Ξεκίνα από εδώ | Τα πρώτα βήματα με τον ΙησούΔείγμα

Κατά Μάρκον 12 - 13 / Για την αγάπη του Θεού

Καλώς ήρθατε όλοι. Σήμερα θα συζητήσουμε δύο τελείως αντίθετα θέματα: τη θρησκευτική υποκρισία και την άνευ όρων αγάπη. Η διαφορά μεταξύ αυτών των δύο σήμερα είναι πιο εντυπωσιακή από ποτέ. Η υποκρισία μας οδηγεί μακριά από τη θρησκεία με απέχθεια - αλλά η αξιοσημείωτη αγάπη του Θεού μας καλεί πίσω. Όμως πώς ερχόμαστε σε συμφιλίωση με τέτοια διαφορά; 

Εδώ στο ευαγγέλιο του Μάρκου αυτή η ίδια η διαίρεση οδηγεί την ιστορία μας σύντομα σε μια κρίση. Παρακολουθούμε την ιστορία του Ιησού εδώ και μια εβδομάδα, αλλά για τους μαθητές έχουν περάσει τρία χρόνια και το κεφάλαιο 12 μας φέρνει στην τελευταία εβδομάδα της ζωής του Χριστού. Η τοποθεσία είναι η Ιερουσαλήμ και έχει μαζευτεί ένα μεγάλο πλήθος από όλο το Ισραήλ για να γιορτάσει τη γιορτή του Πάσχα.

Το Πάσχα είναι μια θρησκευτική γιορτή, καθώς οι Εβραίοι γιορτάζουν ενθυμούμενοι πώς τους ελευθέρωσε ο Θεός από τη δουλεία και τους έσωσε από τον θάνατο με το αίμα ενός αμνού. Για τώρα, έχε απλά κατά νου πως η πόλη είναι γεμάτη για τη γιορτή και όλοι μιλούν για τον Χριστό. Ωστόσο οι γνώμες για τον Ιησού διίστανται πολύ. Πολλοί εκπλήσσονται από τα θαύματα και τη διδασκαλία Του,αλλά οι θρησκευτικοί ηγέτες είναι εκνευρισμένοι. Περιφρονούν τη συμπόνοια του Ιησού - δεν μπορούν να καταλάβουν την αγάπη Του για τους αμαρτωλούς. 

Πώς γίνεται κάποιοι άνθρωποι να μοιάζουν τόσο αφοσιωμένοι στον Θεό και ωστόσο να τους λείπει τόσο η αγάπη; Μελέτησαν τον νόμο του Θεού, αλλά έχασαν το νόημα πάρα πολύ. Ο Χριστός τους αποκάλεσε υποκριτές, που τιμούν τον Θεό με τα χείλη τους, ενώ οι καρδιές τους βρίσκονται μακριά (κατά Μάρκον 7:6). Όταν ο Ιησούς έφτασε νωρίτερα την εβδομάδα εκείνη, διαπίστωσε πως είχαν μεταμορφώσει το Πάσχα σε ακόμα μια ευκαιρία να πάρουν χρήματα από τον κόσμο. 

Κατά τη γνώμη μου, αυτή η σύγκρουση σκιαγραφεί μια βαθιά διαίρεση στην εφαρμογή του Χριστιανισμού μέχρι και σήμερα. Ο Ιησούς μας έδωσε εντολή να αγαπάμε. Οι Χριστιανοί πρέπει να ξεχωρίζουν από την αγάπη. Ωστόσο πολύ συχνά είμαστε γνωστοί για κατάκριση και χωρίς συμπόνοια υποκρισία. Μοιάζουμε με αυτούς ακριβώς εναντίον των οποίων μίλησε ο Ιησούς. Δεν πρέπει να είναι έτσι.

Όσο για τους θρησκευτικούς ηγέτες, ο Χριστός έφερε στην επιφάνεια την απληστία και τον εγωισμό τους επανειλημμένα και τώρα ψάχνουν για έναν τρόπο να Τον σκοτώσουν. Στο κεφάλαιο 12, Τον προκαλούν με καταιγισμό ερωτήσεων. Αμφισβητούν την εξουσία του Ιησού και προσπαθούν να Τον παγιδέψουν με ύπουλες ερωτήσεις για τον νόμο του Θεού. Η ειρωνεία μέσα σε όλα αυτά είναι πως αυτοί οι άνθρωποι που ήταν τόσο αφοσιωμένοι στις μικρολεπτομέρειες του νόμου του Θεού έχασαν την καρδιά και ουσία αυτού του νόμου. 

Ωστόσο, υπήρχε ένας ανάμεσά τους που ήταν διαφορετικός. Δες στο εδάφιο 28: 

"Ένας από τους γραμματείς, που άκουσε τη συζήτησή τους και είδε ότι σωστά απάντησε ο Ιησούς στους Σαδδουκαίους, τον πλησίασε και τον ρώτησε: 'Ποια είναι η σπουδαιότερη απ’ όλες τις εντολές;'" 

Πολύ καλή ερώτηση. 

