اِرمیا 51
51
نابودی کامل بابِل
1خداوند چنین می‌فرماید:
«اینک بر بابِل و بر ساکنان لِب‌کامای،#51:1 احتمالاً نام رمزی است برای سرزمین کَلدانیان. منظور از ”ساکنان لِب‌کامای“ همان بابِلیان است.
بادی ویرانگر#51:1 یا: ”روح ویرانگری“. بر خواهم انگیخت.
2من کسان به بابِل گسیل خواهم داشت،
تا آن را بر باد افشانند،
و زمینش را تهی سازند،
آنگاه که در روز بلا،
از هر سو به ضد وی برآیند.
3کمانگیر کمان خویش را زِه نکند،
و زره‌پوش بر پای نایستد.
بر جوانانش رحم مکنید،
و سپاهش را به نابودی کامل بسپارید.
4آنان مقتول بر زمینِ کَلدانیان خواهند افتاد،
و مجروح، در کوچه‌هایش.
5زیرا اسرائیل و یهودا
از سوی خدای خویش، خداوند لشکرها، وانهاده نشده‌اند،
هرچند سرزمینشان آکنده از تقصیراتی است
که به قدوس اسرائیل ورزیده‌اند.
6«از بابِل بگریزید!
هر یک جان خویش برهانید!
به سبب گناهان بابِل هلاک مشوید،
زیرا که موعد انتقام خداوند فرا رسیده
و او بابِل را سزا خواهد داد.
7بابِل در دست خداوند پیاله‌ای زرین بود
که تمامی جهان را مست می‌ساخت؛
قومها از باده‌اش نوشیدند،
و از آن رو دیوانه گشتند.
8بابِل به‌ناگه سقوط کرد و در هم شکست؛
بر او شیون کنید!
برای زخمهایش بَلَسان آورید،
تا مگر شفا یابد.
9خواستیم بابِل را درمان کنیم،
اما شفا نمی‌پذیرفت.
پس ترکش کنید؛
بیایید هر یک به موطن خود بازگردیم،
زیرا که محکومیتش سر به فلک کشیده،
و تا به آسمانها رسیده است.
10خداوند حقانیت ما را آشکار ساخته است؛
پس بیایید تا کارهای یهوه خدایمان را
در صَهیون اعلام کنیم.
11«تیرها را تیز کنید!
سپرها را به دست گیرید!
خداوند روحِ پادشاهان ماد را برانگیخته است، زیرا قصد وی برای بابِل، نابودی آن است؛ این است انتقام خداوند، انتقام به جهت معبدش.
12«بر حصارهای بابِل بیرقها برافرازید؛
حِراست آن را تقویت کنید.
نگهبانان قرار دهید،
کمینگاه‌ها را آماده سازید؛
زیرا خداوند آنچه را دربارۀ ساکنان بابِل گفته بود،
هم تدبیرکرده و هم به اجرا گذاشته است.
13ای که در کنار آبهای فراوان ساکنی
و خزائن بسیار داری،
پایانِ کار تو فرا رسیده،
و رشتۀ حیات تو گسسته است.
14خداوند لشکرها به ذات خود قسم خورده است که:
به‌یقین تو را از مردان جنگی همچون انبوهِ ملخان پر خواهم ساخت،
و آنان بر تو بانگ پیروزی سر خواهند داد.
15«اوست که زمین را به نیروی خویش بساخت،
و جهان را به حکمت خویش استوار کرد،
و آسمانها را به عقل خویش گسترانید.
16چون ندا در می‌دهد، غوغای آبها در آسمان پدید می‌آید؛
او ابرها را از کرانهای زمین برمی‌آورد.
او برق آذرخش برای باران می‌سازد،
و باد از خزانه‌های خویش بیرون می‌آورَد.
17آدمیان جملگی ابلهند و نادان؛
هر زرگری از تمثالهای تراشیدۀ خویش سرافکنده خواهد شد،
زیرا بتهای ریخته‌شده‌اش دروغین است،
و هیچ نَفَسی در آنها نیست.
18آنها بی‌ارزشند و اسباب تمسخر،
و در روز محاکمه، نابود خواهند شد.
19اما آن که نصیب یعقوب است مانند آنها نیست،
زیرا اوست که همۀ موجودات را سرشته است؛
اسرائیل قبیلۀ میراث اوست؛
نام او خداوند لشکرهاست.
20«تو گُرز و اسلحۀ جنگ من هستی!
با تو قومها را در هم می‌شکنم،
با تو حکومتها را نابود می‌کنم.
21با تو اسب و سوارش را در هم می‌شکنم،
با تو ارابه و سوارش را خُرد می‌کنم.
22با تو مرد و زن را در هم می‌شکنم،
با تو پیر و جوان را خُرد می‌کنم.
با تو مرد و زنِ جوان را در هم می‌شکنم،
23با تو شبان و گله‌اش را خُرد می‌کنم.»
