مزامیر ۷۱ 的熱門經文

分享

چونکی تو، اَی خوداوند، می امید ایسی، اَی سرور، جٚه می روزگارٚ جوأنی می اعتماد بی.

مِره پناهگاهٚ صخره بوبو تا همه وخت بتأنم اونٚ طرف بشم؛ تو می نجاتٚ ره فرمان بدَیی، چره کی تو می قلعه و صخره ایسی!

ولی من همیشه امیدوار مأنم و ترَ ویشتر و ویشتر ستایش کونم.

اَی خوداوند، ترَ پناه بأوردم، پس ونلأن هیوخت خجالت زده ببم.

می دَهن تی ستایشَ اعلام کونه و تومامٚ روز تی عظمتَ.

می زبان جٚه تی عیدالت گب زنه، و تی نجاتَ تومامٚ روزأن وأگویا کونم، هر چند اونٚ ایشمردن می دانایی جَا ویشتره.