www.gilakmedia.com www.youtube.com/user/GilakMedia

کیتاب مقدّس به گیلکی

ایوار دِه عیسی دریاچه کنار تعلیم دَئنَ شروع بوکوده. ایتأ عالمه مردوم اونٚ دور جمَ بوستیدی جوری کی مجبورَ بوسته ایتأ لوتکایَ سوارَ به کی دریاچه دورون نهَه‌بو و بینیشته. مردومم دریاچه ساحلٚ دورون ایسَه‌بید. بأزین مثلأنٚ اَمرأ، خیلی چیزأن اوشأنَ یاد بدَه. اون خو تعلیمٚ دورون اوشأنَ بوگفته: «گوش بوکونید! ایروز ایتأ کیشاورز دانه پأشأنئنٚ وأسی بوشو بیرون. هَطو کی دأنه پأشأنئن‌دوبو، بعضی‌یأن فووُستیدی رأ سر و پرنده‌یأن بموییدی اوشأنَ بوخوردید. بعضی‌یأنم دکفتیدی سنگلاخٚ دورون کی زیاد خاک نأشتی. بأزین زود سبزَ بوستید، چونکی خاک جولف نوبو. ولی هَطو کی خورشید بیرون بمو، همه ذره بوسوختیدی و خوشکَ بوستید، چونکی ریشه نأشتید. بعضی‌یأنم دکفتید تمشٚ کله میأن. هَطو کی تمشأن پیلَه بوستَن دیبید، او دأنه‌یأنَ خفَه کودیدی و بار نأوردید. ولی بعضی دأنه‌یأنم خوروم زیمینٚ سر بکفتیدی و زپّه بزه‌یید، رُشت بوکودید، بار بأوردید و زیادَ بوستید، بعضی‌یأن سی‌تأ، بعضی‌یأن شصت‌تأ و بعضی‌یأنم صد برابر.» بأزین بوگفته: «هر کی دوس دأره گوش بوکونه، بیشتأوه.»
وختی عیسی تنها بو، او دوازده نفر و کسایی کی اونٚ دور ایسَه‌بید درباره‌یٚ مثلأن اونٚ جأ وأورسه‌یید. اوشأنَ بوگفته: «خودا پادشایی اسرارَ فأمستن، شمرَ فأدَه بوبوسته ولی بیرونٚ مردومٚ رِه همه چی مٚثٚلأنٚ اَمرأ بوگفته به کی:
«‹فندرید ولی نیدینید
بیشتأوید ولی نفأمید،
نوکونه کی وأگردید و خودا اوشأنَ ببخشه!›»
بأزین اوشأنَ بوگفته: «ینی اَ مٚثٚلَ نفأمستیدی؟ پس چوطو بقیه‌یٚ مٚثٚلأنَ خوأیید بفأمید؟ کیشاورز، خودا کلامَ کأره. بعضی جٚه مردوم، رأ سرٚ دأنه‌یأنَ مأنیدی، هویه کی کلام بکاشته به؛ هَطوتأ کلامَ ایشتأویدی، شیطأن اَیه و او کلامی‌یَ کی اوشأنٚ دورون بکاشته بوبوسته، دوزأنه. بعضی‌یأنم دأنه‌یأنی‌یَ مأنیدی کی سنگلاخٚ دورون دکفتید؛ اوشأن کلامَ ایشتأویدی و فوری شادی اَمرأ اونَ قوبیل کونیدی، ولی چونکی اونٚ ریشه عمیق نی‌یه، فقط ایتأ کوجه مدتٚ زمأت دوام اَوریدی. وختی کی کلامٚ وأسی سختی دورون دکفیدی یا آزار و اذیت دینیدی، هو لحظه لغزش خوریدی. بعضی‌یأنم او دأنه‌یأنی‌یَ مأنیدی کی تمشٚ کله دورون دکفتید، کلامَ ایشتأویدی ولی دونیا دیل‌نیگرانی‌یأن و مال و منالٚ جأ گول خوردن و چیزأنٚ دیگرٚ وأسی به هوس دکفتن، اوشأنٚ میأن رخنه کونه و کلامَ خفَه کونه و اوشأن ثمر نأوریدی. دیگرأنم نی دأنه‌یأنی‌یَ مأنیدی کی خوروم زیمینٚ میأن بکاشته بوبوستید؛ کلامَ ایشتأویدی، اونَ قوبیل کونیدی و سی، شصت و یا صد برابر ثمر اَوریدی.»