با تو برزگر و گاوانش را در هم می‌شکنم،
با تو حاکمان و والیان را خُرد می‌کنم.
24خداوند می‌فرماید: «بابِل و همۀ ساکنانِ کَلدِه را به سبب تمامی بدی که به صَهیون کرده‌اند، در برابر دیدگان شما سزا خواهم داد.»
25خداوند چنین می‌گوید:
«ای کوه ویرانگر که تمامی جهان را ویران می‌کنی،
من بر ضد هستم.
من دست خود را بر تو دراز کرده،
از فراز صخره‌ها تو را به زیر خواهم غلتانید،
و تو را همچون کوهی سوخته خواهم ساخت.
26از تو هیچ سنگی برای سرِ زاویه نخواهند گرفت،
و نه هیچ سنگی برای پیِ بنا»؛
زیرا، خداوند می‌گوید،
«تو تا به ابد متروک خواهی ماند.
27«بیرقها بر زمین برافرازید؛
در میان قومها کَرِنا بنوازید.
قومها را برای جنگ با او آماده سازید؛
ممالک را علیه او بسیج کنید،
آرارات، مینّی و اَشکِناز را.
سرداری بر ضد وی برگمارید؛
اسبانِ بی‌شمار همچون انبوه ملخان برآورید!
28قومها را برای جنگ با او آماده سازید،
پادشاهان ماد را با والیانشان و معاونان آنها
و تمامی سرزمینهایی که بر آنها حکم می‌رانند.
29زمین به لرزه درآمده، از درد به خود می‌پیچد،
زیرا تدابیر خداوند بر ضد بابِل تغییر نمی‌پذیرد،
تا سرزمین بابِل را به ویرانه‌ای بدَل سازد،
که کسی در آن مسکن نگزیند.
30جنگاوران بابِل از نبرد دست برکشیده‌اند؛
آنان در دژهای خود می‌مانند.
نیرویشان تمامی گرفته،
و همچون زنان گشته‌اند.
مسکنهایش در آتش می‌سوزد،
و پشت‌بندهایش شکسته است.
31پِیک از پی پِیک،
و قاصد از پی قاصد می‌دود،
تا پادشاه بابِل را خبر دهد
که شهرش از هر سو تسخیر شده است.
32معابر به تصرف درآمده‌اند،
نی‌‌زارها در آتش سوخته‌اند،
و جنگاوران هراسانند.»
33زیرا خداوند لشکرها، خدای اسرائیل، چنین می‌گوید:
«دختر بابِل همچون خرمنی است
به هنگام کوبیده شدن؛
اما پس از اندک زمانی
وقتِ دِروی آن خواهد رسید.»
34«نبوکدنصر پادشاه بابِل
مرا خورده و لِه کرده است.
او مرا ظرفی تهی ساخته،
و همچون اژدهایی مرا فرو بلعیده است؛
شکم خود را از لذایذ من انباشته،
و مرا چِلانده و به دور افکنده است.»
35ساکنان صَهیون بگویند:
«باشد خشونتی که بر من و بر خویشانم رفته
دامنگیر بابِل شود!»
اورشلیم بگوید:
«خون من بر گردن ساکنان کَلدِه باد!»
36از این رو خداوند چنین می‌گوید:
«اینک به دفاع از تو برمی‌خیزم
و انتقامت را می‌ستانم.
دریای او را خواهم خشکانید،
و چشمه‌اش را کور خواهم کرد.
37بابِل به تَلی از خاک بدَل خواهد شد،
به مسکن شغالان و مایۀ حیرت و انگشت به دهان ماندن،
و احدی در آن ساکن نخواهد گشت.
38مردمانش جملگی همچون شیران خواهند غرّید،
و به‌سان شیربچگان نعره خواهند زد.»
39و خداوند می‌فرماید:
«آنگاه که گرم شوند،
از بهرشان بزمی به پا خواهم کرد،
و مستشان خواهم ساخت،
تا به وجد آیند،
و آنگاه به خواب ابدی فرو روند،
و هرگز از آن برنخیزند.
40آنان را همچون بره‌‌ها به کشتارگاه خواهم آورد،
همچون قوچها و بزهای نر.
41«ببینید بابِل#51:41 در عبری ”شِیشَک“ که به بابِل اشاره دارد. چگونه تسخیر شده،
و آن که افتخار تمامی جهانیان بود چگونه به تصرف درآمده است!
چگونه بابِل در میان قومها
مایۀ دِهشَت گشته است!
42دریا بر بابِل برآمده،
و امواج پرتلاطمش آن را پوشانیده است.
43شهرهایش مایۀ دِهشَت گشته،
و به زمین خشک و بیابان بدَل شده است،
زمینی که هیچ انسانی در آن ساکن نشود،
و بنی‌آدم از آن عبور نکند.
44من ’بِل‘#51:44 نام خدای بابِل. را در بابِل جزا خواهم داد،
و آنچه را فرو بلعیده، از دهانش بیرون خواهم کشید.
