လုကာကျမ်း 8

8
အခန်း (၈)
မျိုး​ကြဲ​သူ​ပုံ​ဥ​ပ​မာ
1ကာ​လ​အ​နည်း​ငယ်​ကြာ​သော် အီ​စာ​သည်​မြို့ရွာများ​ကို​ဖြတ်​သွား​လျက် အလ္လာဟ်အရှင်မြတ်၏နိုင်ငံတော်နှ​င့်​ပတ်​သက်​သော သတင်းကောင်းကို​ဟော​ပြော​တော်​မူ၏။ တစ်​ဆ​ယ့်​နှစ်​ပါး​သော “ဆွာ​ဟာ​ဗီ” တ​ပ​ည့်​တော်​တို့​သည် အီ​စာ​နှ​င့်​အ​တူ​လိုက်​ပါ​လာ​ကြ၏။ 2ထိုသို့သွားရာ၌ အ​နာ​ရော​ဂါ​နှင့် ညစ်​ညမ်း​သော “ဂျင်န်” နတ်ဆိုး မကောင်းဆိုးဝါး ပူးကပ်ခြင်းမှ ကင်း​လွတ်​စေ​ခဲ့​သော အ​မျိုး​သ​မီး​အ​ချို့​လည်း အီစာနှင့်အတူလိုက်​ပါ​လာ​ကြ၏။ ထို​သူ​တို့​အ​နက် ညစ်​ညမ်း​သော “ဂျင်န်” နတ်ဆိုးခု​နှစ်​ကောင်​စွ​န့်​ခွာ​သွားသော မာ​ဂ​ဒ​လ​မြို့​သူ​မရ်ယာမ်၊ 3ဟေရုဒ်မင်း၏အမှုထမ်းဖြစ်သူခု​ဇ၏​ဇ​နီး ယိုအန္နနှင့်ရှု​ရှ​န္န​တို့သည်လည်း ပါဝင်ကြသည်။ ဤ​အ​မျိုး​သ​မီး​များ​သည် မိ​မိ​တို့​စ​ရိတ်​ဖြ​င့်​အီ​စာ​နှ​င့် “ဆွာ​ဟာ” ဗီတပည့်တော်တို့​အား လုပ်​ကျွေးသမှုပြုကြလေသည်။
4အ​မြို့​မြို့​မှ​လာ​ကြ​သော များစွာသောလူ​အ​ပေါင်း​တို့​သည် အ​ထံ​တော်​သို့လာ၍ စု​ရုံး​လျက်​နေ​ကြသောအခါ အီ​စာ​သည်ထိုသူတို့အား ပုံဥပမာ​တစ်ခုဖြင့် မိန့်တော်မူသည်မှာ 5“မျိုး​ကြဲ​သူတစ်ဦး​သည် မျိုး​ကြဲ​ရန်​ထွက်​သွား၏။ မျိုး​ကြဲ​သော​အ​ခါအ​ချို့​မျိုး​စေ့​များ​သည် လမ်း​တွင်​ကျ၏။ ထို​မျိုး​စေ့​တို့​ကိုလူ​များ​နင်း၍ ငှက်​များ​ကောက်​စား​ကြ၏။ 6အ​ချို့​မျိုး​စေ့​များ​သည် ကျောက်​မြေ​ပေါ်​တွင်​ကျ၏။ အ​ပင်​ပေါက်​လာ​သော​အ​ခါ အ​စို​ဓာတ်​မ​ရှိ​သော​ကြော​င့်​ညှိုး​နွမ်း​ခြောက်​သွေ့​ကုန်၏။ 7အ​ချို့​မျိုး​စေ့​များ​သည်ဆူးချုံပုဒ်များ​တွင်​ကျ၏။ ဆူးချုံပုဒ်များ​သည်​အ​ပင်​ငယ်​များ​နှ​င့်​အ​တူ​ကြီး​ထွား​လာ​ပြီး​လျှင် ထို​အ​ပင်​ငယ်​တို့​ကို​လွှမ်း​မိုး​သွား၏။ 8အ​ချို့မျိုး​စေ့​များ​ကား ကောင်းသောမြေ​တွင်​ကျ​သ​ဖြ​င့် အ​ပင်​ပေါက်၍ အစေ့အဆံအ​ဆ​တစ်​ရာ သီး​နှံ​များ​ကို​ဖြစ်​ပွား​စေ၏” ဟု​မိ​န့်​တော်​မူ၏။
