Crimean Tatar - IBT Version

‌Бир куню Иса Геннесарет голю янында тургъанда, халкъ Оны сарып алгъанда, Алланынъ Сёзюни динълей эдилер. Бакъса, гольнинъ ялысында тургъан эки къайыкъны корьди. Балыкъчылар къайыкъларындан чыкъып, балыкъ сачмаларыны ювмакъта эдилер. Иса бир къайыкъкъа, Симоннынъ къайыгъына минип, ялыдан бираз узакълашмасыны риджа этти ве, къайыкънынъ ичинде отурып, адамларны андан огретмеге девам этти. Битирген сонъ исе, Симонгъа:
– Сувнынъ терендже ерине бар да, балыкъ тутмакъ ичюн сачмаларны тюшюринъиз, – деди. Симон джевап берип:
– Саибим, биз бутюн гедже чалыштыкъ, амма бир шей тутып оламадыкъ. Лякин Сен буюрсанъ, мен сачмаларны ташларым, – деди.
Ташлагъанынен, о къадар чокъ балыкъ туттылар ки, тап балыкъ сачмалары йыртыла башладылар. Олар башкъа къайыкътаки аркъадашларына къолларыны саллап, оларны ярдымгъа чагъырдылар. Аркъадашлары келип, эки къайыкъны балыкъкъа толдурды. Къайыкълар чёкеджек киби олды. Симон Пётр буны корьди де, Исанынъ алдында тиз чёкип:
– Раббим, менден кет. Мен гуналы адамым, – деди.
Симон ве онынъ янындакилери бу къадар тутулгъан балыкъны корип, къоркътылар. Симоннынъ аркъадашлары, Зебедайнынъ огъуллары Якъуп ве Юхан да къоркътылар. Лякин Иса Симонгъа:
– Къоркъма, сен энди балыкъ дегиль, адамларны тутаджакъсынъ, – деди.
Олар къайыкъларны ялыгъа чыкъардылар да, эр шейни къалдырып, Исанынъ артындан кеттилер.

‌Иса бир шеэрде олгъанда, Онынъ янына бутюн бедени лепра хасталыгъынен къаплангъан бир адам кельди. О, Исаны корип, ерге йыкъылып:
– Эфендим, эгер истесенъ, мени эляллап тедавийлерсинъ, – деп ялварды.
Иса къолуны узатты ве онъа тийип:
– Мен истейим, элял ол! – деди. Шу ань лепра адамны къалдырды. Иса онъа кимсеге бир шей айтмамакъны буюрды ве:
– Руханийге бар, о сени бакъсын да, тедавийленгенинъ ичюн, Муса буюргъан бахшышны бер, о, эписине шаатлыкъ олсун, – деди.
Иса акъкъындаки лафлар эп чокълаша эди. Оны динълемек ве хасталыкъларындан къуртулмакъ ичюн, халкъ Онъа топнен келе башлады. Иса Озю исе адам ёкъ олгъан ерлерге барып, дува окъуй эди.

‌Иса адамларны огреткен куньлернинъ биринде, Оны динълегенлер арасында Галилеянынъ ве Еудиенинъ эписи къасабаларындан ве Ерусалим шеэринден кельген фериселер ве Къанун оджалары отура эдилер. Исанен берабер Алланынъ тедавийлеген къувети эди.
Бир къач адам тёшек устюнде яткъан, паралич ургъан бир хастаны котерип кельдилер. Олар оны Исанынъ алдына къоймакъ ичюн, эвге алып кирмеге тырыштылар. Лякин адам чокълугъындан оны ичериге кирсетмеге чаресини тапамайып, эвнинъ дамына чыкътылар ве кираметни дагъытып, хастаны тёшегинен берабер оданынъ ортасына, тамам Исанынъ огюне яваштан тюшюрдилер. Иса оларнынъ иманыны корип:
– Акъай, гуналарынъ багъышланды! – деди.
Къанун оджалары ве фериселер озьара тюшюнип: «Бойле куфюр шей япкъан бу адам ким экен? Гуналарны багъышламагъа Алладан башкъа кимнинъ акъкъы бар?» – дедилер. Иса оларнынъ не тюшюнгенлерини билип:
– Сизинъ юреклеринъиздеки тюшюнджелер недир! Айтыладжакъ сёзлерден къайсы къолайджа: «Гуналарынъ багъышланды» я да «Еринъден тур ве кет», – демекми? Шимди Инсан Огълунынъ ер юзюнде гуналарны багъышламакъ къудрети олгъаныны билирсиз, – деди. Сонъ паралич ургъан адамгъа:
– Мен санъа айтам: тур, тёшегинъни ал да, эвинъе кет, – деди.
Адам, эписининъ козю огюнде бирден турып, яткъан тёшегини алды да, Алланы шуретлеп, эвине кетти. Эписи шашып къалдылар. Олар Алланы шуретледи, къоркъа-къоркъа:
– Биз бугунь оламайджакъ шейлерни корьдик, – дедилер.

Бундан сонъ Иса о ерден чыкъты. Салым топлангъан еринде чалышкъан Левий адлы салым топлайыджыны корьди ве онъа:
– Меним артымдан юр! – деди.
Левий еринден турды, эр шейни ташлап, Исанынъ артындан кетти. Сонъ озь эвинде Иса ичюн буюк той япты. Мусафирлер арасында пек чокъ салым топлайыджылар ве башкъа адамлар бар эди. Фериселер ве Къанун оджалары Исанынъ шегиртлерине:
– Сиз не ичюн салым топлайыджыларнен ве башкъа гуналыларнен бирликте ашап-ичесиз? – деп мырылдап башлады.
Иса оларгъа:
– Эким сагъламларгъа дегиль, хасталаргъа керек. Мен инсафлы адамларны дегиль, гуналыларны тёвбе этмеге чагъырмакъ ичюн кельдим, – деп джевап берди.

‌Олар Исагъа:
– Ягъянынъ шегиртлери сыкъ-сыкъ аштан-сувдан вазгечелер ве дувалар окъуйлар. Фериселернинъ шегиртлери де бойле япалар. Сенинъкилер исе эм ашайлар, эм ичелер! – дедилер.
Иса оларгъа:
– Тойдаки мусафирлерни, киев оларнен олгъанда, аштан-сувдан вазгечмеге меджбур этмек мумкюнми? Амма ойле куньлер келеджек ки, киевни олардан тутып аладжакълар. Ана о вакъыт, о куньлерде аштан-сувдан вазгечерлер, – деди.
Иса оларгъа бир кинаели икяе де айтып берди:
– Кимсе эски урбасына ямав къоймакъ ичюн, янъы урбадан парча кесмез, чюнки о, янъы урбаны да бозар, эски урбасына да янъы ямав келишмез. Кимсе яш шарапны эски мешин торбаларына толдурмай, чюнки яш шарап эски торбаларны патлатыр: эм шарап тёкюлир, эм торбалар гъайып олур. Яш шарапны янъы мешин торбаларгъа толдурмакъ керек. Эски шарапны ичкенлерден ич бириси яш шарапны истемез, о: «Эскиси яхшы», – дер, – деди.

聆听 Лука 5