عیسی اوشأنَ بوگفته: «ینی چراغَ اَوریدی کی اونَ کاسه یا تختٚ جیر بنید؟ ینی اونَ چراغ‌پایه سر ننیدی؟ چره کی هیچی‌یَ نشأ جیگا دَئن جوری کی آشکارَ نبه و هیچی‌یَ نشه قایمَ کودن جوری کی ظاهیرَ نبه. هر کی دوس دأره گوش بوکونه، بیشتأوه.» بأزین ایدامه بدَه: «او چیزی‌یَ کی ایشتأویدی دیقّتٚ اَمرأ دیل بیسپأرید. هو پیمانه اَمرأ کی کشیدی شِمرِه بکشه به، بلکی‌یم ویشتر. چره کی اونی‌یَ کی ویشتر دأره، ویشتر فأدَه به، و اونی‌یم کی ایپچه دأره، هو ایپچه‌کم اونٚ جأ فیگیفته به.»

هَطویم بوگفته: «خودا پادشایی ایتأ مردأکَ مأنه کی زیمینٚ سر دانه پأشأنئن‌دره. شب و روز، چی اون خوفته بی، چی بیدار ببه، دأنه‌یأن زپّه زنیدی و سبزَ بیدی. چوطو؟ خودشم نأنه. چره کی زیمین خوره خوره محصول دهه: اوّل ساقه، بأزین سبزٚ خوشه و بعدٚ اون خوشه‌یی کی دانه جأ پوره. وختی دانه رسه، کیشاورز فوری خو دازَ بکارَ گیره، چره کی محصولٚ وأوئنٚ وخت فأرسه.»

عیسی ایوار دِه بوگفته: «خودا پادشایی‌یَ چی مأنستن تأنیم بیگیم، یا چی مٚثٚلٚ اَمرأ اونَ توضیح بدیم؟ خردلٚ دأنه‌یَ مأنه. خردل، کوجه‌دأنه‌ترین دأنه‌یی ایسه کی زیمینٚ دورون کاریدی. ولی وختی بکأشته به، رُشت کونه و باغٚ همه‌تأ گیاهأنٚ جأ پیله‌ترَ به، پیله شاخه‌یأن اَوره، جوری کی آسمانٚ پرنده‌یأن اونٚ سایه جیر لانه چأکونیدی.»
عیسی ایتأ عالمه اَجور مٚثٚلأن اوشأنٚ رِه گفتی، تا جایی کی تأنستیدی درک بوکونید. اون جز مٚثٚلٚ اَمرأ هیچی اوشأنَ نوگفتی، ولی وختی خو شاگردأنٚ اَمرأ خلوتٚ جیگا ایسَه‌بو، همه چی‌یَ اوشأنٚ رِه توضیح دَیی.

او روز، وختی غروب دکفته، عیسی خو شاگردأنَ بوگفته: «بیشیم دریاچه او طرف.» اوشأن مردومأنَ ترکَ کودیدی و عیسایَ هو کرجی اَمرأ کی اونٚ دورون ایسَه‌بو خوشأنٚ اَمرأ ببردیدی. چن‌تأ کرجی دیگرم اونٚ اَمرأ رأ دکفتید. ایدفعه‌یی ایتأ پیله طوفان رأ دکفته. موجأن هَطو خوردیدی کرجی‌یَ کی نزدیک بو آبٚ جأ پورَ به. ولی عیسی کرجی پوشت خو سرَ ایتأ موتکا سر بنَه‌بو و خوفته‌بو. شاگردأن اونَ ویریزأنه‌ییدی و بوگفتید: «اوستاد، هی‌ذره ترِه ننی کی اَمأن هلاکَ بیم؟» عیسی ویریشته و بادَ نهیب بزه و موجأنَ بفرمأسته: «ساکیتَ بو! آرامَ بو!» او وخت باد بینیشته و همه چی آرامَ بوسته. بأزین خو شاگردأنَ بوگفته: «چره اَطو ترسیدی؟ ینی هنوز ایمأن نأریدی؟» اوشأن خیلی بترسه‌ییدی و کس‌کسَ گفتیدی: «اَن کیسه کی حتی باد و دریایم اَنٚ جأ فرمان بریدی!»

Kuuntele مَرقُس ۴