انجیل لوقا 18
18
مَثَل بِوَه‌زَن پِریچ
1عیسی اَسِی شاگردیاش مَثَلی شَئو تا نِشو هادَ که همیشَه باید دعا بِکنِت و هِسوَخت دلسرد آنِبِت. 2عیسی اُشگُت: «تِی شهری یَک کاضِنی هاد که نِه از خدا شَتِرسی، نِه حرمت مردُما نِگَه شَکِه. 3تِی آن شهرا بِوَه‌زِنی هاد که هَی حَدِ کاضی اَچو و شُ آنا اَگُت، ”حَکُم از دشمنُم بِگِر. 4کاضی یَک مدت شُ آنا اِعتنا نِکِه. ولی بعد از یَک مدت شُ خوش گُت: ”با اِکِه نِه از خدا اَتِرسام و نِه اُ مردم حرمت اَنِسام، 5ولی اَسِی که اِ بِوَه‌زِنا هَی زحمت اُ ما اَدَ، حَکُش اَگِرام، تا وَ تیپَستا اُندَش اذیتُم نِکو!“» 6خداوند عیسی اُشگُت: «تُشُنُفت اِ کاضِنِ بی‌انصافا چه اُشگُت؟ 7اَلَه خدا اُ خُور کسِی که خوش انتخاب اُشکِردِ نارَسِه، هم مِیایی که راز و شُو حَدُش جار اَزنِت؟ آیا اَسِی کمک کِردَ اُ آنایا بُری وَرگار اَدَکو؟ 8اُ شما اَگام که بُری زود شُن خُور اَرَسِه. با اِ حالا وَختی که پُسِ انسان بیاد، اثری از ایمون لِی زِمی اَدَجُرِ؟»
مَثَل فَریسی و خَراجگیر
9مِ موکَوا عیسی اَسِی آنایایی که توکُلشو اُ اِ هاد که خوشو آدامِی صالحی هِت و اُ بَکیَه وَ دِیدَهِ حِکارَت چَش شواَکِه، اِ مَثَلا اُشگُت: 10«دو نفر اَسِی دعا کِردَ اُ معبد چِدِت، یکی عالم فِرکَهِ فَریسی و یِکِیدو خَراجگیر هاد. 11مِ فَریسِنا وَایستَ و خاد خوش اینا دعا اُشکِه: ”خدایا، شکر تَکنام که چُنِ بَکیَه مردم دُز، ظالم و زِناکار نِهام و یا حتی چُنِ اِ خَراجگیرا هم نِهام. 12دو دَفَه تِی هفتَه روزَه اَگِرام و طِبک حُکم تورات یَک کِسمت از ده کِسمت هر چِی که دَر دارام اَتام.“ 13ولی مِ خَراجگیرا دور وَایستَ و حتی اُشنائِست اُ آسِمو چَش بِکو، بلکه شُ سِنَهِ خوش اَزاد و شَگُت: ”خدایا اُ مائِه گُنَهکار رَحم بِکو.“ 14اُ شما اَگام که اِ مرد خَراجگیرا صالح اُ حساب اُمَ و اُ خونَش چو، نِه مِ فَریسِنا. اَسِی که هرکَه خوشا گَپ بِکو، کوچک اَبِه ولی کسی که اُ خوش اُفتادَه بِکو گَپ اَبِه.»
بِهِری بَچیا حَدِ ما بِلگِت
15مردم حتی اُ بَچِی طَلَه هم حَدِ عیسی شُدائو تا دست شُن لو نِسِه و برکتشو هادَ. وَختی شاگردیا اِئا شُدی، شُن مردم نِهِب دَ. 16ولی عیسی شُ شاگردیا جار زاد تا شُحَد بِلگِت و شُ آنایا گُت: «بِهِری تَ بَچیا حَدِ ما بِلگِت؛ جلوشو مَگِری، اَسِی که پادشاهِنِ خدا مال اینا کَسِیه. 17حکیکتاً، اُ شما اَگام، هرکَه پادشاهِنِ خدائا چُنِ یَک بَچی کَبول نِکو، اُ آنا جا ناچِه.»
