ലൂക്കോശ് 2
2
ഏശു പുറക്കിനെ
മത്തായി 1:18–25
1അക്കാലത്തിൽ റോമാ രാച്ചത്തിലെ മാനടവൻ മുച്ചൂടും കണക്കെടുപ്പിൽ ഉടവുറെ പേരെ കൊടുക്കോണും ഒൺ ഒകശ്‌ത്തോശ് കയിശര് ഒണ്ണെ റോമാ രാച്ചത്തിലെ വലിയെ രാശാവ് കൽപ്പനയിട്ടെ. 2കുറേനിയോശ് ശിറിയെ ഒണ്ണെ നാട്ടിൽ അതികാരിയായിരുന്തവോളതാൻ മുതയാ ഇം കണക്കെടുപ്പ് നടന്തത്. 3മാനടവൻ മുച്ചൂടും പേരെ ചേത്തോവച്ചൂട്ടി ഉടവൻ ഉടവൻ പട്ടണത്തുക്ക് തിരുമ്പി പോയെ.
4അകനെ താവീത് ചാതീലൊള്ളെ ഓശേപ്പു തനക്കുചൂട്ടി ചൊല്ലി വച്ചിരുന്ത വകുറത്തിയാനെ മറിയാ ഒണ്ണെ തൻ പെണ്ണാം കൂട്ടിയെടുത്ത് പേരെ ചേത്തോകേക്ക് കെലീലേലെ നശരത്ത് പട്ടണമെ വുട്ട്, 5താവീത് പട്ടണമൊൺ വുളിക്കിനെ എകൂതാ പട്ടണമാനെ ബെതിലകേമുക്ക് പോയെ. 6അവറെ ഇരണ്ടാളും അങ്ക് ഇരുന്തവോളെ അവേക്ക് പേരുകാലം ആയെ. 7അകനെ അവെ മുതെ പുള്ളയാനെ ഒരു ആൺ പുള്ളയെ പെത്തെ. അം പുള്ളെ കിടത്തുകേക്ക് ചാവാടീൽ ഇടം നാപ്പോയനാലെ പുള്ളയെ ചീലേൽ ചുത്തി പുൽ തൊട്ടീൽ#2:7 പുൽ തൊട്ടി മാടുകാട്ടുക്ക് തീനെ (പുൽകാടെ) ഇട്ടു കൊടുക്കിനെ പണ്ണതാൻ പുൽ തൊട്ടി എന്നത്. കിടത്തിയെ.
ഇടയരുകാടും തെയ്‌വ തൂതരുകാടും
8അണ്ണേക്ക് റാവ് അം പണ്ണേൽ ഇടയരുകാട്#2:8 ഇടയൻ ആടെ മേച്ച് പാലിച്ച് കൊൺ നടക്കിനാ താൻ ഇടയൻ എന്നത്. ആട്ടുക്കാറൻ ഒണ്ണും ചൊന്നെ. ഉടവുറെ ആടുകാട്ടുക്ക് കാവലായ് വെളിമ്പുറതേശത്തിൽ കിടക്കുമെ. 9അമ്പോളെ കരുത്താവിലെ തൂതൻ അവറാത്തുക്ക് വെളിവാകേം കരുത്താവിലെ വെട്ടം അവറാത്തുക്ക് ചുത്തുകോടും മിന്നി മിനുങ്കുകേം ചെയ്യെ. അതുനാലെ അവറെ ഒത്തേ അരണ്ട് പറന്തേയെ. 10ഒണ്ണാ തൂതൻ അവറകാക്ക്, “പേടിയാതേൻ; മാനടവനുക്ക് ബൂറാ വരുകേക്കിരുക്കിനെ ചരിയാനെ പിരിയമെ ഏൻ നിങ്കകാൽ ചൊൽകേക്ക് വന്തിരുക്കിനെ. 11കരുത്താവാനെ കിരിശ്ത്തു ഒണ്ണെ രച്ചകൻ ഉണ്ണേക്ക് നിങ്കാക്കുചൂട്ടി താവീത് പട്ടണത്തിൽ പുറന്ത് ഇരുക്കിനെ. 12അത്തുക്ക് നിങ്കാക്കൊള്ളെ അടകാളം എന്തൊണ്ണാ തുണീൽ തിരച്ച് പുൽ തൊട്ടീൽ കിടത്തി ഇരുക്കിനെ ഒരു പുള്ളെ നിങ്കെ കാണും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. 13പുടീയൊൺ ഒരു വലിയെ കൂട്ടം തൂതരുകാട് വന്ത് അം തൂതനും മത്തും ചേന്ത് മേലോകത്തിലെ തെയ്‌വത്തിലെ നാമമെ പാടി മകിമപ്പടുത്തിയെ,
14“മേലോകത്തിൽ ഇരുക്കിനെ തെയ്‌വത്തുക്ക് മകത്തം; പൂമീൽ തെയ്‌വത്തിലെ നൽമെ കിടച്ചവേരാക്ക് നിമതി.”
