انجیل لوقا 17
17
وسوسه اُ گناه
1عیسی شُ شاگردیاش گُت: «چِی‌یَی که انسانا اُ گناه کِردَ وسوسه اَکو حتما اَدا، ولی وای وَ حال کسی که وسوسه اُ واسطَهِ آنا بیاد. 2اَسِی آنا بِهتَه هاد که یَک سنگ هاس گاتی شُ دور گَردِ کِنِت و شُ تِک دریا هُبِئِت تا اِکِه باعث گناه یکی از اِیا بِبِه که تِک ایمونشو کوچِکِت. 3پَ حَواستو اُ خوتو بِه. اَگَه کاکَتو گناه اُشکِه نِهِب شادِ و اَگَه توبَه اُشکِه، اُشبِبَخش. 4اَگَه تِی یَک راز هفت دَفَه اُ تو گناه بِکو و هفت دَفَه تُحَد واگَردِ و بِگِه: ”توبَه اَکنام،“ تو باید اُشبِبَخشِش.»
5حَوارِنیا شُن خداوند عیسی گُت: «ایمونمو زیاد بِکو!» 6خداوند عیسی اُشگُت: «اَگَه کَدِ یَک دونَهِ خُندَل ایمون تُهاد، تاشابو اُ اِ درخت توت بِگائی ”از ریشَه دَر بِدا و تِی دریا کِشتَه بِش،“ و آنا از شما فَرمو شَبو.
7«آیا کسی از شما هَه که یَک نوکری اُشبِه که زِمی هِش اَزاد یا کَهریا اُ صَحرو اَبَه، و وَختی آن نوکرا از سِرِ زِمی اَدَگَردِ اُ آنا بِگِه: ”زود بِدا و سِرِ سفرَه هُنی“؟ 8وَ جَی اِ، مَ اُ آنا ناگِه: ”که اَسِی ما خوراک آمادَه بِکو، کُمَرُت وابان و اُ ما خدمت بِکو تَ ما بِخرام و واخرام، تو بعد اَخرِش و اَدَخرِش“؟ 9مَ از نوکرُش وَخاطر اِکِه فَرموش اَبَه تشکر اَکو؟ 10هَمینا هم، وَختی شما هَمَهِ چِی‌یَی که اُ شما فَرمو دَدَ بُدِ، اَنجوم تُدَ، بِگائی: ”اَما نوکرِی ناچیزی هِم، فَکَط وظیفَمو اَنجوم مُدَدِ.“»
عیسی اُ ده جُذامی شفا اَدَ
11عیسی تِی رَهِ شهر اورشلیم، از مرز وسط منطکَهِ سامِرَه و منطکَهِ جلیل رَد اَبو. 12وَختی اُ تِک دِهی اَچو، ده تا جُذامی اُشدی که دور وَایستَدِستادِت. 13آنایا وَ صدای بلند جار شُزاد، شُگُت: «اَی عیسی، اَی استاد، اُ اَما رحم بِکو.» 14وَختی عیسی اُشدِدِت، شُ آنایا گُت: «اُچی و اُ خوتو اُ کاهِنِی معبد نِشو هاتی.» و آنایا هَمیناکِه اَچِدِت، از جُذام شفا شُگِرِت. 15مِ موکَوا یکی از آنایا وَختی اُشدی شفا اُشگِرِتِه، هَمیناکِه وَ صدای بلند خدائا حمد و ستایش شَکِه، آگِشت، 16آنا وَ لو اُ پَی عیسی اُفتَه و از آنا تشکر اُشکِه. مِ جُذامِنا مال سامِرَه هاد. 17مِ موکَوا عیسی اُشگُت: «مَ آنایاکِه شفا شُگِرِت ده نفر نِهادِت؟ پَ نُه نفرِیدو کُ هِت؟ 18وَغیر از اِ غریبَه‌وا، هِسکَه آدی نِمَ تا واگَردِ و اُ خدا حمد و ستایش بِکو؟» 19عیسی شُ آنا گُت: «آپابِش و اُچا، ایمونُت شُ تو شفا دَ.»
اُندَهِ پادشاهِنِ خدا
20عالمِی فِرکَهِ فَریسی از عیسی شُپُرسی که پادشاهِنِ خدا کَی اَدا، عیسی جواب اُشدَ: «اُندَهِ پادشاهِنِ خدا، اونا نی که بِبِه بِبِنِش، 21و هِسکَه هم ناگِه که ”بِبِن، اِکائِه“ یا ”آنکائِه“ اَسِی که پادشاهِنِ خدا بین شمائِه.»
