พระคริสต์ ยิ่งใหญ่กว่า โคโรนาตัวอย่าง

พรข้อที่ 4: สอนให้เรารู้จักการขอบคุณ

“ ฉันเดาไม่ได้เลยว่าภรรยาของคุณจัดการกับ [ลูกชายของฉัน] ห้าวันต่อสัปดาห์ได้อย่างไร!”

นั่นเป็นข้อความจริง ๆ ที่สมาชิกของโบสถ์ส่งหาผมวันนี้ ภรรยาของผมสอนเด็ก ๆ 28 คนที่โรงเรียนอนุบาลของโบสถ์เราตลอดเก้าเดือนของปีการศึกษา อย่างไรก็ตาม หลังจากที่แม่คนนี้อยู่กับลูก ๆ ของเธอเพียงแค่เก้าวัน ก็รู้สึกได้ถึงความยากลำบากของการรักษาสติเธอไว้ และมันก็ไม่ใช่แค่กับเธอคนเดียว!

ผมสังเกตเห็นถึงความรู้สึกขอบคุณมากมายในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ความขอบคุณที่มีต่อเหล่าคุณครูผู้ที่ต้องให้ความสนใจนักเรียนหลายสิบคนในเวลาเดียวกันอย่างน่าอัศจรรย์ ความขอบคุณที่มีต่อแพทย์ พยาบาลและนักเทคโนโลยีที่เข้ากะทำงานอยู่กับกลุ่มผู้ป่วย และต้องเอาสุขภาพของตัวเองไปอยู่ความเสี่ยง ความขอบคุณที่มีต่อพนักงานในซุปเปอร์มาร์เก็ตที่ต้องเพิ่มเวลาทำงานเพื่อที่จะแน่ใจว่าชั้นวางของนั้นเต็มไปด้วยผักสดและกระดาษชำระ (ช่วงโควิดเริ่มระบาด ที่อเมริกาขาดแคลนกระดาษชำระ)

บางทีโคโรนาอาจจะกำลังเปิดตาของเราเพื่อให้เรามองเห็นการเสียสละที่ไม่มีใครเคยสนใจในหลายปีที่ผ่านมาก็ได้ กษัตริย์เดวิด(ดาวิด)ร้องออกมาว่า “จิตวิญญาณของข้าเอ๋ย จงสรรเสริญพระผู้เป็นเจ้า และอย่าลืมผลประโยชน์ทั้งหมดที่ได้จากพระองค์” (สดุดี 103:2) ดาวิดไม่ต้องการให้จิตวิญญาณของเขาลืมผลประโยชน์และพรทั้งหมดที่พระเจ้ามอบให้ทั้งชีวิตของเขา และพระบิดาก็ไม่ต้องการให้เราเราลืมเช่นกัน

เพราะฉะนั้นวันนี้เรามาลองมองไปรอบ ๆ และเห็นถึงการเสียสละของพวกเขากันเถอะ มาแทนที่นิสัยการติติงของเราด้วยการขอบคุณอย่างต่อเนื่อง แด่ผู้ที่อำนวยความสะดวกให้กับเราทุกวัน การคอมเมนท์แสดงความคิดเห็นทำให้เรากลายเป็นคนชอบจับผิด บางทีโคโรนาอาจเปลี่ยนเราให้เป็นคนที่ชอบยกย่องเชิดชูคนอื่นก็ได้

ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง มันก็จะเป็นข้อพิสูจน์ว่า พระคริสต์ ยิ่งใหญ่กว่า โคโรนา