Ο Ιησούς του αποκρίθηκε: "Η πρώτη και σπουδαιότερη εντολή είναι: Άκου Ισραήλ: ο Κύριος ο Θεός μας είναι ένας και μοναδικός Κύριος. Και, να αγαπάς τον Κύριο το Θεό σου μ’ όλη την καρδιά σου, μ’ όλη την ψυχή σου, μ’ όλο το νου σου και μ’ όλη τη δύναμή σου" (κατά Μάρκον 12:29-30).

Οπότε η σπουδαιότερη εντολή ξεκινά με την υπενθύμιση ότι ο Κύριος είναι ένας.Η Αγία Γραφή διδάσκει πως ο Πατέρας είναι Θεός, ο Ιησούς είναι Θεός και το Άγιο Πνεύμα είναι Θεός. Ωστόσο και οι τρεις είναι ενωμένοι ως ένας Θεός. Και η εντολή είναι να αγαπάςτον Θεό με τα πάντα! Ο Χριστός συνεχίζει:

"Δεύτερη όμοια είναι αυτή: Να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου. Δεν υπάρχει άλλη εντολή μεγαλύτερη απ’ αυτές"(κατά Μάρκον 12:31).

Επομένως ο νόμος συνοψίζεται στην αγάπη. Το θέλημα του Θεού για εμάς είναι περισσότερο από ένα βιβλίο κανόνων. Είναι η αγάπη: να αγαπάς τον Θεό, να αγαπάς τους άλλους. Εδάφιο 32:

«Σωστά, Διδάσκαλε», του είπε ο γραμματέας. «Είναι αλήθεια…»

Ωωω. Μέσα σε μια θάλασσα υποκριτών, ένας άνθρωπος ρωτά μια ειλικρινή ερώτηση και δίνει βάση στην απάντηση. Δείχνει ταπείνωση και όταν ο Χριστός βλέπει τη σοφία του ανθρώπου, του λέει: «Δε βρίσκεσαι μακριά από τη βασιλεία του Θεού».

Δες τώρα την αντίθεση. Οι υποκριτές μιλούσαν για τον νόμο με τις καρδιές τους μακριά από τον Θεό. Αλλά αυτός ο άνθρωπος ήρθε κοντά στη βασιλεία του Θεού όταν κατάλαβε πως η αγάπη είναι ο πυρήνας του νόμου. Να αγαπάς τον Θεό και να αγαπάς τους άλλους. 

Η αγάπη στην οποία μας καλεί ο Ιησούς είναι μια επανάσταση. Να αγαπάμε τον πλησίον μας, να αγαπάμε τους αμαρτωλούς, να αγαπάμε τους εχθρούς μας. Να αγαπάμε ανιδιοτελώς - με παράλογη χάρη και έλεος που ξεχειλίζει. Τα σπουδαιότερα έργα μας για τον Θεό είναι ασήμαντα και κενά αν δεν αγαπάμε (Α' προς Κορινθίους 13:1-3).

Κι εδώ ανακαλύπτουμε μια ακόμα πλευρά στη χριστιανική ιστορία. Άνθρωποι που δεν κρίνουν, αλλά συμπονούν. Που αναλαμβάνουν τις πιο εντυπωσιακές πράξεις της αυτοθυσιαστικής αγάπης που μπορείς να φανταστείς - να φροντίζουν το ορφανό και τη χήρα, τον τελευταίο και τον ελάχιστο και τον περιθωριοποιημένο - ανεξάρτητα από φυλή ή δόγμα ή θρησκεία ή φύλο ή σεξουαλικές προτιμήσεις ή ο,τιδήποτε. Προφέρουν τη ζωή τους. Αυτοί οι άνθρωποι με αφήνουν κατάπληκτο. Απλά…αγαπούν. 

Προσεύχομαι να έχεις την ευλογία να γνωρίσεις κάποιους από αυτούς τους ανθρώπους. Προσεύχομαι ακόμα παραπάνω εμείς να γίνουμε αυτοί οι άνθρωποι. Και πού θα μάθουμε αυτού του είδους την αγάπη; Συνέχισε να ακολουθείς τον Ιησού και θα το ανακαλύψουμε σύντομα. 

Προς περισυλλογή και συζήτηση

• Ποιες λέει ο Ιησούς πως είναι οι δυο πιο σημαντικές εντολές; (εδάφια 29-31). Γιατί νομίζεις πως αυτέ οι δύο είναι τόσο σημαντικές;


• Έχεις γνωρίσει ανθρώπους που εστιάζουν στους νόμους του Θεού αλλά χάνουν την ουσία της αγάπης του Θεού; Πώς πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτό; 


• Έχεις γνωρίσει ανθρώπους που δείχνουν την άνευ όρων αγάπη του Θεού με αληθινούς και πρακτικούς τρόπους; Μοιράσου την ιστορία τους.