قومها دیگر به زیارت او نخواهند رفت،
و حصارهای بابِل فرو خواهد ریخت.
45«ای قوم من، از میانش بیرون آیید،
و هر یک جان خویش از خشم آتشین خداوند برهانید!
46دل شما ضعف نکند،
و از خبرهایی که در این دیار به گوشتان می‌رسد مهراسید؛
یک سال خبری پخش می‌شود
و سال دیگر، خبری دیگر؛
در این سرزمین، خشونت حکمفرماست،
و حاکمی بر ضد حاکم دیگر است.
47بنابراین، هان روزهایی می‌آید
که من بتهای بابِل را جزا خواهم داد؛
تمامی سرزمین بابِل شرمگین خواهد شد،
و کشتگانش جملگی در میانش خواهند افتاد.
48آنگاه آسمان و زمین و هر چه در آنهاست،
بر بابِل فریاد شادمانی سر خواهند داد»؛
زیرا خداوند می‌فرماید:
«ویرانگران از شمال به ضد او بر خواهند آمد.
49بابِل باید به سبب کشتگانِ اسرائیل بیفتد،
همان‌گونه که کشتگانِ تمامی جهان به سبب بابِل افتادند.
50ای شما که از شمشیر جان به در برده‌اید،
بروید و درنگ مکنید!
از سرزمین دور خداوند را به یاد آورید،
و به اورشلیم بیندیشید.
51«”ما خجل گشته‌ایم،
زیرا که بر ما اهانت رفته،
و رسوایی روی ما را پوشانیده است،
زیرا بیگانگان به مکانهای مقدسِ
خانۀ خداوند داخل گشته‌اند.“»
52بنابراین خداوند می‌گوید:
«اینک روزهایی می‌آید
که بتهای بابِل را جزا دهم،
و در سراسر سرزمینش
زخمیانْ ناله سر خواهند داد.
53اگرچه بابِل تا به فلک سر بَرکِشَد
و دژهای بلندش را مستحکم سازد»،
اما خداوند می‌فرماید،
«ویرانگران از جانب من به ضد او بر خواهند آمد.
54«صدای فریادی از بابِل می‌آید!
صدای شکستی عظیم از سرزمین کَلدانیان به گوش می‌رسد!
55زیرا خداوند بابِل را ویران می‌کند
و آواز عظیمش را خاموش می‌گرداند.
امواج ایشان همچون آبهای بسیار می‌خروشد،
و صدای آوازشان به گوش می‌رسد،
56زیرا ویرانگری بدان برمی‌آید،
یعنی به بابِل؛
پهلوانانش گرفتار شده‌اند،
و کمانهایشان شکسته است؛
زیرا یهوه خدایی است جَزادهنده،
و بی‌گمان مکافات خواهد رسانید.»
57پادشاه که نامش خداوند لشکرهاست می‌گوید:
«من صاحبمنصبان و حکیمان بابِل را مست خواهم ساخت،
نیز والیان و سرداران و پهلوانانش را،
تا به خواب ابدی فرو روند
و دیگر برنخیزند.»
58خداوند لشکرها چنین می‌فرماید:
«دیوارهای ضخیم بابِل
با خاک یکسان خواهد شد،
و دروازه‌های بلندش
به آتش خواهد سوخت.
قومها بیهوده محنت می‌کشند،
و ملتها به جهت آتش خود را خسته می‌سازند.»
59این است کلامی که اِرمیای نبی به سِرایا پسر نیریا، پسر مَحسِیا، امر فرمود، آنگاه که سِرایا همراه صِدِقیا پادشاه یهودا، در چهارمین سال سلطنت وی، به بابِل می‌رفت. سِرایا مسئول تدارکات بود. 60اِرمیا شرح همۀ بلایایی را که می‌بایست بر بابِل بیاید بر طوماری بنوشت، یعنی تمامی کلامی را که دربارۀ بابِل مکتوب است. 61آنگاه اِرمیا به سِرایا گفت: «چون به بابِل رسیدی، حتماً همۀ این سخنان را قرائت کن، 62و بگو: ”خداوندا، تو دربارۀ این مکان فرموده‌ای که آن را نابود خواهی کرد، چندان که هیچ انسان یا حیوانی در آن ساکن نشود، و تا به ابد متروک مانَد.“ 63پس از قرائت طومار، سنگی بر آن ببند و آن را به میان فُرات بیفکن، 64و بگو، ”به همین‌گونه بابِل نیز به سبب بلایی که بر آن نازل خواهم کرد، غرق خواهد شد و دیگر بر نخواهد خاست.“»#51:64 متن عبری چنین ادامه پیدا می‌کند: «و خود را خسته می‌سازند»، که احتمالاً توسط نسخه‌بردار به اشتباه از آخر آیۀ ۵۸ رونویسی شده است.
سخنان اِرمیا تا بدین‌جاست.
Currently Selected:
اِرمیا 51: nmv
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop