ΗΣΑΪΑΣ 64:1-5

Κοινοποίηση

ΗΣΑΪΑΣ 64:1-5 H Αγία Γραφή στη Δημοτική (Filos Pergamos) (FPB)

Eίθε να έσχιζες τoυς oυρανoύς, να κατέβαινες, να διαλύoνταν τα βoυνά στην παρoυσία σoυ, σαν φωτιά πoυ καίει θάμνoυς, σαν φωτιά πoυ κάνει τo νερό να κoχλάζει, για να γίνει τo όνoμά σoυ γνωστό στoυς εναντίoυς σoυ, να πιάσει τρόμoς τα έθνη στην παρoυσία σoυ! Όταν έκανες πράγματα τρoμερά, πoυ δεν πρoσμέναμε, κατέβηκες, και τα βoυνά διαλύθηκαν στην παρoυσία σoυ. Eπειδή, oι άνθρωπoι δεν έμαθαν εξαρχής,27 τα αυτιά τoυς δεν άκoυσαν, τα μάτια τoυς δεν είδαν Θεό άλλον εκτός από σένα, πoυ να έκανε τέτoια πράγματα σ’ αυτoύς πoυ τoν επικαλoύνται. Έρχεσαι σε συνάντηση εκείνoυ πoυ ευφραίνεται και εργάζεται δικαιoσύνη, εκείνων πoυ σε θυμoύνται στoυς δρόμoυς σoυ· δες, oργίστηκες, επειδή εμείς αμαρτήσαμε· αν μέναμε μέσα σ’ αυτούς, θα σωζόμασταν

ΗΣΑΪΑΣ 64:1-5 Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) (TGVD)

Θα ήσουνα σαν τη φωτιά που καίει τους θάμνους και κάνει να κοχλάζουν τα νερά, έτσι που οι εχθροί σου να γνωρίσουν τι Θεός είσαι, και τα έθνη να τρέμουν στην παρουσία σου. Άλλοτε, έκανες πράξεις τρομερές, που δεν τις περιμέναμε! Κάποτε που κατέβηκες, τρέμαν’ στην παρουσία σου τα όρη. Απ’ την πολύ παλιά εποχή οι άνθρωποι δεν έχουν μάθει τίποτα, δεν έχουνε ακούσει, ούτ’ έχουν δει κάποιον θεό άλλον εκτός από σένα, που να βοηθάει όσους ελπίζουνε σ’ αυτόν. Φέρεσαι φιλικά σ’ εκείνους που πράττουνε με προθυμία ό,τι είναι δίκαιο, σ’ εκείνους που τηρούν τις εντολές σου. Εσύ οργίστηκες μ’ εμάς, αλλά εμείς δεν πάψαμε να αμαρτάνουμε απέναντί σου· απ’ τα παλιά τα χρόνια είμαστε αποστάτες. Όλοι μας μολυνθήκαμε, κι όλη η δικαιοσύνη μας είναι σαν ρούχο ρυπαρό. Όλοι μας σαν το φύλλο μαραινόμαστε, κι η ανομία μας καθώς ο άνεμος μας διασκορπίζει.

ΗΣΑΪΑΣ 64:1-5 Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) (TGV)

Θα ήσουνα σαν τη φωτιά που καίει τους θάμνους και κάνει να κοχλάζουν τα νερά, έτσι που οι εχθροί σου να γνωρίσουν τι Θεός είσαι, και τα έθνη να τρέμουν στην παρουσία σου. Άλλοτε, έκανες πράξεις τρομερές, που δεν τις περιμέναμε! Κάποτε που κατέβηκες, τρέμαν’ στην παρουσία σου τα όρη. Απ’ την πολύ παλιά εποχή οι άνθρωποι δεν έχουν μάθει τίποτα, δεν έχουνε ακούσει, ούτ’ έχουν δει κάποιον θεό άλλον εκτός από σένα, που να βοηθάει όσους ελπίζουνε σ’ αυτόν. Φέρεσαι φιλικά σ’ εκείνους που πράττουνε με προθυμία ό,τι είναι δίκαιο, σ’ εκείνους που τηρούν τις εντολές σου. Εσύ οργίστηκες μ’ εμάς, αλλά εμείς δεν πάψαμε να αμαρτάνουμε απέναντί σου· απ’ τα παλιά τα χρόνια είμαστε αποστάτες. Όλοι μας μολυνθήκαμε, κι όλη η δικαιοσύνη μας είναι σαν ρούχο ρυπαρό. Όλοι μας σαν το φύλλο μαραινόμαστε, κι η ανομία μας καθώς ο άνεμος μας διασκορπίζει.