Ο Ιησούς και η αμαρτωλή γυναίκα

Ο Χριστός ποτέ δε θεώρησε κανέναν ως υπερβολικά αμαρτωλό ώστε να μην μπορεί να συγχωρηθεί. Δέχονταν ακόμη και εκείνους που περιφρονούνταν από την υπόλοιπη κοινωνία.

Από ένα σύντομο σχολιασμό της Αφρικανικής Μελέτης της Βίβλου με τίτλο "Το άρωμα της Συγχώρεσης":

Όλοι δεν καταφέρνουμε να ζήσουμε όπως μας λέει ο Θεός να ζήσουμε. Οι αμαρτίες μας πληγώνουν τους άλλους, μάλιστα μερικές φορές βαθιά. Οι πραγματικοί πιστοί ανυπομονούν να συγχωρεθούν, τόσο από τον Θεό όσο και από το πρόσωπο που έχουν πληγώσει. 

Σ' αυτήν την ιστορία, μια αμαρτωλή γυναίκα ήταν τόσο απελπισμένη να βρει συγχώρεση ώστε τόλμησε να μπει στο σπίτι ενός σημαντικού θρησκευτικού αρχηγού. Ήταν απρόσκλητη, ανάξια και μη ευπρόσδεκτη. Με ταπεινότητα έπεσε κάτω μπροστά στον Ιησού. Έκλαιγε. Τα δάκρυα της έτρεχαν πάνω στα πόδια του και μετά τα φίλησε και σκούπισε τα δάκρυα με τα μαλλιά της. Καθώς έχυνε το ακριβό άρωμα πάνω στα πόδια του, η μυρωδιά του γέμισε το δωμάτιο.

Οι άνθρωποι μπορεί να μας συγχωρήσουν, μπορεί και όχι, όταν τους έχουμε κάνει κακό. Αλλά όταν πέσουμε με ταπεινότητα στα πόδια του Χριστού με μια καρδιά συντριμμένη για τις αμαρτίες μας, δε μας διώχνει. Αντίθετα, μας λέει, "Οι αμαρτίες σου έχουν συγχωρηθεί".

Συλλογίσου και συζήτησε το

Η γυναίκα σε αυτή την ιστορία είχε ζήσει μια πολύ αμαρτωλή ζωή και είχε διαπράξει μεγάλα κακά ενώπιον του Θεού. Γιατί νομίζετε ότι ο Χριστός τη συγχώρεσε;

Αισθάνεσαι ανάξιος/α να ονομάζεσαι παιδί του Θεού; Αν ναι, για ποιο λόγο;

Αν ομολογήσεις τις αμαρτίες σου στον Χριστό, θα σε συγχωρήσει; Τι μας διδάσκει αυτή η ιστορία για την προθυμία του Θεού να μας συγχωρήσει;

Πώς πρέπει να ανταποκριθούμε σε εκείνη τη συγχώρεση;