دگه رۆچے ایسّا یکّ شهرێا اَت. اۆدا مردے سرا تان پادا گَرّئے نادْراهیا گپتگاَت. وهدے ایسّایی دیست، دێم په چێر کپت و دَزبندیای کرت: ”او واجه! اگن تئو بلۆٹئے، منا دْراه و پَلگار کرتَ کنئے.“ ایسّایا وتی دست شهارت، دستی پِر مُشت و گوَشتی: ”منَ لۆٹان. دْراه و پَلگار بئے!“ هما دمانا مرد چه گَرّا دْراه بوت.