Liera 1
1
De Welt es nich to vestonen
1Dit es waut de Liera, David sien Sän, de Kjennich en Jerusalem, to sajen haud: 2Daut es nich to bejriepen, sajcht de Liera, bloos nich to bejriepen. Daut es aulatoop nich to vestonen.
3Waut nuzt däm Mensch sien sträwen,
un aul de Oabeit en sien Läwen?
#
Liera 2,23
4De Tieden vegonen un de Tieden komen,
oba de Ieed blift emma stonen.
#
Psa 90,3
5De Sonn kjemt opp, un de Sonn jeit unja,
un jeit äaren Wajch wada opptogonen.
6De Wint dreit sikj sieden, de Wint dreit sikj nuaden,
un dreit sikj noch wieda, bat wua dee ea aunfunk.
7Jieda Riefa schält nom Mäa,
doch daut Mäa woat goanich volla;
no de Städ wua daut Wota han rant,
rant daut emma wada.
8Aules rant un jeit noch wieda,
eena kaun nich sajen woo daut schauft;
eena kjikjt un woat nich voll von kjikjen,
eena horcht un well bloos mea hieren.
#
Psa 90,10; Spr 27,20 9Soo aus daut jewast es, woat daut nohäa sennen;
daut waut ea jedonen wort,
woat nohäa wada komen.
Doa es nuscht nieet opp dise Ieed.
10Un wan uk wäa waut sitt un sajcht:
“Weetst waut? Ekj wies die Nies!”
daut wia doch lenjst aul ea wie
en onse Tiet daut sagen.
11Kjeena behelt woo de Tiet emol wia,
waut morjen kjemt es boolt vejäten.
De Liera unjasieekjt daut Läwen
12Ekj, aus Liera, sie de Kjennich äwa Israel en Jerusalem, 13un ekj bemieejd mie opp iernst, opp däm basten Wajch, notoforschen, äwa aules waut de Menschen oppe Ieed doonen. Dise Oabeit, dee Gott ons aus Menschen oppjejäft haft, es waut schwieejet un schwoaret. 14Ekj hab aules nojeseenen, no waut Menschen oppe Ieed sträwen; un weetst uk, daut es aulatoop nich to vestonen, waut däm Mensch daut halpt. Daut es, aus wan eena dän Wint jriepen well.
15Waut kromm es, kaun nich jlikj woaren;
eena kaun nich talen, waut nich doa es. #Liera 7,13
16Ekj docht bie mie: Ekj hab daut groosoatich bie mie, un ekj hab väl Weisheit jekjräajen, mea aus sest wäa ver mie en Jerusalem. Mien denkjen haft väl toojelieet un beläft. 17Ekj bemieejd mie to weeten, waut daut meend weis to sennen, un waut daut meend, schoslich un verekjt to sennen. Un mie wort daut kloa, daut et soo schwoa to vestonen wia, aus dän Wint jriepen.
#
Liera 2,12; 7,25 18Wäa väl weet, haft grootet beduaren;
wäa väl vesteit, mott väl hanhoolen.
Currently Selected:
Liera 1: PB
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Plautdietsch Bible © 2003 Kindred Productions and United Bible Societies Association, Inc.