η σειρά των 4 ζωντανών πλασμάτων μέρος 3: ο άνθρωποςΔείγμα

Υιός του Δαυίδ

Ο Δαβίδ είναι γνωστός ως ο μεγαλύτερος βασιλιάς όλων των εποχών, αλλά η ζωή του ήταν γεμάτη αμφισβητήσιμη ηθική. Από τη γέννησή του μέχρι τον θάνατό του, η ζωή του Δαβίδ ήταν γεμάτη αμφισβητήσεις. Ήταν βοσκός, αλλά και πολεμιστής. Ήταν βασιλιάς, αλλά και μοιχός. Ήταν ένας άνθρωπος που ακολουθούσε την καρδιά του Θεού, αλλά δεν ήταν κατάλληλος να χτίσει το ναό Του. Η ζωή του Δαβίδ ήταν δίχα και γεμάτη αντιφατικά στοιχεία. Καθώς περνά ο χρόνος, ο Ιησούς έρχεται στη γη σε μορφή μωρού και αναφέρεται ως "Υιός του Δαβίδ" από ένα τυφλό άντρα. Αν και ο Δαβίδ και ο Ιησούς έχουν την ίδια καταγωγή, δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ως υιός κάποιου άλλου; Γιατί ο Δαβίδ;

Ο Δαβίδ ήταν ένας επιδέξιος πολεμιστής και είχε πολλές γνωστές νίκες. Είτε πρόκειται για την αντιμετώπιση ενός γίγαντα είτε ενός λιονταριού, ο Δαβίδ επέδειξε τη δύναμη του Θεού στη μάχη. Όσο είχε ευλυγισία ως πολεμιστής, όλη η ζωή του ήταν μια μαρτυρία για τις έλειψεις του Θεού. Ξέρει ότι όλα όσα έχει επιτύχει στη ζωή του είναι αποτέλεσμα της χάρης του Θεού. Δεν άξιζε τον θρόνο, αλλά λόγω της καρδιάς του για τον Θεό, ο Κύριος τον τίμησε. Ο Δαβίδ χρησιμοποίησε επίσης τη δύναμη και την επιρροή του για να σηκώσει τους άλλους. Η θέση του δεν τον έκανε πεινασμένο για περισσότερη εξουσία, αλλά ήξερε πώς να ταπεινώνεται μπροστά στον Θεό. Ο Ιησούς να αποκαλείται "Υιός του Δαβίδ" δεν είναι απλά μια λειτουργία της γενεαλογίας του, αλλά φέρει την ίδια ιδιότητα να στηρίζει εκείνους που είναι καταπιεσμένοι. Παρόλο που είναι βασιλιάς, δεν είναι τόσο απομακρυσμένος από τη δυστυχία του ανθρώπου ώστε να μην μπορεί να αισθανθεί τον πόνο μας όταν φωνάζουμε. Είναι συναισθηματικός επειδή γνωρίζει πώς είναι να έχεις τα πάντα εναντίον σου. Όπως ο Δαβίδ, γνωρίζει τι σημαίνει να γεννιέσαι από αμφισβητήσιμες συνθ ήκες. Παρ 'όλα αυτά, καθίσταται διαθέσιμος ακόμα και για τους πιο αδύναμους από εμάς.

Εάν αναγνωρίσουμε ότι η ζωή μας είναι στα χέρια του Θεού, θα αποδεχτούμε την ταπείνωση. Όλοι μας υστερούμε από τη δόξα του Θεού, ανεξάρτητα από το επίπεδο επιτυχίας που νομίζουμε ότι έχουμε επιτύχει. Ας είμαστε συμπονετικοί και ας προσπαθήσουμε να σηκώσουμε εκείνους που πάλαιμαν. Αναζητήστε να τους δείξετε τιμή και υποστήριξη. Με αυτόν τον τρόπο, εκφράζετε την πραγματική αγάπη του Χριστού.