Vèsè popilè nan Bib la ki soti nan Жаратылыу 22

Pataje

Ибрахим ол жерге Яхве йире атагъанды. Ол себепден бюгюннге дери да: «Раббийни тауунда кереклиси берилир», – деп айтылады.

Аллах анга: – Сен уланынгы, жангыз уланынгы, сюйген уланынгы, Исхакъны алып, Мория жерге бар. Анда тауладан биринде аны толусунлай кюйдюрюлген къурман эт, къайсы тауда этеринги уа Мен айтырма, – дегенди.

– Жашха къолунгу кётюрме, анга бир зат да этме! – дегенди Мёлек. – Сен Манга жангыз уланынгы къызгъанмагъанса да, энди Мен Аллахдан къоркъгъанынгы билеме.

– Къурман къозуну Аллах Кеси берир, балам, – дегенди Ибрахим. Сора экиси да бирге андан ары баргъандыла.

Мен да санга артыгъы бла берекет берликме, туудукъларынгы кёкдеги жулдузлача эм тенгиз жагъадагъы юзмезча бек кёп этерикме. Туудукъларынг кеси душманларыны шахарларына ие боллукъду. Сен Мени сёзюме тынгылагъанынг ючюн, туудукъларынгы юсю бла жерни битеу миллетлери алгъышлы боллукъдула.

Бир талай заман озгъандан сора, Аллах Ибрахимни сынагъанды. – Ибрахим! – дегенди Ол анга. – Мен мындама, – дегенди Ибрахим.

Раббийни Мёлеги уа кёкден аны чакъырып: – Ибрахим! Ибрахим! – дегенди. – Мен мындама, – дегенди Ибрахим.

Сора Раббийни Мёлеги экинчи кере кёкден Ибрахимни чакъырып былай айтды: – Кесим бла ант этеме, дейди Раббий, сен бу ишни этип, жангыз уланынгы да къызгъанмагъанынг ючюн

Аллах анга айтхан жерге келгенден сора, Ибрахим анда къурман этер жер къурап, отунланы аны юсюне тизип салгъанды, сора уланы Исхакъны байлап, аны къурман этер жерге, отунланы юсюне салгъанды.