رئیس پولدار
18یکی از رئیسِی یهودِنیا از عیسی اُشپُرسی: «استاد خَش، باید چه بِکنام تا وارث زندگِنِ اَبَدی بِبام؟» 19عیسی جواب اُشدَ: «اَسِی چه اُ ما خَش گُتاش؟ هِسکَه خَش نی غیر از خدا و بَس. 20حُکمِی خدائا اَدانِش: زِنا مَکو، کَتل مَکو، دُزی مَکو، شهادت دارُو مَدِ و اُ با و نَنَت احترام هُنِس.» 21مِ مَردا اُشگُت: «هَمَهِ اِیا از جَوونی اَنجوم اُمدَدِ.» 22وَختی عیسی اِ حرفا اُششُنُفت شُ آنا گُت: «هَنو یَک چی کام اُتَه، هرچی اُتَه بِفرِش و بین فخیریا تکسیم بِکو، که تِی آسِمو گنج اُتَه. مِ موکَوا بِدا و از ما پیروی بِکو.» 23ولی مِ مَردا وَختی اِ حرفیَه‌وا اُششُنُفت، بُری غمگین بو، اَسِی که بُری پولدار هاد. 24عیسی وَختی اُشدی مِ مَردا غمگین بُدِ، اُشگُت: «چاد سختِه که پولداریا تِک پادشاهِنِ خدا اُچِت! 25اَسِی که رَد بُدَئِه اُشتر از کَلَئِه سوزن آسونتَئِه تا اِکِه یَک آدام پولدار اُ تِک پادشاهِنِ خدا اُچِه.»
26کسِی که اِ حرفا شُشُنُفت، شُپُرسی: «پَ کِه شَشابِه نجات پیدا بِکو؟» 27ولی عیسی اُشگُت: «چِی که اَسِی انسان غیرممکنه، اَسِی خدا ممکنه.»
28پِطرُس اُشگُت: «بِبِن، اَما خونَه‌یّامو وِل مُکِردِ و اَزدُمبالَهِ تو اُندِستِم!» 29عیسی شُ آنایا گُت: «حکیکتاً اُ شما اَگام، کسی نی که وَخاطر پادشاهِنِ خدا، خونَه یا زِنَ یا کاکَیّاش یا با و نَنَه یا بَچیاش وِل اُشکِردِسبِه، 30و تِی اِ زَمونا چند برابر اُ دست نیارِ و تِی زَمونی که اَدا هم زندگِنِ اَبَدی نصیبُش نِبِه.»
عیسی اَسِی دَفَهِ سوّم دربارَهِ مرگُش پیشگویی اَکو
31عیسی دوازده‌تا شاگردُش شُ لَرد کَشی و شُ آنایا گُت: «بِبِنی، اُ شهر اورشلیم اَچِم و هرچی که اُ واسطَهِ پیغامبریا دربارَهِ پُسِ انسان نوشتَه بُدِ، اُ اَنجوم اَرَسِه. 32اَسِی که پُسِ انسانا اُ دست غیریهودِنیا اَتِت و رِشخاند شَکنِت، وَ زشتی شُمرَه رفتار اَکنِت و تُف شُلو اَبِئِت. 33و بعد از اِکِه شَلاق شَزنِت، شَکشِت و آنا تِی رازِ سوّم زندَه اَدَبِه.» 34ولی شاگردیا هیچ چی از اِ حرفیَه‌وا شُنِفَهمی. مَعنِنِ اِ حرفیَه‌وا از آنایا پِنهون هاد و شُنِدانِست که عیسی دربارَهِ چه حرف زَتا.
عیسی اُ یَک گَدَی کور شفا اَدَ
35وَختی عیسی اُ نَزیک شهر اَریحا رَسی، یَک مرد کور بغل رَه اُداستاد و گَدَئی شَکِه. 36وَختی اُششُنُفت که یَک جماعتی از آنکا رَد بُدات، اُشپُرسی که چه خَبرِه؟ 37آنایا جواب شُنادَ: «عیسی ناصری رَد بُدا.» 38مِ مرد کورا کال اُشکِه: «اَی عیسی، اَی پُسِ داوود پادشاه، اُ ما رحم بِکو!» 39کسِی که جلو هادِت نِهِب شُدَ و شُن آنا گُت که ساکت بِه. ولی آنا بِشتَه کال اُشکِه و اُشگُت: «اَی پُسِ داوود، اُ ما رحم بِکو!» 40عیسی وَایستَ و فَرمو اُشدَ مِ مَردا شُحَد بیارِت. وَختی مِ مرد کورا نَزیک اُمَ، عیسی از آنا اُشپُرسی: 41«چه تَئِه اَسِی تو بِکنام؟» آنا اُشگُت: «سرورُم، مَئِه چَشیام دَفَیدو بِبِنِه.» 42عیسی شُ آنا گُت: «چَشیات بِبِنِه! ایمونُت شُ تو شفا دَدِ.» 43جِخُو چَشِی مِ مرد کورا واز آبو و هَمیناکِه اُ خدا حمد و ستایش شَکِه، اَزدُمبالَهِ عیسی چو. هَمَهِ مردم وَختی اِئا شُدی، خدائا حمد و ستایش شُکِه.
