Titus, deel tweeVoorbeeld

Leren van elkaar

“Evenzo moeten de oudere vrouwen… leraressen [zijn] van het goede” (Titus 2:3, HSV)

Christen ben je niet in je eentje. Groeien in geloof en in de navolging van Jezus doe je ook niet in je eentje. Je maakt deel uit van de wereldwijde kerk, en daar horen allerlei menselijke relaties bij. We zagen al dat Paulus Titus aansprak als zijn kind in het geloof en hem een brief vol adviezen schreef. Ik kan me goed voorstellen dat Titus blij was met de liefde en wijsheid van een broeder die veel meer ervaring had in het geloof en in het zendingswerk dan Titus zelf!

Het is opvallend dat Titus, als jonge mannelijke zendeling, niet zelf naar de jonge vrouwen in de gemeente toe moet gaan. Hij is niet degene die hen leert hoe ze moeten omgaan met hun echtgenoot en kinderen; daar zijn de oudere vrouwen in de gemeente veel geschikter voor! Zij hebben immers ervaring en weten waar ze over spreken. Bovendien wordt zo iedere schijn van ongepaste relaties tussen een voorganger en zijn gemeenteleden vermeden. Ook wat betreft contacten binnen de kerk is het goed 'bezonnen te zijn' en verstandig te handelen!

Veel jonge mensen vinden het niet meer zo vanzelfsprekend om adviezen van ouderen aan te nemen. Hoe zit dat bij jou? Wat is belangrijk als het gaat om gesprekken tussen ouderen en jongeren?