ปฐมกาล 44

ถ้วยเงินในกระสอบ

1โยเซฟสั่งคนดูแลบ้านของเขาว่า “เอาอาหารใส่กระสอบของพวกเขา ให้มากเท่าที่เขาจะขนไปได้ และใส่เงินของแต่ละคนไว้ที่ปากกระสอบ 2แล้วใส่ถ้วยเงินของเราไว้ที่ปากกระสอบของน้องคนเล็ก พร้อมเงินค่าข้าวของเขา” คนดูแลก็ทำตามที่โยเซฟสั่ง

3ครั้นรุ่งเช้า คนดูแลก็ส่งคนเหล่านั้นพร้อมฝูงลาออกเดินทาง 4เมื่อพวกเขาไปได้ไม่ไกลจากเมืองนัก โยเซฟก็สั่งคนดูแลบ้านว่า “จงตามพวกเขาไปทันที และเมื่อเจ้าตามไปทันแล้วให้ถามว่า ‘ทำไมเจ้าจึงตอบแทนความดีด้วยความชั่ว 5นี่เป็นถ้วยที่นายของข้าใช้ดื่มและใช้ทำนายด้วยใช่ไหม พวกเจ้าทำสิ่งชั่วช้า’ ”

6เมื่อไล่ตามคนเหล่านั้นทัน คนดูแลก็พูดตามที่โยเซฟสั่ง 7แต่คนเหล่านั้นพูดว่า “ทำไมเจ้านายของเราถึงพูดเช่นนั้น ไม่มีทางที่ผู้รับใช้ของท่านจะทำอย่างนั้น! 8พวกเราอุตส่าห์นำเงินที่พบในปากกระสอบมาคืนให้ท่านจากดินแดนคานาอัน แล้วทำไมเราต้องขโมยเงินหรือทองจากบ้านนายของท่านด้วย 9ถ้าพบของนั้นอยู่ที่ผู้รับใช้ของท่านคนใด ก็ให้คนนั้นตาย และพวกเราที่เหลือจะยอมเป็นทาสของนาย”

10เขาจึงว่า “ดี ให้เป็นไปตามที่เจ้าพูด เราพบของนั้นที่ใคร เขาจะเป็นทาสของเรา แต่พวกที่เหลือจะพ้นผิด”

11แต่ละคนจึงรีบปลดกระสอบลงกับพื้นและเปิดออก 12แล้วคนดูแลก็ค้นดู เริ่มจากพี่ชายคนโตจนถึงน้องคนเล็ก และพบถ้วยเงินในกระสอบของเบนยามิน 13แล้วพวกเขาจึงฉีกเสื้อผ้าของตนด้วยความทุกข์ใจ ขนของขึ้นลากลับเข้าเมือง

14โยเซฟยังอยู่ที่บ้านเมื่อยูดาห์กับพี่น้องมาถึง พวกเขารีบหมอบลงกับพื้นต่อหน้าโยเซฟ 15โยเซฟถามว่า “พวกเจ้าทำอะไรลงไป ไม่รู้หรือว่าคนอย่างเรารู้เรื่องต่างๆ ได้โดยการทำนาย”

16ยูดาห์ตอบว่า “พวกเราจะพูดอะไรกับนายของเราได้ จะพูดอะไรดี เราจะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเราได้อย่างไร พระเจ้าเปิดโปงความผิดของผู้รับใช้ของท่าน ตอนนี้พวกเราและคนที่ถูกจับได้ว่ามีถ้วยเงินนั้นเป็นทาสของนายแล้ว”

17แต่โยเซฟกล่าวว่า “เราจะไม่ทำอย่างนั้นหรอก! คนที่ขโมยถ้วยเงินไปเท่านั้นที่ต้องเป็นทาสของเรา! พวกเจ้าที่เหลือจงกลับไปหาพ่อของเจ้าโดยสันติ”