ထို​နောက် “ကြား​တတ်​သော​နား​ရှိ​သူ​တို့ကြား​ကြ​ကုန်​လော့” ဟု ကြွေး​ကြော်​တော်​မူ၏။
9ကိုယ်တော်အီစာ၏ “ဆွာဟာဗီ” တို့​သည် ဤ​ပုံဥပမာ၏အ​နက်​အ​ဓိ​ပ္ပာယ်​ကို သူ့အား​မေး​လျှောက်​ကြ၏။ 10ထိုအခါ အီစာက “သင်တို့သည် အလ္လာဟ်အရှင်မြတ်သခင်၏နိုင်ငံတော်၏ နက်နဲသောအရာများကို နားလည်သဘောပေါက်ခြင်းကို ပေးတော်မူသော်လည်း၊
ကြည့်သော်လည်း မမြင်၊
ကြားသော်လည်း နားမလည်နိုင်ကြသည့်အတွက်
အခြားသူတို့အား#8:10 အခြားသူတို့အား ကိတာဘွလ်မုကာဒဲစ်မှ ဟေရှာယ၊ ၆: ၉ ကိုကြည့်ပါ။ ပုံဥပမာများဖြင့် ပြောပြကြကုန်၏” ဟုမိန့်ဆိုလေ၏။
11ထိုပုံဥပမာ၏အ​နက်​အ​ဓိ​ပ္ပာယ်​ကားဤ​သို့​တည်း။ “မျိုး​စေ့​သည်​အ​လ္လာဟ်​အ​ရှင်​မြတ်၏ နှုတ်​ထွက်​တ​ရား​စ​ကား​တော်​ကို​ဆို​လို၏။ 12လမ်း​တွင်​ကျ​သ​ည့်​မျိုး​စေ့​သည်​ကား၊ တ​ရား​စ​ကား​တော်​ကို​ကြား​သူ​များ​ကို​ဆို​လို၏။ သို့သော်လည်း ယုံကြည်ခြင်းနှင့် ကယ်တင်ခြင်းသို့ မရောက်စေရန် ‘အီဗ်လီရှ်’ စေတာန်သည် လာ၍သူ၏စိတ်နှလုံးထဲမှ ထိုတရားစကားကို နုတ်ယူလေ၏။ 13ကျောက်​မြေ​တွင်​ကျ​သ​ည့်​မျိုး​စေ့​သည် တ​ရား​စ​ကား​တော်​ကို​ကြား​သော​အ​ခါ ဝမ်း​မြောက်​စွာ​ခံ​ယူ​သူ​များ​ကို​ဆို​လို​သည်။ သို့​ရာ​တွင်​သူ​တို့၏​စိတ်​နှ​လုံး​တွင်​တ​ရား​စ​ကား​တော်​သည်​အမြစ်​မ​စွဲ။ ကာ​လ​အ​နည်း​ငယ်​သာ​ယုံ​ကြည်​သ​ဖြ​င့် စုံ​စမ်း​နှော​င့်​ယှက်​ခြင်း​ကို​ခံ​ရ​သော​အ​ခါ သူ​တို့​သည်​ဖောက်​ပြန်​သူ​များ​ဖြစ်​ကြ၏။ 14ဆူးချုံပုဒ်များ​တွင်​ကျ​သ​ည့်​မျိုး​စေ့မှာ တ​ရား​စ​ကား​တော်​ကို​ကြား​သော်လည်း သူတို့၏စိုး​ရိမ်​ပူပန်ခြင်း၊ ချမ်း​သာ​ကြွယ်​ဝ​ခြင်း၊ အပျော်အပါးလိုက်စားခြင်းတို့သည် ကြီးတွာခြင်းကိုပိတ်ဆိုးသဖြင့် အ​သီး​မသီးနိုင်သောသူတို့ကို​ဆို​လို၏။ 15ကောင်းသောမြေ၌ ကျသည့်မျိုးစေ့မှာ တရားစကားကို ကြားသောအခါ စစ်မှန်ကောင်းမွန်သောစိတ်နှလုံးနှင့် စွဲမြဲစွာခံယူ၍ အ​စဉ်​မ​ပြတ် အသီးသီးသောသူကိုဆိုလို၏”။
တောင်း​ဖြ​င့်​အုပ်​ထား​သော​မီးအိမ်
(မာကု၊ ၄:၂၁-၂၅)
16“မီးအိမ်​ကို​ထွန်း​ပြီး​လျှင် တောင်း​ဖြ​င့်​အုပ်​ထားခြင်းသို့မဟုတ် ခု​တင်​အောက်​မှာ​ထား​ခြင်း​ကို အ​ဘယ်​သူ​မျှ​မ​ပြု​တတ်။ အ​ခန်း​ထဲ​သို့​ဝင်​လာ​သူ​များ​အ​လင်း​ကို​မြင်​စေ​ရန် မီးအိမ်​ကို​ခုံ​ပေါ်​မှာ​သာ​တင်​ထား​တတ်​ကြ၏။ 17ရှာ၍ မတွေ့နိုင်အောင် ကွယ်ဝှက်ထားနိုင်သည့်အရာဟူသည်မရှိ၊ မသိနိုင်အောင်ထားနိုင်သည့် လျှို့ဝှက်ချက်ဟူ၍လည်းမရှိတတ်။ 18သို့​ဖြစ်၍ သင်​တို့​မည်​သို့​မည်​ပုံ​ကြား​နာ​သည်​ကို​သ​တိ​ပြု​ကြ​လော့။ တစ်စုံတစ်ခုရှိ​သောသူ​အား ထပ်၍​ပေး​လိ​မ့်​မည်။ မ​ရှိ​သူ​ထံ​မှ​ရှိ​သည်​ဟု​ထင်​ရ​သော​အ​ရာ​ရှိ​သ​မျှ​ကို​ပင် သိမ်း​ယူ​လိ​မ့်​မည်” ဟု မိ​န့်​တော်​မူ၏။
ဟ​ဇ​ရသ်​အီ​စာ၏​မယ်​တော်​နှ​င့်​ညီ​တော်​များ
(မဿဲ၊ ၁၂:၄၆-၅၀။ မာကု၊ ၃:၃၁-၃၅)
19ထို့နောက် ဟ​ဇ​ရသ်​အီ​စာ၏​မယ်​တော်​နှ​င့်​ညီ​တော်​များ​သည် အထံ​တော်​သို့​လာ​ကြ၏။ သို့​ရာ​တွင်​လူ​ပ​ရိ​သတ်ကြောင့် သူတို့သည် အီ​စာ၏အနားသို့မရောက်​နိုင်​ကြ။ 20လူတစ်ဦးက ကိုယ်တော်အား “ကိုယ်တော်၏မယ်​တော်​နှ​င့်​ညီ​တော်​များ​သည်​ကိုယ်တော့်ကို​တွေ့​လို​သ​ဖြ​င့် အ​ပြင်​တွင်ရပ်နေ​ကြ​ပါ​သည်” ဟု လျှောက်​လေ၏။
