ปฐมกาล 43

การเดินทางไปอียิปต์ครั้งที่สอง

1ขณะนั้นการกันดารอาหารยังคงรุนแรงมาก 2เมื่อพวกเขากินข้าวที่เอามาจากอียิปต์หมดแล้ว พ่อก็พูดกับพวกเขาว่า “จงกลับไปซื้ออาหารมาอีกหน่อย”

3แต่ยูดาห์พูดกับพ่อว่า “ชายคนนั้นกำชับพวกเราไว้ว่า ‘เจ้าจะไม่ได้รับอนุญาตให้มาพบเรา ถ้าไม่พาน้องชายคนเล็กมาด้วย’ 4ถ้าพ่อยอมให้น้องไปด้วย พวกเราก็จะลงไปซื้ออาหารมาให้พ่อ 5แต่ถ้าพ่อไม่ยอมให้น้องไป พวกเราก็จะไม่ไป เพราะเจ้านายคนนั้นสั่งว่า ‘เจ้าจะไม่ได้รับอนุญาตให้พบเรา ถ้าไม่พาน้องชายคนเล็กมาด้วย’ ”

6อิสราเอลผู้เป็นพ่อจึงถามว่า “ทำไมพวกเจ้าถึงเอาปัญหามาให้พ่อ เจ้าไปบอกเขาทำไมว่ามีน้องชายอีกคนหนึ่ง”

7พวกเขาตอบว่า “ก็เขาเจาะจงถามถึงพวกเราและครอบครัวของเรา เขาถามว่า ‘พ่อของเจ้ายังมีชีวิตอยู่หรือ เจ้ามีน้องอีกคนหนึ่งไหม’ เราก็ตอบไปตามที่เขาถาม เราจะไปรู้หรือว่าเขาจะสั่งว่า ‘พาน้องชายของเจ้าลงมาที่นี่’ ”

8แล้วยูดาห์ก็พูดกับอิสราเอลพ่อเขาว่า “ให้น้องไปกับลูกเถอะ เราจะได้ออกเดินทางทันที เพื่อว่าพวกเรา ตัวพ่อและลูกๆ ของเราจะไม่อดตาย 9ตัวลูกจะรับประกันความปลอดภัยของน้องเอง ให้พ่อถือว่าข้าเป็นคนรับผิดชอบชีวิตเขา ถ้าข้าพาน้องกลับมาให้พ่อเห็นหน้าไม่ได้ ข้าก็จะรับผิดไปตลอดชีวิต 10ถ้าพวกเราไม่มัวรีรออยู่ ก็คงไปและกลับมาสองครั้งแล้ว”

11แล้วอิสราเอลก็พูดกับพวกเขาว่า “ถ้าจำเป็นจริงๆ ก็ทำอย่างนี้ก็แล้วกัน คือจงเอาผลผลิตที่ดีที่สุดในดินแดนของเรา คือ ยางไม้ น้ำผึ้ง เครื่องเทศ มดยอบ ถั่วพิสทาชิโอ และอัลมอนด์ ใส่กระสอบไปเป็นของกำนัลชายคนนั้น 12เอาเงินไปสองเท่า แล้วคืนเงินที่ติดมาในกระสอบ นี่อาจจะเป็นเรื่องผิดพลาดก็ได้ 13จงพาน้องไปด้วย ไปพบชายคนนั้นทันที 14ขอพระเจ้าผู้มีฤทธิ์#43:14 ฉบับภาษาฮีบรูว่า เอล-ชัดดัยเมตตาพวกเจ้าเมื่ออยู่ต่อหน้าชายคนนั้น เขาจะได้ปล่อยสิเมโอนและเบนยามินกลับมากับพวกเจ้า ส่วนพ่อถ้าจะต้องไว้ทุกข์ก็ต้องยอม”

15พวกเขาจึงนำของกำนัลและเงินสองเท่า พร้อมด้วยเบนยามิน รีบลงไปอียิปต์และเข้าพบโยเซฟ 16เมื่อโยเซฟเห็นเบนยามินมาด้วย จึงสั่งคนดูแลบ้านว่า “จงพาคนเหล่านี้ไปที่บ้าน ฆ่าสัตว์สักตัวแล้วเตรียมอาหารไว้ พวกเขาจะกินอาหารเที่ยงกับข้า”

