Hugleiðingar um páskaföstuna úr Heilögu Biblíunni: MósaíkSýnishorn

Hvað er páskafasta?

Hjá sumum kristnum hefur páskafastan alltaf verið hluti af andlegu lífi þeirra, en öðrum er hún framandi. Páskafastan er tímabilið í aðdraganda páskanna, tímabil sem að kristnir hafa í aldanna rás notað til að undirbúa hjörtu sín fyrir páskana með íhugun, iðrun og bæn. Páskafastan byrjar á öskudeginum og varir í fjörutíu daga (að sunnudögum frátöldum), og er hápunktinum náð á föstudeginum langa og laugardeginum helga. Þar sem við höldum vikulega upp á upprisu Jesú á sunnudögum, þá eru sunnudagarnir sex yfir föstutímabilið ekki taldir með sem hluti af þessu fjörutíu daga tímabili, þegar sjónum er beint inn á við í sjálfskoðun og iðrun. Margir kristnir kjósa að fasta yfir tímabilið en áherslan ætti ekki að liggja jafn þungt á að neita sér um eitthvað og á því að helga sig Guði og tilgangi hans í heiminum.

Páskafastan er mikilvægt tímabil í kirkjuárinu. Kirkjuárið er frábær leið til að hjálpa okkur að beina athygli okkar að Guði með tilstilli tímaskipulags. Á meðan venjulega almanaksárið með sína kunnuglegu uppbyggingu, er skipulagt út frá takti náttúrunnar, þá er kirkjuárið skipulagt í kringum Guð og verk hans í heiminum. Kirkjuárið snýst um sex mislöng tímabil: aðventuna, jólin, birtingarhátíð Drottins (þrettándinn), páskaföstuna, páskana og hvítasunnuna. Sérhvert þessara tímabila hefur sínar eigin áherslur: Á aðventunni leggjum við áherslu á væntinguna um komu Guðs í heiminn, bæði í holdgun Krists og endurkomu hans. Á jólunum leggjum við áherslu á fæðingu Krists. Á birtingarhátíð Drottins leggjum við áherslu á ljós nærveru Guðs sem skín í heiminum. Á páskaföstunni leggjum við áherslu á synd mannsins og hjálpræði Guðs sem hann gefur í náð. Á páskunum leggjum við áherslu á upprisu lífsins. Á hvítasunnunni leggjum við áherslu á áframhaldandi starf Heilags anda í heiminum. Hinn árlegi taktur þessara tímabila getur haft mögnuð áhrif á andlegan vöxt okkar, bæði sem einstaklingar og sem hluti af samfélagi.