Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi پیدایش ۱۷

Dlulisela

وختی کی ابرام نود و نه سال دأشتی، خوداوند اونَ آشکارَ بوسته و بوگفته: «من خودایٚ قادرٚ مطلقم؛ می چومأنٚ جُلُو رأ بوشو و پاک زندگی بوکون.

پس نَوأ ترَ دِ ابرام دوخوأنید؛ بلکی تی نام وأ ایبراهیم ببه، چونکی ترَ میلتأنٚ زیادی پئر چأکودم.

«می پیمانَ بین خودم و تو و تی نسل بعدٚ تو برقرارَ کونم کی نسل اندر نسل پیمانٚ همیشگی ببه؛ کی تِره و بعدٚ تو تی نسلٚ ره خودا ببم.

«هسه می سهم! اَن می پیمانه کی تی اَمرأ دَودم: تو میلتأنٚ زیادی پئر بی.

ولی خودا بوگفته: «بدأن سارا تی زن، تِره پسری به دونیا اَوره کی تو وأ اونَ ایسحاق‏ نام بنی. من می پیمانَ اونٚ اَمرأ دَوَدم، کی بعدٚ اون پیمانی اَبدی اونٚ نسلٚ اَمرأ ببه.

اَ سرزیمینَ کی اونٚ دورون غریبی، یَنی تومامٚ سرزیمینٚ کنعانَ، ترَ و بعدٚ تو تی زأکأنَ، نسل به نسل کی همیشه شیمی‌شین ببه و من اوشأنٚ خودا بم.»

ایبراهیم زیمینٚ سر دمر بکفته، خنده بوکوده و خو دیلٚ میأن بوگفته: «آیا به، صد سالٚ مردأکٚ ره پسر ببه؟ سارا نود سالگی دورون زأی بأوره؟»

هَطویم خودا ایبراهیمَ بوگفته: «هسه تی زن سارای! دِ اونَ ‹سارای› دونخوأن؛ اونٚ نام ‹سارا› به.

شومأن وأ ختنه بیبید، و هَن، نیشأنه‌یٚ پیمانی ببه اَمی میأن.

ولی ایسحاقٚ اَمرأ می پیمانَ بر قرار کونم، کی سارا سالٚ دیگر هَه وخت اونَ تِره به دونیا اَوره.»

همه‌تأ هشت روزه پسر شیمی میأن وأ ختنه ببه، هر پسر زأکی شیمی نسلأنٚ میأن، چی غولامی کی تی خانه دورون به دونیا اَیه، چی غولامٚ بیگانه‌یی کی هینی، حتی اوشأنی کی تی نسلٚ جَا نی‌ییدی. چی خانه زاد ببه، چی غولامٚ زرخرید، وأ ختنه ببه تا می پیمان شیمی جانٚ میأنی همیشه بمأنه.