21ထို​အ​ခါ​အီ​စာ​က “အ​လ္လာဟ်​အ​ရှင်​မြတ်၏​နှုတ်​ထွက်​တ​ရား​စ​ကား​တော်​ကို​ကြား၍ လိုက်​နာ​ဆောင်​ရွက်​သော​သူ​တို့​ကား ငါ၏​အ​မိ၊ ငါ၏​ညီ​များ​ပေ​တည်း” ဟု မိ​န့်​တော်​မူ၏။
လေ​မုန်​တိုင်း​ကို​ငြိမ်း​စေ​တော်​မူ​ခြင်း
(မဿဲ၊ ၈:၂၃-၂၇။ မာကု၊ ၄:၃၅-၄၁)
22တစ်​နေ့​သ၌ ဟ​ဇ​ရသ်​အီ​စာ​နှ​င့် “ဆွာဟာဗီ” တ​ပ​ည့်​တော်​တို့​သည် လှေ​ပေါ်​ကို​တက်​ကြ၏။ ထို​နောက်​အီ​စာ​က “အိုင်​တစ်​ဖက်​ကို​ကူး​ကြ​စို့” ဟု​မိ​န့်​တော်​မူ​သ​ဖြ​င့် “ဆွာဟာဗီ” တို့​သည် ရွက်​လွှ​င့်​ကြ၏။ 23ထို​သို့​ရွက်​လွှ​င့်​ကြ​စဉ် အီ​စာ​သည် အိပ်​စက်​လျက်​နေ​တော်​မူ၏။ ထို​အ​ချိန်၌ အိုင်ထဲ​တွင်​လေ​မုန်​တိုင်း​ကျ​သ​ဖြ​င့် လှေ​သည်​ရေ​နှ​င့်​ပြ​ည့်​လု​မ​တတ်​ရှိ​လေ၏။ “ဆွာဟာဗီ” တို့​သည် ရေ​နစ်​မ​ည့်​ဘေး​နှ​င့် တွေ့​ကြုံ​ရ​ကြ၏။
24ထိုအခါသူ​တို့​သည် အီ​စာ​ကို​နှိုး​ပြီး​လျှင် “ဆ​ရာ၊ ဆ​ရာ၊ အ​ကျွန်ုပ်​တို့​သေ​ကြ​ပါ​တော့​မည်” ဟု ဆို​ကြ၏။
အီ​စာ​သည် အိပ်​စက်​ရာ​က​ထ​တော်​မူ၍ လေပြင်းမုန်တိုင်းနှင့် လှိုင်းလုံးကြီး​များ​ကိုရပ်တန့်သွားရန် အ​မိ​န့်​ပေး​တော်​မူ​သ​ဖြ​င့် လေပြင်းမုန်တိုင်းနှင့်လှိုင်းလုံးကြီးများသည် ငြိမ်​သက်​သွား​လေ၏။ 25အီ​စာ​က “သင်​တို့​သည် ‘အီ​မာန်’ ယုံ​ကြည်​ခြင်း​သည်အဘယ်မှာနည်း” ဟု “ဆွာဟာဗီ” တို့​အား​မေး​တော်​မူ၏။
“ဆွာဟာဗီ” တို့​သည် ကြောက်​ရွံ့​အံ့​ဩ​လျက် “ဤ​သူ​ကား​အ​ဘယ်​သူ​နည်း။ လေ​နှ​င့်​ရေ​ကို​ပင်​အ​မိ​န့်​ပေး၍ သူ​တို့​သည် လိုက်​နာ​ကြ​ပါ​သည်​တ​ကား” ဟု အ​ချင်း​ချင်း​ပြော​ဆို​ကြ၏။
ဂျင်န်​ဆိုး​ကို​နှင်​ထုတ်​တော်​မူ​ခြင်း
(မဿဲ၊ ၈:၂၈-၃၄။ မာကု၊ ၅:၁-၂၀)