ഇടയരുകാട് ഏശുവെ കാൺമ്പേക്കു പോനെ
15തൂതരുകാട് ഇടയരുകാടെ വുട്ട് മേലോകത്തുക്ക് പോയവോളെ, “നങ്കെ ബെതിലകേമുക്ക് പോയ് കരുത്താവ് നങ്കകാൽ ചൊല്ലിയതെ കാണോണും” ഒൺ അവറെ തങ്കവാട്ടിൽ ചൊല്ലിയെ.
16പുടീയൊൺ അവറെ പോയ് ഓശേപ്പാം മറിയാവാം പുൽ തൊട്ടീൽ കിടക്കിനെ പുള്ളയാം കണ്ടെ. 17ഇടയരുകാട് പുള്ളയെ കണ്ടോഞ്ച് തൂതൻ പുള്ളയെചൊല്ലി തങ്കകാൽ ചൊല്ലിയതെ വന്ത് അവറകാക്ക് ചൊല്ലിയെ. 18ഇടയരുകാട് ചൊല്ലിയെ ചേതിയെ കേട്ട് അങ്ക് ഇരുന്തവേരാ ഒത്തേ അരിശുകപ്പട്ടെ. 19ഒണ്ണാ മറിയാ കേട്ടെ കാരിയങ്കാടെ ഇതയത്തിൽ വച്ച് നിനച്ചുകിട്ടേയിരുന്തെ. 20തൂതൻ തങ്കകാൽ ചൊല്ലിയതുവോലെ കണ്ടു കേട്ടതുനാലെ തെയ്‌വ നാമത്തുക്ക് പാടി മകത്തമെ കൊടുത്ത് ഇടയരുകാട് തിരുമ്പി പോയെ.
പുള്ളേക്ക് ഏശു ഒൺ പേരിടിനെ
21പുള്ളെ പുറന്ത് എട്ടാമതുനാ പുള്ളേക്ക് പരിച്ചേതനെ ഏൽക്കേക്കൊള്ളെ നേരമായെ. വകുറാനത്തുക്ക് മിന്നേ തൂതൻ ചൊല്ലിയതുവോലെ പുള്ളേക്ക് അവറെ “ഏശു” ഒണ്ണെ പേരെ ഇട്ടെ.
ഏശുവെ തെയ്‌വ ആലയത്തിൽ ഒപ്പണയ്‌ക്കുവെ കുടക്കിനെ
22മോശേലെ നായപുറമാണത്തിലെ ചിട്ടേക്ക് മറിയാവ് മേടോറിളെ കാലമോഞ്ചവോളെ ഓശേപ്പും മറിയാവും ഉടവുറെ കുശന്തെ പുള്ളയെ എരുശലേമിലെ വലിയെ പള്ളീൽ കരുത്താവുക്ക് ഒപ്പണയ്‌ക്കേക്ക് കുടത്തെ. 23കരുത്താവിലെ നായപുറമാണത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനതുവോലെ “മുതെ പുറക്കിനെ ആൺ മക്കകാടയെല്ലാം കരുത്താവുക്ക് ഏത്തു കൊടുക്കോണും.” 24കരുത്താവിലെ നായപുറമാണത്തിൽ ചൊല്ലിയിരുക്കിനവോലെ ഇരണ്ട് പുറാവമൊ ഇരണ്ട് പുറാ കുഞ്ചമോ ആകമെ ചെയ്‌കേക്ക് കൊണ്ടോയെ.