18แล้วยูดาห์ก็เข้าไปใกล้โยเซฟและพูดว่า “ได้โปรดเถิด นายท่าน ขอให้ผู้รับใช้ของท่านได้พูดอะไรกับท่านสักคำ อย่าโกรธผู้รับใช้ของท่านเลย แม้ว่าท่านจะเท่าเทียมกับฟาโรห์เองก็ตาม 19นายท่านถามผู้รับใช้ของท่านว่า ‘พวกเจ้ามีพ่อหรือน้องชายหรือไม่’ 20พวกเราก็ตอบว่า ‘เรามีพ่อผู้ชรา และมีน้องคนเล็ก ซึ่งเกิดตอนที่พ่อแก่แล้ว พี่ชายของเขาตายแล้ว เขาเป็นลูกที่เหลือเพียงคนเดียวของแม่ และพ่อก็รักเขา’

21แล้วท่านก็สั่งผู้รับใช้ของท่านว่า ‘พาเขามาที่นี่ เพื่อเราจะได้เห็นเขากับตา’ 22และพวกเราก็พูดกับนายของเราว่า ‘เด็กคนนี้จากพ่อมาไม่ได้ ถ้าเขาจากมา พ่อจะตรอมใจตาย’ 23แต่ท่านได้บอกผู้รับใช้ของท่านว่า ‘ถ้าน้องคนสุดท้องไม่ลงมาด้วย พวกเจ้าจะไม่ได้พบเราอีก’ 24เมื่อพวกเรากลับไปหาพ่อซึ่งเป็นผู้รับใช้ของท่าน เราเล่าให้เขาฟัง ตามที่นายท่านได้สั่งไว้

25ต่อมาพ่อของเราบอกว่า ‘จงกลับไปซื้ออาหารมาอีกสักหน่อย’ 26แต่พวกเราพูดว่า ‘เราลงไปไม่ได้หรอก นอกจากน้องคนเล็กจะไปด้วย เราไม่สามารถไปพบนายท่านได้ ถ้าน้องคนสุดท้องไม่ไปกับเรา’

27แล้วพ่อซึ่งเป็นผู้รับใช้ของท่านจึงพูดกับพวกเราว่า ‘เจ้าก็รู้ว่าภรรยาคนนี้มีลูกชายให้พ่อสองคน 28คนหนึ่งก็จากไปแล้ว’ และพ่อก็พูดว่า ‘เขาถูกสัตว์ร้ายฉีกเป็นชิ้นๆ แน่นอน แล้วพ่อก็ไม่ได้เห็นหน้าเขาอีกเลย 29และถ้าเจ้าพาลูกคนนี้ไปอีก และหากเกิดอันตรายกับเขา พวกเจ้าจะพาหัวหงอกของพ่อลงไปแดนคนตายด้วยความทุกข์ระทม’

30ดังนั้นถ้าพวกเรากลับไปหาพ่อซึ่งเป็นผู้รับใช้ของท่าน โดยไม่มีเด็กคนนี้ไปด้วย และถ้าพ่อของเราซึ่งมีชีวิตผูกพันกับเด็กคนนี้มาก 31เห็นว่าเขาไม่กลับไป ท่านก็จะตรอมใจตาย ผู้รับใช้ของท่านก็จะพาหัวหงอกของพ่อลงไปแดนคนตายด้วยความเศร้าโศก 32ผู้รับใช้ของท่านได้รับรองความปลอดภัยของน้องคนนี้กับพ่อว่า ‘ถ้าข้าไม่พาเขากลับมาหาพ่อ ก็ให้ข้ารับผิดไปตลอดชีวิต!’

33ตอนนี้ ขอให้ผู้รับใช้ของท่านอยู่ที่นี่ เป็นทาสของท่านแทนเด็กหนุ่มคนนี้ และโปรดให้เด็กคนนี้กลับไปพร้อมกับพี่ๆ ของเขา 34ข้าจะกลับไปพบพ่อได้อย่างไรถ้าน้องไม่ไปด้วย อย่าเลย! อย่าให้ข้าเห็นความทุกข์ระทมที่จะเกิดกับพ่อของข้าเลย”

Valið núna:

ปฐมกาล 44: TCV

Áherslumerki

Deildu

Afrita