26အီ​စာ​နှ​င့် “ဆွာဟာဗီ” တ​ပ​ည့်​တော်​တို့​သည် ဂါ​ရစ​နယ်သို့​ရွက်​လွှ​င့်​ကြ၏။ ဂါ​ရ​စနယ်​သည် ဂါလိလဲပြည်​အိုင်​တစ်​ဖက်​ကမ်း​တွင်​ရှိ၏။ 27အီ​စာ​သည် ကမ်း​ပေါ်​သို့​တက်​သော​အ​ခါ မြို့​သား​တစ်​ဦး​သည် အီ​စာ​ကို​လာ​ရောက်​တွေ့​ဆုံ၏။ ထို​သူ့ကို ညစ်​ညမ်း​သော “ဂျင်န်” နတ်ဆိုးပူး​ကပ်​နေ​သည်​မှာ ကာ​လ​ကြာ​လေ​ပြီ။ သူ​သည်​အ​ဝတ်​ကို​မ​ဝတ်၊ အိမ်​တွင်​လည်း​မ​နေ၊ “က​ဗရ်​စ​တားန်” သင်္ချိုင်း​များ​တွင်​သာ လှည့်လည်နေထိုင်လေ​နေ၏။ 28ဟ​ဇ​ရသ်​အီ​စာ​ကို​မြင်​လျှင်သူ​သည် အော်​ဟစ်​ပြီး​လျှင် ရှေ့​တော်​မှာ​ပျပ်​ဝပ်​လျက် “အ​မြ​င့်​မြတ်​ဆုံး​သော အလ္လာဟ်အရှင်မြတ်၏သားတော်အီ​စာ ကျွန်ုပ်ထံမှမည်သည်ကိုအလိုရှိပါသနည်း၊ သင်သည်​အ​ကျွန်ုပ်​အား​ညှဉ်း​ဆဲ​တော်​မ​မူ​ပါ​နှ​င့်” ဟု အော်ဟစ်၍​လျှောက်​ထား၏။ 29ထို​သို့​လျှောက်​ထား​ရ​သ​ည့်​အ​ကြောင်း​မှာ အီ​စာ​သည်​ညစ်​ညမ်း​သော ညစ်​ညမ်း​သော “ဂျင်န်” နတ်ဆိုးအားထို​သူ၏​အ​ထဲ​မှ​ထွက်​ခဲ့​ရန် အ​မိ​န့်​ပေး​လိုက်​သော​ကြော​င့်​ဖြစ်၏။ ညစ်​ညမ်း​သော “ဂျင်န်” နတ်ဆိုးသည်​ထို​သူ​ကို​ကြိမ်​ဖန်​များ​စွာ​ပူး​ကပ်​ခဲ့၏။ သူ၏​ခြေ​လက်​တို့​ကို​သံ​ကြိုး​များ​ဖြ​င့် ချည်​နှောင်​ဖမ်း​ချုပ်ပြီး စော​င့်​ကြပ်​ထား​သော်​လည်း သူ​သည်​သံ​ကြိုး​များ​ကို ချိုး​ဖြတ်၍ ညစ်​ညမ်း​သော “ဂျင်န်” နတ်ဆိုးသည် သူ့​ကို​တောကန္တာရသို့​နှင်​ထုတ်​တတ်၏။
30ဟ​ဇ​ရသ်​အီ​စာ​က ထိုသူအား “သင်၏​အ​မည် မည်သို့ခေါ်သနည်း” ဟု မေး​တော်​မူ၏။
ထိုသူအထဲ၌ ညစ်​ညမ်း​သော “ဂျင်န်” နတ်ဆိုးမြောက်များစွာ ပူးကပ်ထား‌သောကြောင့် ထိုသူက “အ​ကျွန်ုပ်၏​အ​မည်​မှာ​လေ​ဂေါင်#8:30 လေဂေါင်ဟူသောစကားလုံးသည် ရောမစစ်တပ်တွင် အကြီးဆုံးတပ်သားများကို ရည်ညွှန်းသည်။ တပ်သားတစ်ထောင်မှ ခြောက်ထောင်ကြားရှိသည်။ ဖြစ်​ပါ​သည်” ဟု ပြန်၍​လျှောက်၏။ 31ထို “ဂျင်န်” နတ်ဆိုးတို့​သည် မိ​မိ​တို့​ကို အပြစ်ပေးသည့်တွင်း​နက်​ကြီးထဲ​သို့​မပို့​ရန် ကိုယ်တော်အီစာအား မ​ပြတ်​တောင်း​ပန်​ကြ၏။