17เขาก็ทำตามคำสั่ง แล้วพาคนเหล่านั้นไปที่บ้านของโยเซฟ 18พวกเขากลัวมากเมื่อถูกพามาที่บ้านของโยเซฟ พวกเขาต่างคิดว่า “เราถูกพามาที่นี่เพราะเงินที่ใส่มาในกระสอบครั้งแรก เขาต้องการใส่ความ เล่นงานเราและจับตัวเราไปเป็นทาส แล้วก็ยึดลาของเราไป”

19พวกเขาจึงไปหาคนดูแลบ้านของโยเซฟที่ประตูบ้านและพูดว่า 20“ขอโทษขอรับท่าน ครั้งก่อนตอนพวกเราลงมาซื้ออาหารที่นี่ 21เมื่อพวกเราแวะพักแรม เปิดกระสอบออก ก็เห็นเงินของเราแต่ละคนอยู่ที่ปากกระสอบ เท่ากับจำนวนที่จ่ายไปพอดี ครั้งนี้พวกเราจึงเอามาคืน 22พวกเรานำเงินมาเพิ่มอีกเพื่อจะซื้ออาหาร พวกเราไม่รู้ว่าใครที่เอาเงินใส่ไปในกระสอบ”

23คนดูแลบ้านตอบว่า “ทำใจให้สงบ อย่ากลัวเลย พระเจ้าของท่าน พระเจ้าของพ่อท่าน ให้ทรัพย์สินในกระสอบกับท่าน ข้าพเจ้าได้รับเงินของพวกท่านเรียบร้อยแล้ว” แล้วคนดูแลบ้านก็พาสิเมโอนออกมาพบพวกเขา

24แล้วคนดูแลบ้านพาพวกเขาเข้าไปในบ้านของโยเซฟ เอาน้ำมาให้ล้างเท้า และเอาอาหารให้ลาของพวกเขา 25พวกเขาก็เตรียมของกำนัล เพื่อให้กับโยเซฟซึ่งจะมาถึงตอนเที่ยง เพราะพวกเขาได้ยินว่าจะกินอาหารด้วยกันที่นั่น

26เมื่อโยเซฟมาถึงบ้าน พวกพี่น้องก็นำของกำนัลมามอบให้ และหมอบกราบลงกับพื้น 27โยเซฟถามถึงทุกข์สุขของพวกเขา และว่า “พ่อผู้ชราที่พวกเจ้าบอกเราสบายดีไหม ยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า”

28พวกเขาตอบว่า “พ่อของพวกเรา ผู้รับใช้ของท่าน ยังมีชีวิตอยู่และสบายดี” และหมอบกราบลงกับพื้นตรงหน้าโยเซฟ

29เมื่อโยเซฟมองรอบๆ และเห็นเบนยามินน้องชายร่วมมารดา จึงถามว่า “คนนี้หรือคือน้องคนสุดท้องที่เจ้าพูดถึง” แล้วพูดกับเบนยามินว่า “ลูกเอ๋ย ขอพระเจ้าเมตตาเจ้า” 30เมื่อโยเซฟได้พบหน้าน้องชายก็ตื้นตันใจจนต้องรีบออกไปหาที่ร้องไห้ เขาเข้าไปในห้องส่วนตัวและร้องไห้

31หลังจากที่ล้างหน้าล้างตาแล้ว เขาก็กลับออกมา พยายามควบคุมอารมณ์ และพูดว่า “ยกอาหารมา”

32พวกเขาจัดอาหารให้โยเซฟส่วนตัว โต๊ะของพี่น้องอีกโต๊ะหนึ่ง ส่วนชาวอียิปต์ที่มาด้วยก็อยู่อีกโต๊ะ คนอียิปต์ไม่นั่งร่วมโต๊ะกับคนฮีบรู เพราะเป็นสิ่งน่ารังเกียจสำหรับคนอียิปต์ 33โยเซฟจัดที่นั่งให้ชายเหล่านั้น นั่งเรียงกันตามลำดับอายุ ตั้งแต่คนโตสุดจนถึงคนเล็กสุด พวกเขาก็มองหน้ากันด้วยความประหลาดใจ 34เมื่ออาหารส่วนของพวกเขาถูกส่งมาจากโต๊ะของโยเซฟ เบนยามินได้อาหารมากกว่าคนอื่นๆ ห้าเท่า พวกเขาก็กินดื่มกับโยเซฟอย่างอิ่มหนำสำราญ

Valið núna:

ปฐมกาล 43: TCV

Áherslumerki

Deildu

Afrita