ശീമോൻ പലകേൽ പാടിനെ
25അന്നേരത്തിൽ എരുശലേമിൽ ശിമയോൻ ഒൺ പേരൊള്ളെ ഒരു മനിശൻ പിശച്ചിരുന്തെ; അവൻ നീതിയൊള്ളാളും ചാമിക്കാറനും ഇശ്‌രവേലുക്ക് രച്ചേ കാത്ത് ഇരുന്താളും താൻ; അവനിൽ തെയ്‌വ ആത്തുമാവ് ഒണ്ടായെ. 26കരുത്താവ് കടത്തിവുട്ടെ രച്ചകനാനെ കിരിശ്ത്തുവെ കാണവരേക്ക് അവൻ ചാകാത്ത് ഒൺ തെയ്‌വ ആത്തുമാവിൽ അവനുക്ക് വെളിപ്പടുത്ത് കിടച്ച് ഇരുന്തെ. 27തെയ്‌വ ആത്തുമാവ് നടത്തിയനാലെ ഒരുനാ അവൻ തെയ്‌വ ആലയത്തുക്ക് വന്തെ. നായപുറമാണത്തിലെ ചട്ടത്തിൽവോലെ പുള്ളയാനെ ഏശുവെ തള്ളെ തന്തേര് കുടത്തവോളെ, 28ശിമയോൻ പുള്ളയെ കയ്യിൽ എടുത്ത് തെയ്‌വത്തുക്ക് മകിമെ കൊടുത്തെ,
29“കരുത്താവേ, നിൻ വശനമ്പോലെ നിൻ പണ്ണക്കാറൻ നിമതിയോടെ ചാകട്ടെ.
30നീ എല്ലാരുക്കും മില്ലോട് ഒരിയ്‌ക്കി ഇരുക്കിനെ രച്ചയെ
31എൻ കൺ കണ്ടേയെ.
32അവൻ എകൂതരല്ലാത്തവേരാക്ക് തെയ്‌വമെ വെളിപ്പടുത്തി കൊടുക്കേക്കൊള്ളെ വെളിച്ചമും നിൻ ആളുകയാനെ ഇശ്‌രവേലിയരുക്ക് മകത്തമും താൻ.”
33ഇകനെ പുള്ളയെചൊല്ലി ചൊല്ലിയതെ അവൻ തള്ളേം തന്താരും കേട്ടവോളെ വെമ്പിയേയെ. 34പിന്നെ ശിമയോൻ അവറളെ കൂശാടി പുള്ളയെ തള്ളെ മറിയാവുകാൽ, “ഇം പുള്ളെ ഇശ്‌രവേലിലെ നമ്പിക്കെ ഒള്ളെ കനേംവേരാക്ക് രച്ചേം നമ്പിക്കെ നാത്തവേരാക്ക് നാശത്തുക്കും തെയ്‌വം പുറിച്ചെടുത്തിരുക്കിനാതാൻ. മറുത്ത് ചൊന്നെ കനേകംവേരാക്കു അവൻ തെയ്‌വത്തിൽ നുണ്ണൊള്ളെ അടകാളംതാൻ. 35അകനെ കനേംവേരാ ഇതയത്തിലെ നിനപ്പുകാട് വെളിപ്പട്ട് വരുകേക്ക് ഇടയാകും. അതുമട്ടുമില്ലെ ഒരു വാൾ തുളച്ച് കടന്തു പോനതുവോലത്തെ ഒരു നോവ് നിൻ ചൊന്തെ ഇതയത്തിലും ഒണ്ടാകും.”
കന്നാവ് ഏശുവെ ചൊല്ലി ശാച്ചിയമെ ചൊന്നെ
36അക്കാലത്തിൽ കന്നാവ് ഒൺ പേരൊള്ളെ ഒരു പലകപ്പാട്ടുക്കാറത്തി അങ്ക് ഒണ്ടായെ; ആശേർ ചാതീൽ പെനുവേൽ മകതാൻ അവെ; അവെ ഒത്തെ കിശവിയാരായ് ഇരുക്കുമെ; ഏളു വരിയം മട്ടുംതാൻ ഉടയാ ആൺ കൂട്ടത്തിൽ അവെ പിശച്ചിരുന്തത്. 37പിന്നെ എമ്പത്തിനാലു വരിയമ്പരേക്കും അവെ ആൺ നാതെ തൂക്കാലിച്ചിയായ് പിശച്ചെ. അവെ തെയ്‌വ ആലയമെ വുട്ട് എങ്കിടേം പോകാതെ റാവും പകലും നോയ്‌മ്പെ എടുത്തും വായാതീം ഇരുന്തെ. 38അന്നേരം അവെ അവറകാക്ക് വരുകേം തെയ്‌വ നാമമെ മകിമപ്പടുത്തുകേക്കും തലവച്ചെ. എരുശലേമിലെ വീണ്ടെടുപ്പുക്കുചൂട്ടി കാത്ത് ഇരുന്തെ എല്ലാരുകാലും അവെ പുള്ളയെചൊല്ലി ചൊല്ലിയെ.
