Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi മത്തായ് 13

Dlulisela

തെയ്‌വവയനം കേട്ട് അത് തിക്കൊള്ളാള്കള് നെല്ല മണ്ണീല് വീന്ന വിത്ത്കള് പേലയാണും; അവങ്ങ അതീല് ഓരോ വിത്തീനെന്റും നൂറും അറപതം മുപ്പതം ആഞ്ഞ് വെളവ് തെര്വ്റ്.

തെയ്‌വവയനം കേക്കത്തം ഈ ഒലകത്ത്ന്റ നെനപ്പ്കള് കൊണ്ടും ഉറ്‌വായോടൊള്ള ഇട്ടം കൊണ്ടും ആ വയനത്ത്ന നെശ്ക്കിക്കളയന്റാള്കള് മുള്ള്ന്റ നെട്വ്ക്ക് വീന്ന വിത്ത്കള് പേലയാണും. അവങ്ങ വെളവ് ഒന്റും തെര്ത്ത്‌ല.

മേലോകത്ത്ന പെറ്റിയൊള്ള ശേതി കേട്ട് അത് തിക്ക്‌ലാക്കാത്തവൻ വെയ്യെരികീല് വീന്ന വിത്ത് പേലയാണും; തുട്ടനാഞ്ഞവൻ വന്ത് അവങ്ങള ചങ്കീല് വെതച്ചത് എട്ത്ത് കളയും.

തെയ്‌വവയനം കേപ്പ്നിക്കി അപ്പത്തിന്ന കൂയോട കെയ്യേക്കന്റാള്കള് പാറക്കാട്ടീല് വീന്ന വിത്ത്കള് പേലയാണും. ഇന്റെ കിള്ളാനിക്കി വേരില്ലാത്ത്ത് കൊണ്ട് കൊള്ളക്കാലം നെലനെപ്പാനിക്കി നോക്കണ്ട; ഈ വയനത്ത്ന ശെല്ലി പുത്തിമുട്ടോ പാട്കേടോ വന്തെ പിടിയിന്റ് തെയ്‌വവയനത്ത്ന അവങ്ങ വിട്ട് കളവ്‌ര്.

മേലോകം ഈണയാണും, ഒര മന്ശൻ കണ്ടത്തീല് ഒര നിതി കണ്ടാൻ; അവൻ അത് പിന്നയം ഒളിച്ച് വെച്ച് കൂയോട പിയ്യ് അവന്ക്കൊള്ളതൊക്ക വിറ്റ് തില്‌മ്പി വന്ത് ആ കണ്ടം വാങ്ങിയാൻ.

പിന്ന ഇത്ത്റി വിത്ത്കള് നെല്ല മണ്ണീല് വീന്ന്ത്, അതീല് ഓരോ വിത്തീനെന്റും നൂറും അറപതം മുപ്പതം ആഞ്ഞ് വെളവ് തന്ത്ത്.

“അറപ്പ് വെരയം കളയും കോതമ്പും വളക്ക്ട്ടൻ; കോതമ്പ് അറക്കന്റ കാലത്ത് അറപ്പ്കാറോട ചുട്ട്കളവാനിക്കി കള ആത്തിയം പറിച്ച് കെട്ടി വെപ്പാനിക്കും പിന്ന കോതമ്പ് എന്റ ആലവീട്ടീല് കൂട്ടിവെപ്പാനിക്കും നാന് പേശ്‌വിൻ.”