Λυτρωμένα όνειραΔείγμα

Ποτέ δεν πίστευα ότι θα ζούσα μέχρι τα εικοσιένα. Μετά από μία μακρά ιστορία σεξουαλικής κακοποίησης, βιασμού, και ζώντας μέσα σε ένα χαοτικό περιβάλλον, η μητέρα μου με άφησε μόνη σε μια γειτονιά γεμάτη με συμμορίες, στην ηλικία των δεκατριών ετών, μαζί με τον οκτάχρονο αδερφό μου, να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας για τρεις μήνες. Κατά τη διάρκεια εκείνου του καλοκαιριού, έμπλεξα με ένα μεγαλύτερο αγόρι που μας πρόσφερε φαγητό και προστασία. Μέσα στη σχέση άρχισε να με κακοποιεί και να με εκμεταλλεύεται, και τελικά με οδήγησε στη βιομηχανία του σεξ ως στρίπερ. Όπως ήταν επόμενο, ο φίλος μου έγινε ο προαγωγός μου και η ζωή μου στριφογύριζε εκτός ελέγχου. 

Ήρθε ο Χριστός 

Σε Αυτόν, βρήκα τη χάρη, τη θεραπεία, και έναν δρόμο προς την ελευθερία. Άρχισα να ονειρεύομαι ξανά. Ονειρευόμουνα την ημέρα που θα μπορούσα να έχω ένα σπιτικό, με ένα λευκό φράχτη, και καταπράσινο γρασίδι με σκορπισμένα τα παιχνίδια των παιδιών. Ονειρευόμουνα την τέλεια οικογένεια που όλοι θα είχαμε το ίδιο επώνυμο. Το όνειρό μου αντιπροσώπευε την ασφάλεια και τη σταθερότητα - κάτι το οποίο δεν είχα ζήσει κατά τη διάρκεια της παιδικής μου ηλικίας.

Λανθασμένα πίστεψα ότι αν πήγαινα στην εκκλησία τις Κυριακές, διάβαζα τα σωστά βιβλία, και έκανα όλα τα σωστά πράγματα, όλα τα όνειρά μου θα πραγματοποιούνταν και θα είχα μια σταθερή ζωή μακριά από προβλήματα χάρη της ανοσίας που θα μου παρείχε ο Χριστός. 

Μέσα σε λίγα χρόνια, όλα πήγαιναν σύμφωνα με το σχέδιο μου. Παντρεύτηκα αποκτώντας ένα όμορφο μωρό, και είχα ένα σπιτικό με αυλή. Η ζωή ήταν τόσο καλή που ζήλευα τον ίδιο μου το εαυτό! 

Όταν ανακάλυψα ότι ο άντρας μου είχε εξωσυζυγικές σχέσεις, και τελικά δεν ήταν αποφασισμένος να δώσει μάχη για την αποκατάσταση του γάμου μας, ένιωσα ότι κάθε ελπίδα που είχα για τη ζωή μου διαλύθηκε. Η ζωή που ονειρευόμουνα κατέρρεε.  

Στο ποίημα του "Χάρλεμ" ο Λάνγκστον Χιούζ θέτει μια ερώτηση: "Τι συμβαίνει σε ένα όνειρο που αναβάλλεται;" 

 "Μήπως στεγνώνει

      σαν σταφίδα στον ήλιο;

      Ή κακοφορμίζει σαν μια πληγή-

      Κι ύστερα πυορροεί;"

Πιστεύω ότι αυτό που συμβαίνει στα όνειρά μας όταν αναβάλλονται, εκτός της εμβέλειάς μας, ή ακόμα διασκορπίζονται, εξαρτώνται από αυτόν που τα ονειρεύεται.  Το πως θα ανταποκριθούμε θα καθορίσει αν ωθούμαστε πιο κοντά στο όνειρο του Θεού για την ζωή μας ή απομακρυνόμαστε περισσότερο από αυτό.

Στο ξύπνημα της ομολογίας του άντρα μου, ήρθα αντιμέτωπη με μία απόφαση…

Που θα στήριζα την ελπίδα μου; Θα στήριζα την ελπίδα μου στο όνειρο που είχα για τη ζωή μου; Ή θα στήριζα την ελπίδα μου στο Θεό;

Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, ελπίδα που αναβάλλεται την καρδιά την τσακίζει, αλλά η ελπίδα στον Χριστό είναι η άγκυρα για την ψυχή μας.  Δεν μπορούσα να αλλάξω τις περιστάσεις, όσο και αν το ήθελα, αλλά μπορούσανα αποφασίσω πώς θα ανταποκρινόμουν σε αυτές. 

Σε προσκαλώ να αναλογιστείς τις παρακάτω ερωτήσεις: Που είναι σήμερα η ελπίδα σου; Είναι η ελπίδα σου στο όνειρο της ζωής σου; Ή είναι η ελπίδα σου σε Αυτόν που δίνει τα όνειρα;