Αποσπάσματα για τη Σαρακοστή από την Αγία Γραφή: ΜωσαϊκόΔείγμα

Η μυρωδιά της αμαρτίας (Timothy G. Walton) Ένας από τους πρώτους Αμερικάνους κήρυκες ταξίδευε από πόλη σε πόλη κηρύττοντας το μήνυμα του Ευαγγελίου. Ήταν παρόντες που είπαν ότι καθώς πλησίαζε τα όρια μιας πόλης σταματούσε και έλεγε, Μυρίζω την κόλαση! Αν ήμασταν ευαίσθητοι σ' αυτό, θα μας μύριζε ο κόσμος σαν κόλαση; Είναι μια εντελώς ξένη έννοια σήμερα. Παρόλα αυτά αυτή η περίεργη μυρωδιά διαπερνά αυτό τον κόσμο στον οποίο ζούμε, εξαιτίας της συνέπειας της αμαρτίας του Αδάμ και της Εύας. Τι πιστεύεις εσύ για την αμαρτία; Οι άνθρωποι έχουν όλων των ειδών τους διαφορετικούς τόπους να αντιμετωπίσουν την αμαρτία. Την αρνούνται. Την ελαχιστοποιούν. Βρίσκουν δικαιολογίας. Κατηγορούν άλλους. Ο Δούκας, ένας πλασματικός χαρακτήρας στο βιβλίο του James Thurber 'Τα δεκατρία ρολόγια' παραδέχεται, "Όλοι μας έχουμε τις μικρο-αδυναμίες μας. Η δικιά μου έτυχε απλά να είναι ότι είμαι κακός". Γιατί είναι η αμαρτία αμαρτωλή; Ποιος λέει ότι η αμαρτία είναι αμαρτία; Απλά το να ονομάσεις αμαρτία την αμαρτία, προϋποθέτει ένα πρότυπο. Αν ένας αστυνόμος σε σταματήσει για υπερβολική ταυτότητα, προϋποθέτει ότι μια επίσημη κυβερνητική πινακίδα θέτει ένα όριο ταχύτητας, κι εσύ το παραβίασες. Το ηθικό πρότυπο για όλη την ανθρωπότητα έρχεται απευθείας από τον άγιο χαρακτήρα του Θεού. Αυτός ο κόσμος που μυρίζει αμαρτία, μυρίζει επίσης θάνατο. Η Βίβλος λέει ότι ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος. Η αμαρτία οδηγεί στον θάνατο. Υπήρχε θάνατος στον Κήπο. Ο Αδάμ και η Εύα δεν έπεσαν νεκροί τη στιγμή που έφαγαν τον απαγορευμένο καρπό βέβαια, αλλά δύο πράγματα έγιναν στιγμιαία: ο σπόρος του φυσικού θανάτου φυτεύτηκε σ' αυτούς. Δυο τέλεια άτομα δημιουργημένα να είναι για πάντα νέα, άρχισαν να γερνούν και τελικά θα πέθαιναν. Επίσης πέθαναν πνευματικά. Η στενή και φιλική σχέση τους με τον Κύριο πέθανε. Η επόμενη σκηνή στο 3ο κεφάλαιο της Γένεσης, βρίσκει τον Αδάμ και την Εύα να κρύβονται από τον Θεό μέσα στους θάμνους. Αν και δεν το είχαν συνειδητοποιήσει εκείνη την ώρα, η μόνη τους ελπίδα είναι να κάνει κάτι ηρωικό ο Θεός για να τους σώσει και να τους φέρει πίσω στην υγιή σχέση μαζί Του. Όταν ο Θεός θυσίασε δύο ζώα και διακήρυξε τον ερχομό του Ιησού Χριστού, του Σωτήρα (Γένεση 3:15), έκανε αυτό ακριβώς.