مزامیر ۱۶
۱۶
تو ونألی موردهیأنٚ دونیا میأن بِئسم
داوودٚ غزل.#۱۶:۰ هَنٚ اصل معنییٚ عبری معلوم نییه ولی ایحتمالاً ایتأ اصطلاحی ادبی ایسه کی مربوط به موسیقی به.
۱ خودایا، مرَ موحافظت بوکون،
چونکی ترَ پناه بأوردم.
۲ خوداوندَ بوگفتم: «تو می سروری،
هیچ خوروم چیزی نأرم جز تو.»
۳ ولی موقدّسٚ آدمأنی کی زیمینٚ سر ایسَهییدی،
اوشأن، پیله کسأنی ایسیدی کی تومامٚ می دیلخوشی اوشأنٚ جأ ایسه.
۴ اوشأنی کی ایتأ خودایٚ دیگرَ دونبأل ایسیدی، ویشتر غم و غورصه خوریدی؛
اوشأنٚ خودایأنٚ رِه نه قوربانی خونَ فوکونم
و نه اوشأنٚ نامَ بزوان اَورم.
۵ اَی خوداوند، تو می نصیبی کی مرَ مقرر بوبوسته و می پیاله؛
تو می سأمَ مِره دأری.
۶ می حد و حدود، خوروم جاجیگایأنی ایسه کی میشین بوبوسته؛
خوروم ارثی ایسه کی مرَ فأرسه.
۷ خوداوندَ موتبارک خوأنم کی مرَ نصیحت کونه،
همهتأ شبأن می دیل مرَ تعلیم دهه.
۸ خوداوندَ همیشه می ورجأ دأرمه.
چونکی می راستٚ دس ورجأ ایسَه،
جٚه می جا سر تکان نوخورم.
۹ هَنٚ وأسی می دیل شاده و تومامٚ می وجود خوشحاله
می جسم و جانم امن و اَمأن مأنه،
۱۰ چونکی تو ونألی موردهیأنٚ دونیا میأن بِئسم
و من کی تی سرسپرده ایسم، بعدٚ مردن، جٚه بین بشم.
۱۱ تو مرَ یاد دهی کی چوطویی اَبدی زندگییَ فأرسم؛
تی ورجأ شادی فراوانه،
تی راستٚ دسٚ جایم، خوشییأن تا اَبد ایدامه دأره.
© 2010-2019 Gilak Media