Ριψοκίνδυνη αγάπηΔείγμα

Από τον άσωτο γιο στον ριψοκίνδυνο πατέρα

Προς μεγάλη έκπληξη του ασώτου γιου, ο πατέρας του δεν τον δέχτηκε πίσω δυσανασχετώντας – τον αγκάλιασε, τον φίλησε, τον έλουσε με δώρα, έκανε ακόμη και πάρτι για χάρη του. Έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε ότι ο γιος είναι ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, διότι η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τα απερίσκεπτα σφάλματά του. Όμως, πιστεύω ότι ο Χριστός ήθελε να τραβήξει την προσοχή μας στον πατέρα, και στην άνευ όρων αγάπη του προς τον χαμένο γιο του. Με τρόπο υπερβολικό, δοτικό, και ίσως παράτολμο, ο πατέρας απλώνει την αγάπη του προς στον ανάξιο γιο του! Άρα, μπορούμε να πούμε ότι ο χαρακτηρισμός αυτής της παραβολής ως η ιστορία του «ριψοκίνδυνου πατέρα» και της «παράτολμης αγάπης του» είναι πολύ ακριβής.

Ίσως νιώθεις καταπιεσμένος απ’ όλα τα λάθη  και τις αποτυχίες σου, όπως ο άσωτος γιος. Αυτό είναι κατανοητό, αλλά η ιστορία εξακολουθεί να μην είναι για σένα, ανεξάρτητα από το πόσο βαρύς νιώθεις από τις αμαρτίες σου. Αυτή η ιστορία αφορά τη ριψοκίνδυνη αγάπη του Πατέρα, για τον Οποίο είσαι τόσο πολύτιμος, ώστε έδωσε τα πάντα για σένα.

Στο προς Ρωμαίους 8:32 λέει ότι, «Ο Θεός δεν λυπήθηκε ούτε το μονογενή του Υιό, αλλά τον παρέδωσε στο θάνατο για χάρη όλων μας. Δε θα μας δωρίσει, λοιπόν, μαζί μ’ αυτόν τα πάντα;;»

Αυτό το εδάφιο δείχνει ότι ο σταυρός είναι η απόλυτη έκφραση της ριψοκίνδυνης αγάπης του Πατέρα. Πάνω στον σταυρό, ο Χριστός δέχτηκε ό,τι χειρότερο είχαν να Του προσφέρουν οι άνθρωποι – κάθε κακή σκέψη, στάση και πράξη από το κατώτατο σημείο του υπονόμου της ανθρωπότητας. Καθώς τα υπέμεινε όλα αυτά, ο Ουράνιος Πατέρας μας πλήρωνε το ακριβό τίμημα, όπως και ο ριψοκίνδυνος πατέρας. Καθώς ο Χριστός έπαιρνε την τιμωρία μας επάνω Του (αυτό ήταν το δίκαιο), έδινε ελεύθερα σε μας τα πάντα για λογαριασμό Του (αυτό είναι το έλεος), ώστε να μπορούμε να ονομαζόμαστε παιδιά Του.