیا و طاعونیا اَدا. اتفاکِی وحشتناک اَفتِه، و از آسِمو نِشونَه‌ئِی گات وَدی اَبِه.
12«ولی کَبل از هَمَهِ اِ اتفاکیا، آنایا تواَگِرِت، آزار و اذیتتو اَکنِت و تُن تحویل عبادتگاه یهودِنیا و زندانیا اَتِت، وَخاطر اسم ما، تُنحَد پادشاهیا و فَرمونداریا اَبرِت. 13اِ اَسِی شما فرصتی اَبِه تا شهادت هاتی. 14پَ اِئا خوب تُن یاد بِه که اُشنائِه جلوجلو فکر بِکنی که چینا جواب هاتی. 15اَسِی که ما اُ شما کُدرت حرف زادَ و حکمتی اَتام که هیچ‌یَک از دشمنیاتو شُنِشابِه جلووُش وَایستِت یا خاد آنا مخالفت بِکنِت. 16حتی با و نَنَه‌یّاتو، کاکَیّاتو، کوم و خویشیاتو و رَفیکیاتو تُن تحویل دشمن اَتِت و اُ مُشتی از شما اَکشِت. 17هَمَه وَخاطر اسم ما از شما متنفر اَبِت. 18ولی حتی یَک مو هم از سِرَتو کام آنابِه. 19وَ صبر و تحملتو، جونتو نجات اَتی.
20«ولی وَختی که تُدی لشکر دشمن، دور شهر اورشلیم اُشگِرِتِه، مِ موکَوا بِدانی که ویرونِنِ اورشلیم نَزیکِه. 21مِ موکَوا کسِی که تِی منطکَهِ یهودیَه هِت اُ کاوِیا بِگُروخِت و آنایاکِه تِی شَهرِت از شهر دَر اُچِت و آنایایی که تِی دشت و صَحرو هِت اُ تِک شهر نِچِت. 22اَسِی که آن رازیا، رازِی انتکامِه تا هَمَهِ نوشتَه‌ئِی مکدّس اَنجوم بِبِه. 23وای وَ حال زِنِی که تِی آن رازیا، حاملَه هِت و زِنِی که شیر اَتِت، اَسِی که مصیبت گاتی لِی زِمی اَبِه و غضب خدا وَ ضد اِ مردُما اَدا. 24آنایا وَ شمشیر کُشتَه اَبِت و اَسیر هَمَهِ ملتیا اَبِت. و تا موکَه‌ای که دُورَئِه غیریهودِنیا تَموم بِبِه اورشلیم زِرِ پَی غیریهودِنیا لَه اَبِه.
25«نِشونَه‌ئِی تِی خورشید، ماه و اِستَرَیّا وَدی اَبِه و لِی زِمی ملتیا از غرّش دریا و موجیا پریشون اَبِت. 26مردم از تِرس و فکر اِکِه چه بَلایی سِرِ دنیا اَدا از هوش اَچِت، اَسِی که کُدرتِی آسِمونیا اَلَرزِت. 27مِ موکَوا آنایا اُ پُسِ انسان اَبِنِت که وَ کُدرت و شکوه و جلالی گات تِی اَبری اَدا. 28وَختی اِ اتفاکیا شروع بِبِه راست وَایستی و سِرَتو بَرا بِگِری، اَسِی که وَخت آزادیتو نَزیک آبُدا.»
درسی از درخت انجیر
29عیسی اِ مَثَلا هم اَسِی آنایا شَئو: «اُ درخت انجیر و هَمَهِ درختیا چَش بِکنی. 30تا شاخَه‌یّاشو برگ اَتِت، اَبِنی و اَفَهمی که تاوِستو نَزیکِه. 31پَ هَمینا هَم، وَختی که تُدی اِ اتفاکیا اُفتَدا، بِفَهمی که پادشاهِنِ خدا نَزیکِه. 32حکیکتاً اُ شما اَگام، تا زَمونی که هَمَهِ اِ اتفاکیَه‌وا نِفتِه، اِ نَسلا از بین ناچِه. 33آسِمو و زِمی از بین اَچِه ولی حرفِی ما هِسوَخت از بین ناچِه.
حَواستو اُ خوتو بِه
34«ولی حَواستو اُ خوتو بِه که نِکو کَلبتو وَ عیاشی و مَستی و نگرونی اُ کَرِی اِ دُنیَه‌وا ساگی بِبِه و آن رازا چُنِ تَلَه یَکدَفَه تُن لِی سِرَ بِفتِه. 35اَسِی که مِ رازا، اُ سِرِ کُل کسِی که لِی زِمی زندگی اَکنِت اَدا. 36ولی همیشَه بیدار بی و دعا بِکنی تا کُوّت تُبِه از هَمَهِ اِ اتفاکِی که وَزودی اَفتِه، بِگُروخی و تِی حضور پُسِ انسان وَایستی.»
37عیسی هر راز تِک معبد تعلیم شَدَ، ولی شاویا از شهر در اَچو و تا صبح لِی کاوِ زیتون هاد. 38صبح وَگَه هَمَهِ مردم تِک معبد شُحَد داندِت تا اُ حرفیاش گاش کَر بِکنِت.
@ 2024 Korpu Company
انجیل لوقا 21
21
هَدیَه بِوَه‌زَن فخیر
1عیسی چَش اُشکِه و پولدارِیَی اُشدی که هَدیَه‌یّاشو شُن تِک صندوکِ هَدیَه معبد اَبِست. 2آنا یَک بِوَه‌زَن فخیری هم اُشدی که دو کِرنی شُ تِک صندوک بِست. 3عیسی اُشگُت: «حکیکتاً اُ شما اَگام که، اِ بِوَه‌زَن فخیرا از هَمَهِ آنایا بِشتَه پول شُ تِک صندوک بِستِه. 4اَسِی که هَمَهِ آنایا از زیادِنِ مال و مِنالشو شُدَ، ولی اِ بِوَه‌زِنا با اِکِه فخیر هاد، هَمَهِ خَرجیشا اُشدَ.»
پیشگوئِنِ خرابِنِ معبد
5وَختی که مُشتی دربارَهِ معبد حرف شواَزاد که چینا وَ سنگِی جوهو و هَدیَه‌ئِی که تَکدیم بُدِستاد تَزئین بُدِ، عیسی اُشگُت: 6«رازِی اَدا که از اِ چِی‌یَی که اِکا اَبِنی سنگ لِی سنگی آنامانِه بلکه هَمَه اَبَرِئی.»
7آنایا از عیسی شُپُرسی: «استاد، اِ اتفاکیَه‌وا کَی اَفتِه و نِشونَه‌ای که نَزیکِه اِ چِی‌یَه‌وا اَنجوم بِبِه چِئِه؟» 8عیسی جواب اُشدَ: «حَواستو بِه که گمراه نِبی؛ اَسِی که خیلیا وَ اسم ما دِئِت و اَگائِت: ”ما مِ هام“ و ”زَمون موعود رَسِدِ“. اَزدُمبالَهِ آنایا مَچی. 9وَختی خبر جنگیا و جِنجالیا اَشناوی، مَتِرسی. اَسِی که اوّل باید اِ اتفاکیَه‌وا بِفتِه، ولی وَ اِ زودِنیا آخر زَمون نابِه.»
10بعد عیسی شُ آنایا گُت: «ملتی وَ ضد ملتی دِگَه و پادشاهِنی وَ ضد پادشاهِنِ دِگَه بلند اَدَبِه. 11زلزلَه‌ئِی گاتی اَدا، تِی جَئِی مختلف کَحطِنیا و طاعونیا اَدا. اتفاکِی وحشتناک اَفتِه، و از آسِمو نِشونَه‌ئِی گات وَدی اَبِه.
12«ولی کَبل از هَمَهِ اِ اتفاکیا، آنایا تواَگِرِت، آزار و اذیتتو اَکنِت و تُن تحویل عبادتگاه یهودِنیا و زندانیا اَتِت، وَخاطر اسم ما، تُنحَد پادشاهیا و فَرمونداریا اَبرِت. 13اِ اَسِی شما فرصتی اَبِه تا شهادت هاتی. 14پَ اِئا خوب تُن یاد بِه که اُشنائِه جلوجلو فکر بِکنی که چینا جواب هاتی. 15اَسِی که ما اُ شما کُدرت حرف زادَ و حکمتی اَتام که هیچ‌یَک از دشمنیاتو شُنِشابِه جلووُش وَایستِت یا خاد آنا مخالفت بِکنِت. 16حتی با و نَنَه‌یّاتو، کاکَیّاتو، کوم و خویشیاتو و رَفیکیاتو تُن تحویل دشمن اَتِت و اُ مُشتی از شما اَکشِت. 17هَمَه وَخاطر اسم ما از شما متنفر اَبِت. 18ولی حتی یَک مو هم از سِرَتو کام آنابِه. 19وَ صبر و تحملتو، جونتو نجات اَتی.
20«ولی وَختی که تُدی لشکر دشمن، دور شهر اورشلیم اُشگِرِتِه، مِ موکَوا بِدانی که ویرونِنِ اورشلیم نَزیکِه. 21مِ موکَوا کسِی که تِی منطکَهِ یهودیَه هِت اُ کاوِیا بِگُروخِت و آنایاکِه تِی شَهرِت از شهر دَر اُچِت و آنایایی که تِی دشت و صَحرو هِت اُ تِک شهر نِچِت. 22اَسِی که آن رازیا، رازِی انتکامِه تا هَمَهِ نوشتَه‌ئِی مکدّس اَنجوم بِبِه. 23وای وَ حال زِنِی که تِی آن رازیا، حاملَه هِت و زِنِی که شیر اَتِت، اَسِی که مصیبت گاتی لِی زِمی اَبِه و غضب خدا وَ ضد اِ مردُما اَدا. 24آنایا وَ شمشیر کُشتَه اَبِت و اَسیر هَمَهِ ملتیا اَبِت. و تا موکَه‌ای که دُورَئِه غیریهودِنیا تَموم بِبِه اورشلیم زِرِ پَی غیریهودِنیا لَه اَبِه.
25«نِشونَه‌ئِی تِی خورشید، ماه و اِستَرَیّا وَدی اَبِه و لِی زِمی ملتیا از غرّش دریا و موجیا پریشون اَبِت. 26مردم از تِرس و فکر اِکِه چه بَلایی سِرِ دنیا اَدا از هوش اَچِت، اَسِی که کُدرتِی آسِمونیا اَلَرزِت. 27مِ موکَوا آنایا اُ پُسِ انسان اَبِنِت که وَ کُدرت و شکوه و جلالی گات تِی اَبری اَدا. 28وَختی اِ اتفاکیا شروع بِبِه راست وَایستی و سِرَتو بَرا بِگِری، اَسِی که وَخت آزادیتو نَزیک آبُدا.»
درسی از درخت انجیر
29عیسی اِ مَثَلا هم اَسِی آنایا شَئو: «اُ درخت انجیر و هَمَهِ درختیا چَش بِکنی. 30تا شاخَه‌یّاشو برگ اَتِت، اَبِنی و اَفَهمی که تاوِستو نَزیکِه. 31پَ هَمینا هَم، وَختی که تُدی اِ اتفاکیا اُفتَدا، بِفَهمی که پادشاهِنِ خدا نَزیکِه. 32حکیکتاً اُ شما اَگام، تا زَمونی که هَمَهِ اِ اتفاکیَه‌وا نِفتِه، اِ نَسلا از بین ناچِه. 33آسِمو و زِمی از بین اَچِه ولی حرفِی ما هِسوَخت از بین ناچِه.
حَواستو اُ خوتو بِه
34«ولی حَواستو اُ خوتو بِه که نِکو کَلبتو وَ عیاشی و مَستی و نگرونی اُ کَرِی اِ دُنیَه‌وا ساگی بِبِه و آن رازا چُنِ تَلَه یَکدَفَه تُن لِی سِرَ بِفتِه. 35اَسِی که مِ رازا، اُ سِرِ کُل کسِی که لِی زِمی زندگی اَکنِت اَدا. 36ولی همیشَه بیدار بی و دعا بِکنی تا کُوّت تُبِه از هَمَهِ اِ اتفاکِی که وَزودی اَفتِه، بِگُروخی و تِی حضور پُسِ انسان وَایستی.»
37عیسی هر راز تِک معبد تعلیم شَدَ، ولی شاویا از شهر در اَچو و تا صبح لِی کاوِ زیتون هاد. 38صبح وَگَه هَمَهِ مردم تِک معبد شُحَد داندِت تا اُ حرفیاش گاش کَر بِکنِت.
@ 2024 Korpu Company