@ 2024 Korpu Company
انجیل لوقا 18
18
مَثَل بِوَه‌زَن پِریچ
1عیسی اَسِی شاگردیاش مَثَلی شَئو تا نِشو هادَ که همیشَه باید دعا بِکنِت و هِسوَخت دلسرد آنِبِت. 2عیسی اُشگُت: «تِی شهری یَک کاضِنی هاد که نِه از خدا شَتِرسی، نِه حرمت مردُما نِگَه شَکِه. 3تِی آن شهرا بِوَه‌زِنی هاد که هَی حَدِ کاضی اَچو و شُ آنا اَگُت، ”حَکُم از دشمنُم بِگِر. 4کاضی یَک مدت شُ آنا اِعتنا نِکِه. ولی بعد از یَک مدت شُ خوش گُت: ”با اِکِه نِه از خدا اَتِرسام و نِه اُ مردم حرمت اَنِسام، 5ولی اَسِی که اِ بِوَه‌زِنا هَی زحمت اُ ما اَدَ، حَکُش اَگِرام، تا وَ تیپَستا اُندَش اذیتُم نِکو!“» 6خداوند عیسی اُشگُت: «تُشُنُفت اِ کاضِنِ بی‌انصافا چه اُشگُت؟ 7اَلَه خدا اُ خُور کسِی که خوش انتخاب اُشکِردِ نارَسِه، هم مِیایی که راز و شُو حَدُش جار اَزنِت؟ آیا اَسِی کمک کِردَ اُ آنایا بُری وَرگار اَدَکو؟ 8اُ شما اَگام که بُری زود شُن خُور اَرَسِه. با اِ حالا وَختی که پُسِ انسان بیاد، اثری از ایمون لِی زِمی اَدَجُرِ؟»
مَثَل فَریسی و خَراجگیر
9مِ موکَوا عیسی اَسِی آنایایی که توکُلشو اُ اِ هاد که خوشو آدامِی صالحی هِت و اُ بَکیَه وَ دِیدَهِ حِکارَت چَش شواَکِه، اِ مَثَلا اُشگُت: 10«دو نفر اَسِی دعا کِردَ اُ معبد چِدِت، یکی عالم فِرکَهِ فَریسی و یِکِیدو خَراجگیر هاد. 11مِ فَریسِنا وَایستَ و خاد خوش اینا دعا اُشکِه: ”خدایا، شکر تَکنام که چُنِ بَکیَه مردم دُز، ظالم و زِناکار نِهام و یا حتی چُنِ اِ خَراجگیرا هم نِهام. 12دو دَفَه تِی هفتَه روزَه اَگِرام و طِبک حُکم تورات یَک کِسمت از ده کِسمت هر چِی که دَر دارام اَتام.“ 13ولی مِ خَراجگیرا دور وَایستَ و حتی اُشنائِست اُ آسِمو چَش بِکو، بلکه شُ سِنَهِ خوش اَزاد و شَگُت: ”خدایا اُ مائِه گُنَهکار رَحم بِکو.“ 14اُ شما اَگام که اِ مرد خَراجگیرا صالح اُ حساب اُمَ و اُ خونَش چو، نِه مِ فَریسِنا. اَسِی که هرکَه خوشا گَپ بِکو، کوچک اَبِه ولی کسی که اُ خوش اُفتادَه بِکو گَپ اَبِه.»
بِهِری بَچیا حَدِ ما بِلگِت
15مردم حتی اُ بَچِی طَلَه هم حَدِ عیسی شُدائو تا دست شُن لو نِسِه و برکتشو هادَ. وَختی شاگردیا اِئا شُدی، شُن مردم نِهِب دَ. 16ولی عیسی شُ شاگردیا جار زاد تا شُحَد بِلگِت و شُ آنایا گُت: «بِهِری تَ بَچیا حَدِ ما بِلگِت؛ جلوشو مَگِری، اَسِی که پادشاهِنِ خدا مال اینا کَسِیه. 17حکیکتاً، اُ شما اَگام، هرکَه پادشاهِنِ خدائا چُنِ یَک بَچی کَبول نِکو، اُ آنا جا ناچِه.»