നശരത്തുക്ക് തിരുമ്പി വരിനെ
39കരുത്താവിലെ നായപുറമാണത്തിൽ ചൊന്നതുവോലത്തെ എല്ലാ കാരിയങ്കാടാം ചെയ്യോഞ്ച് ഓശേപ്പും മറിയാവും ചൊന്തെ പട്ടണമാനെ കെലീലേലെ നശരത്തുക്ക് തിരുമ്പി പോയെ. 40പുള്ളെ വളന്ത് അറിവ് നുറഞ്ച് തെയ്‌വത്തിലെ ഇരക്കം അവനേത്തിൽ ഇരുന്തെ.
ഏശു എരുശലേമിലെ എകൂതര് വലിയെ പള്ളീൽ
41ഏശുവിലെ തായ് തന്തേരുകാട് എല്ലാ വരിയമും പെശകാ പെരുനാളുക്ക് എരുശലേമുക്ക് പോമെ. 42അവനുക്ക് പന്നണ്ട് വരിയമായവോളെ എപ്പണുമ്പോലെ അവറെ പെരുനാളുക്ക് പോയെ. 43പെരുനാളോഞ്ച് അവറെ നശരത്തുക്ക് തിരുമ്പി പോയവോളെ കുണാനാനെ ഏശു എരുശലേമിലേ ഇരുക്കുകേം ഉടയാ തായ് തന്തേരുകാട്ടുക്ക് ഇതെ തിക്കിനാതേം ഇരുന്തെ. 44അവറെ കൂട്ടത്തിലൊള്ളെ ആൾകെ കൂട്ടത്തിൽ അവൻ കാണുമൊൺ നിനച്ച് അവറെ ഒരുനാളേലെ വശി നടന്ത് പോയെ; പിന്നെ അവറെ ഉടവുറെ ചാതിയാൻകാട്ടുകാൽ എല്ലാം അവനെ തേടിയെ. 45അവറെ അവനെ കാണാപ്പോയനാലെ എരുശലേമുക്കേ തിരുമ്പി വരുകേം അവനെ തേടുകേം ചെയ്യെ. 46മൂണുനാളോഞ്ച് അവറെ അവനെ തെയ്‌വ ആലയത്തിൽ നീമപണ്ടിതരുകാട് കൂട്ടത്തിൽ ഇരുന്ത് അവറെ ചൊന്നതെ കോക്കേം അവറകാൽ കേൾവിയെ കോക്കുകേം ചെയ്‌മതെ കണ്ടെ. 47അവൻ ചൊന്നതെ കേട്ടവേരാക്കെല്ലാം അവനുക്കൊള്ളെ അറിവുകാട്ടിലും വതിലുകാട്ടിലും ചരിയാനെ അരിശുകമായേയെ. 48അവറെ അവനെ കണ്ടവോളെ അരിശുകപ്പട്ടോൺ അവൻ തള്ളെ അവൻകാക്ക്, “മകനേ, നീ എങ്കകാൽ ഇകനെ ചെയ്യത് എന്തുക്ക്? നിൻ നിന്താരും ഏനും നിന്നെ കാണാത്തനാലെ ചരിയാനത്തിൽ വരുത്തപ്പട്ട് തേടി നടന്തെ.” 49അവൻ അവറകാക്ക്, “എന്തുക്കു നിങ്കെ എന്നെ തേടിയെ? ഏൻ എൻ തകപ്പൻ ഇടത്തിൽ ഇരുക്കിളതൊൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനാത്തതീ?” 50ഒണ്ണാ അവൻ ചൊല്ലിയെ വാക്കിലെ പൊരുൾ അവറാത്തുക്കു തിക്കിനാപ്പോയെ. 51പിന്നെ അവൻ അവറളും മത്തും നശരത്തുക്ക് തിരുമ്പി പോകേം അവൻ അവറെ ചൊൽപ്പടീക്ക് പിശയ്‌ക്കുകേം ചെയ്യെ. ഇം കാരിയങ്കാടയെല്ലാം അവൻ തള്ളെ മനശീൽ എടുത്തുവച്ചെ. 52ഒണ്ണാ ഏശു പുത്തീലും അറിവിലും വളന്തെ. തെയ്‌വത്തിലേം മനിശനിലേം ഇരക്കം അവനിൽ പെരികി പെരികീം വന്തെ.
@New Life Literature (NLL)