“ตอน ท่าย นิ่น เญย เตีย, โปว หย่า ท่าย นิ่น เญย เฒี้ยว. สี ก๊อง เยีย โหฒว เม่ย บัว เญย เตีย, เม่ย บัว เหว่ย หาย ติ่ว ไม้ ท่าย เยีย? สี ก๊อง เยีย โหฒว เม่ย บัว เญย เฒี้ยว, เม่ย บัว เหว่ย หาย ติ่ว ไม้ กั้ม เหฑีย เยีย? โอ หมั่ง เผีย เยีย เญย บั๋ว เญย ไซ เมี่ยน อ้า! เน่น เจี๋ย เญย เฒี้ยว ฮนั้ง น้าย ก๊อง.
“เม่ย บัว หน่าย ก๋า, ‘เยีย บัว ฮนั้ง หาย นอ หมั่ง เผีย เม่ย เญย บั๋ว?’