22و بعد عیسی شُ شاگردیاش گُت: «رازِی اَدا که شما آرزو اَکنی یکی از رازِی پُسِ انسانا بِبِنی، ولی نابِنی. 23مردم اُ شما اَگائِت: ”بِبِن اِکائِه،“ یا ”بِبِن آنکائِه.“ شما مَچی و از آنایا پیروی مَکنی. 24اَسِی که هَموناکِه رَعد و بَرک اَدرخشِه و از اِ سِرِ آسِمو تا آن سِرِ آسِموئا روشن اَکو، پُس انسان هم تِی رازِ خوش اینایی اَبِه. 25ولی اوّل باید بُری عذاب بِکَشِه و از طرف مردم اِ نَسلا رَد بِبِه. 26تِی زَمون نوح چینا هاد، زَمون پُسِ انسان هم اونایی اَبِه. 27تا رازی که نوح سُوار کَشتی بو، مردم شواَخَه و شواَدَخَه، زِنَ شواَکِه و شو شواَکِه، که سیل اُمَ و اُ هَمَشو نابود اُشکِه. 28زَمون لوط هم اینا هاد. مردم شواَخَه و شواَدَخَه، شواَخِلی و شواَفِرَت، شواَکِشت و نَک شواَکِه. 29ولی رازی که لوط از شهر سُدوم دَر اُمَ، تَش و گوگرد از آسِمو بَرِئِست و اُ هَمَهِ آنایا نابود اُشکِه. 30تِی رازی که پُسِ انسان ظهور اَکو هم اینا اَبِه. 31تِی آن رازا، کسی که لِی بوِئِه و وسایلُش تِی خونَئِه، اَسِی آسِستَه زیر نِیاد. و هَمینا هم کسی که سِرِ زِمیه آنِگَردِ. 32زِنِ لوطا اُیاد بیاری! 33هرکَه اُشبِئِه جونُش نِگَه بِکو، آنا از دست اَدَ، ولی هرکَه از جونُش بِگذَرِ، آنا نِگَه اَکو. 34اُ شما اَگام، آن شاوا، از دو نفری که تِی یَکجا خَتِستِت، اُ یکی اَبرِت و اُ یِکِیدو اَنِسِت. 35و از دوتا زنی که اُمرَییَه هاس اَکنِت، اُ یکی اَبرِت و اُ یِکِیدو اَنِسِت. 36و از دوتا مردی که سِرِ زِمی هِت، اُ یکی اَبرِت و اُ یِکِیدو اَنِسِت.» 37شاگردیا از عیسی شُپُرسی: «اُ کُ، سرور اَما؟» عیسی جواب اُشدَ: «هرجا لاشَه‌ای بِه، لاشخوریا هم آنکا جمع اَدَبِت!»
@ 2024 Korpu Company
انجیل لوقا 17
17
وسوسه اُ گناه
1عیسی شُ شاگردیاش گُت: «چِی‌یَی که انسانا اُ گناه کِردَ وسوسه اَکو حتما اَدا، ولی وای وَ حال کسی که وسوسه اُ واسطَهِ آنا بیاد. 2اَسِی آنا بِهتَه هاد که یَک سنگ هاس گاتی شُ دور گَردِ کِنِت و شُ تِک دریا هُبِئِت تا اِکِه باعث گناه یکی از اِیا بِبِه که تِک ایمونشو کوچِکِت. 3پَ حَواستو اُ خوتو بِه. اَگَه کاکَتو گناه اُشکِه نِهِب شادِ و اَگَه توبَه اُشکِه، اُشبِبَخش. 4اَگَه تِی یَک راز هفت دَفَه اُ تو گناه بِکو و هفت دَفَه تُحَد واگَردِ و بِگِه: ”توبَه اَکنام،“ تو باید اُشبِبَخشِش.»
5حَوارِنیا شُن خداوند عیسی گُت: «ایمونمو زیاد بِکو!» 6خداوند عیسی اُشگُت: «اَگَه کَدِ یَک دونَهِ خُندَل ایمون تُهاد، تاشابو اُ اِ درخت توت بِگائی ”از ریشَه دَر بِدا و تِی دریا کِشتَه بِش،“ و آنا از شما فَرمو شَبو.
7«آیا کسی از شما هَه که یَک نوکری اُشبِه که زِمی هِش اَزاد یا کَهریا اُ صَحرو اَبَه، و وَختی آن نوکرا از سِرِ زِمی اَدَگَردِ اُ آنا بِگِه: ”زود بِدا و سِرِ سفرَه هُنی“؟ 8وَ جَی اِ، مَ اُ آنا ناگِه: ”که اَسِی ما خوراک آمادَه بِکو، کُمَرُت وابان و اُ ما خدمت بِکو تَ ما بِخرام و واخرام، تو بعد اَخرِش و اَدَخرِش“؟ 9مَ از نوکرُش وَخاطر اِکِه فَرموش اَبَه تشکر اَکو؟ 10هَمینا هم، وَختی شما هَمَهِ چِی‌یَی که اُ شما فَرمو دَدَ بُدِ، اَنجوم تُدَ، بِگائی: ”اَما نوکرِی ناچیزی هِم، فَکَط وظیفَمو اَنجوم مُدَدِ.“»
عیسی اُ ده جُذامی شفا اَدَ
11عیسی تِی رَهِ شهر اورشلیم، از مرز وسط منطکَهِ سامِرَه و منطکَهِ جلیل رَد اَبو. 12وَختی اُ تِک دِهی اَچو، ده تا جُذامی اُشدی که دور وَایستَدِستادِت. 13آنایا وَ صدای بلند جار شُزاد، شُگُت: «اَی عیسی، اَی استاد، اُ اَما رحم بِکو.» 14وَختی عیسی اُشدِدِت، شُ آنایا گُت: «اُچی و اُ خوتو اُ کاهِنِی معبد نِشو هاتی.» و آنایا هَمیناکِه اَچِدِت، از جُذام شفا شُگِرِت. 15مِ موکَوا یکی از آنایا وَختی اُشدی شفا اُشگِرِتِه، هَمیناکِه وَ صدای بلند خدائا حمد و ستایش شَکِه، آگِشت، 16آنا وَ لو اُ پَی عیسی اُفتَه و از آنا تشکر اُشکِه. مِ جُذامِنا مال سامِرَه هاد. 17مِ موکَوا عیسی اُشگُت: «مَ آنایاکِه شفا شُگِرِت ده نفر نِهادِت؟ پَ نُه نفرِیدو کُ هِت؟ 18وَغیر از اِ غریبَه‌وا، هِسکَه آدی نِمَ تا واگَردِ و اُ خدا حمد و ستایش بِکو؟» 19عیسی شُ آنا گُت: «آپابِش و اُچا، ایمونُت شُ تو شفا دَ.»
اُندَهِ پادشاهِنِ خدا
20عالمِی فِرکَهِ فَریسی از عیسی شُپُرسی که پادشاهِنِ خدا کَی اَدا، عیسی جواب اُشدَ: «اُندَهِ پادشاهِنِ خدا، اونا نی که بِبِه بِبِنِش، 21و هِسکَه هم ناگِه که ”بِبِن، اِکائِه“ یا ”آنکائِه“ اَسِی که پادشاهِنِ خدا بین شمائِه.»
22و بعد عیسی شُ شاگردیاش گُت: «رازِی اَدا که شما آرزو اَکنی یکی از رازِی پُسِ انسانا بِبِنی، ولی نابِنی. 23مردم اُ شما اَگائِت: ”بِبِن اِکائِه،“ یا ”بِبِن آنکائِه.“ شما مَچی و از آنایا پیروی مَکنی. 24اَسِی که هَموناکِه رَعد و بَرک اَدرخشِه و از اِ سِرِ آسِمو تا آن سِرِ آسِموئا روشن اَکو، پُس انسان هم تِی رازِ خوش اینایی اَبِه. 25ولی اوّل باید بُری عذاب بِکَشِه و از طرف مردم اِ نَسلا رَد بِبِه. 26تِی زَمون نوح چینا هاد، زَمون پُسِ انسان هم اونایی اَبِه. 27تا رازی که نوح سُوار کَشتی بو، مردم شواَخَه و شواَدَخَه، زِنَ شواَکِه و شو شواَکِه، که سیل اُمَ و اُ هَمَشو نابود اُشکِه. 28زَمون لوط هم اینا هاد. مردم شواَخَه و شواَدَخَه، شواَخِلی و شواَفِرَت، شواَکِشت و نَک شواَکِه. 29ولی رازی که لوط از شهر سُدوم دَر اُمَ، تَش و گوگرد از آسِمو بَرِئِست و اُ هَمَهِ آنایا نابود اُشکِه. 30تِی رازی که پُسِ انسان ظهور اَکو هم اینا اَبِه. 31تِی آن رازا، کسی که لِی بوِئِه و وسایلُش تِی خونَئِه، اَسِی آسِستَه زیر نِیاد. و هَمینا هم کسی که سِرِ زِمیه آنِگَردِ. 32زِنِ لوطا اُیاد بیاری! 33هرکَه اُشبِئِه جونُش نِگَه بِکو، آنا از دست اَدَ، ولی هرکَه از جونُش بِگذَرِ، آنا نِگَه اَکو. 34اُ شما اَگام، آن شاوا، از دو نفری که تِی یَکجا خَتِستِت، اُ یکی اَبرِت و اُ یِکِیدو اَنِسِت. 35و از دوتا زنی که اُمرَییَه هاس اَکنِت، اُ یکی اَبرِت و اُ یِکِیدو اَنِسِت. 36و از دوتا مردی که سِرِ زِمی هِت، اُ یکی اَبرِت و اُ یِکِیدو اَنِسِت.» 37شاگردیا از عیسی شُپُرسی: «اُ کُ، سرور اَما؟» عیسی جواب اُشدَ: «هرجا لاشَه‌ای بِه، لاشخوریا هم آنکا جمع اَدَبِت!»
@ 2024 Korpu Company