رئیس پولدار
18یکی از رئیسِی یهودِنیا از عیسی اُشپُرسی: «استاد خَش، باید چه بِکنام تا وارث زندگِنِ اَبَدی بِبام؟» 19عیسی جواب اُشدَ: «اَسِی چه اُ ما خَش گُتاش؟ هِسکَه خَش نی غیر از خدا و بَس. 20حُکمِی خدائا اَدانِش: زِنا مَکو، کَتل مَکو، دُزی مَکو، شهادت دارُو مَدِ و اُ با و نَنَت احترام هُنِس.» 21مِ مَردا اُشگُت: «هَمَهِ اِیا از جَوونی اَنجوم اُمدَدِ.» 22وَختی عیسی اِ حرفا اُششُنُفت شُ آنا گُت: «هَنو یَک چی کام اُتَه، هرچی اُتَه بِفرِش و بین فخیریا تکسیم بِکو، که تِی آسِمو گنج اُتَه. مِ موکَوا بِدا و از ما پیروی بِکو.» 23ولی مِ مَردا وَختی اِ حرفیَه‌وا اُششُنُفت، بُری غمگین بو، اَسِی که بُری پولدار هاد. 24عیسی وَختی اُشدی مِ مَردا غمگین بُدِ، اُشگُت: «چاد سختِه که پولداریا تِک پادشاهِنِ خدا اُچِت! 25اَسِی که رَد بُدَئِه اُشتر از کَلَئِه سوزن آسونتَئِه تا اِکِه یَک آدام پولدار اُ تِک پادشاهِنِ خدا اُچِه.»
26کسِی که اِ حرفا شُشُنُفت، شُپُرسی: «پَ کِه شَشابِه نجات پیدا بِکو؟» 27ولی عیسی اُشگُت: «چِی که اَسِی انسان غیرممکنه، اَسِی خدا ممکنه.»
28پِطرُس اُشگُت: «بِبِن، اَما خونَه‌یّامو وِل مُکِردِ و اَزدُمبالَهِ تو اُندِستِم!» 29عیسی شُ آنایا گُت: «حکیکتاً اُ شما اَگام، کسی نی که وَخاطر پادشاهِنِ خدا، خونَه یا زِنَ یا کاکَیّاش یا با و نَنَه یا بَچیاش وِل اُشکِردِسبِه، 30و تِی اِ زَمونا چند برابر اُ دست نیارِ و تِی زَمونی که اَدا هم زندگِنِ اَبَدی نصیبُش نِبِه.»
عیسی اَسِی دَفَهِ سوّم دربارَهِ مرگُش پیشگویی اَکو
31عیسی دوازده‌تا شاگردُش شُ لَرد کَشی و شُ آنایا گُت: «بِبِنی، اُ شهر اورشلیم اَچِم و هرچی که اُ واسطَهِ پیغامبریا دربارَهِ پُسِ انسان نوشتَه بُدِ، اُ اَنجوم اَرَسِه. 32اَسِی که پُسِ انسانا اُ دست غیریهودِنیا اَتِت و رِشخاند شَکنِت، وَ زشتی شُمرَه رفتار اَکنِت و تُف شُلو اَبِئِت. 33و بعد از اِکِه شَلاق شَزنِت، شَکشِت و آنا تِی رازِ سوّم زندَه اَدَبِه.» 34ولی شاگردیا هیچ چی از اِ حرفیَه‌وا شُنِفَهمی. مَعنِنِ اِ حرفیَه‌وا از آنایا پِنهون هاد و شُنِدانِست که عیسی دربارَهِ چه حرف زَتا.
عیسی اُ یَک گَدَی کور شفا اَدَ
35وَختی عیسی اُ نَزیک شهر اَریحا رَسی، یَک مرد کور بغل رَه اُداستاد و گَدَئی شَکِه. 36وَختی اُششُنُفت که یَک جماعتی از آنکا رَد بُدات، اُشپُرسی که چه خَبرِه؟ 37آنایا جواب شُنادَ: «عیسی ناصری رَد بُدا.» 38مِ مرد کورا کال اُشکِه: «اَی عیسی، اَی پُسِ داوود پادشاه، اُ ما رحم بِکو!» 39کسِی که جلو هادِت نِهِب شُدَ و شُن آنا گُت که ساکت بِه. ولی آنا بِشتَه کال اُشکِه و اُشگُت: «اَی پُسِ داوود، اُ ما رحم بِکو!» 40عیسی وَایستَ و فَرمو اُشدَ مِ مَردا شُحَد بیارِت. وَختی مِ مرد کورا نَزیک اُمَ، عیسی از آنا اُشپُرسی: 41«چه تَئِه اَسِی تو بِکنام؟» آنا اُشگُت: «سرورُم، مَئِه چَشیام دَفَیدو بِبِنِه.» 42عیسی شُ آنا گُت: «چَشیات بِبِنِه! ایمونُت شُ تو شفا دَدِ.» 43جِخُو چَشِی مِ مرد کورا واز آبو و هَمیناکِه اُ خدا حمد و ستایش شَکِه، اَزدُمبالَهِ عیسی چو. هَمَهِ مردم وَختی اِئا شُدی، خدائا حمد و ستایش شُکِه.
@ 2024 Korpu Company