Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi മരുക്കോശ് 5

Dlulisela

ഏശു അവേകാക്ക്, “മകളേ, നീ നമ്പിയനാലെ നിനക്ക് ചുകമെ കിടച്ചിരുക്കിനെ; അതുനാലെ നോയ്‌മാറി നല്ലാ നിമതിയാ പിശേൻ.”

അന്നേരം പന്നണ്ട് വരിയമായ് കിടത്തെ നോയ്‌നാലെ ചരിയാനത്തിൽ വരുത്തമായിരുന്തെ ഒരു പെൺമ്പുള്ളെ അം കൂട്ടത്തിൽ ഒണ്ടായെ. കനേം വയ്‌ത്തിയൻമാരെ കണ്ട് മരുന്തെ വായ്‌ങ്കി അവേക്കിരുന്തെ ചൊത്തയെല്ലാം ഓച്ചപ്പണും ഒരുത്തിനകൂടി നോയ് വുട്ടുമാറാതെ കനത്ത് കനത്ത് വന്തെ.

ഏശു വന്തെ ചേതിയെ കേട്ടതുനാലെ അവൻ തുണീലൊണ്ണാലും തൊട്ടതൊണ്ണാ തനക്ക് ചുകമായോകുമൊൺ നിനച്ച് ആൾ കന്നെ അപ്പിണെ നെശിക്കപ്പണും അവെ പുറകോടേ പോയ് ഏശു തുണിയെ തൊട്ടെ. പെട്ടൊൺ നോയ് വുട്ട് മാറിയേയതൊൺ ഉടയാ ഉടമ്പിലേ അവേക്ക് തിക്കിനൊണ്ടായെ.

ഇതെ കേട്ട് അങ്ക് ഇരുന്തവേരാ ഏശുവെ വെക്കം കെടുത്തി ചൊല്ലി ചിരിച്ചെ; അകത്തോട് ഇരുന്തവേരാളെ പുറത്തുക്ക് വുട്ടോൺ പെൺപുള്ളെ തന്താരാം തള്ളയാം ഉടയാളുംമത്തും വന്തെ മൂണ് ശിശിയരാം കൂട്ടിയെടുത്ത് അവെ കിടന്താനുക്ക് പോയാലെ അവെ കയ്യെ പുടിച്ചാലെ “തബീതാ കൂമി” ഒൺ അവേകാൽ ചൊല്ലിയെ; “കുഞ്ചി പുള്ളെ എന്ത് ഒൺ ഏൻ ചൊന്നെ” ഒൺതാൻ ഇത്തിലെ പൊരുൾ.

അവൻ ഇകനെ കുരവുട്ട് ഇരുന്തവോളയേ എകൂതാ പള്ളീലെ അതികാരി ആയിരോശ് കൂരേൽ നുൺ ചിലവേരാ വന്താലെ ആയിരോശുകാക്കു, “നിൻ മകെ നാത്തെ; ഇനീം എന്തുക്കിനേ എശമാനനെ അലക്കശിക്കിനത്” ഒൺ കേട്ടെ. ഒണ്ണാ ഏശു അതെ കോളാതെ മൂപ്പനാനെ ആയിരോശുകാക്ക്, “പേടിയാതെ, നമ്പിക്കയാ ഇര്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.

“ചുത്തം കെട്ടെ മുനിയേ, ഇം മനിശനെ വുട്ടുപോ” ഒൺ ഏശു മിന്നുക്കേ ചൊല്ലിയനാലതാൻ ഇകനയവൻ കുരവുട്ടത്. പിന്നെ “നിൻ പേര് എന്തനേത്ത്” ഒൺ ഏശു കേട്ടെ. അത്തുക്ക്, “എൻ പേര് ലെക്കിയോൻ; എങ്കനേ കനേം വേരാതാൻ ഒള്ളത്.