32ထို​အ​ချိန်၌ ဝက်​အုပ်​ကြီး​တစ်​အုပ်​သည် တောင်​ကုန်း​ပေါ်​တွင် ကျက်​စား​လျက်​ရှိ၏။ ညစ်​ညမ်း​သော “ဂျင်န်” နတ်ဆိုးများ​သည် ထိုဝက်​များ​ထဲ​သို့ဝင်ပူး​ခွ​င့်​ပြု​ရန်ကိုယ်တော်အား တောင်းပန်ကြသဖြင့် ကိုယ်တော်ကလည်း သူ​တို့​ကို​ခွ​င့်​ပြုပေး​တော်​မူ၏။ 33ထို့ကြောင့် ညစ်​ညမ်း​သော “ဂျင်န်” နတ်ဆိုးတို့သည် ထိုလူထံမှထွက်၍ ဝက်​အုပ်​ကြီး​တစ်​အုပ်​သည်ထဲသို့ ဝင်ပူးကြပြီးနောက် ဝက်​အုပ်​ကြီး​တစ်​အုပ်​လုံးသည် မတ်စောက်သောကမ်းပါးမှရေအိုင်ထဲသို့ တစ်ဟုန်ထိုးပြေးဆင်းကာ ရေနစ်သွားကြလေတော့၏။
34ဝက်ကျောင်းသောသူတို့သည် ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည့်အရာများကိုမြင်သောအခါ ပြေး၍ မြို့ရွာတို့တွင် ပြောပြကြ၏။ 35လူ​တို့​သည်​ထို​အ​ဖြစ်​အ​ပျက်​ကို ကြ​ည့်​ရန်​လာ​ကြ၏။ ဟ​ဇ​ရသ်​အီ​စာ၏​ထံ​တော်​သို့​ရောက်​ကြ​သော် ညစ်​ညမ်း​သော “ဂျင်န်” နတ်ဆိုးများ​စွ​န့်​ခွာ​သွား​သော​သူ​သည် အ​ဝတ်​ဝတ်​လျက် ဟ​ဇ​ရသ်​အီ​စာ၏​ခြေ​တော်​ရင်း​မှာ အ​ကောင်း​ပ​က​တိ ထိုင်​လျက်​နေ​သည်​ကို​မြင်​ကြ​လျှင် ကြောက်​ရွံ့​ကြ၏။ 36ထို​အ​ဖြစ်​အ​ပျက်​ကို ကိုယ်တိုင် တွေ့မြင်ခဲ့ကြသောသူအားလုံးက ညစ်​ညမ်း​သော ညစ်​ညမ်း​သော “ဂျင်န်” နတ်ဆိုးပူးခံရသူသည် ကာကွယ်ပေးခြင်းအားဖြင့် မည်သို့ကျန်းမာလာသည်ကို ပြောပြကြ၏။ 37ထိုအ​ခါ ဂါရစနယ်မှ​လူ​အ​ပေါင်း​တို့​သည် လွန်​စွာ​ကြောက်​လ​န့်​ကြ​သ​ဖြ​င့် မိမိတို့အရပ်မှထွက်​ခွာသွား​တော်​မူ​ပါ​ရန် အီ​စာ​အား​တောင်း​ပန်​ကြ၏။ သို့​ဖြစ်၍​အီ​စာ​သည်​လှေ​ပေါ်​သို့​တက်၍ ပြန်​သွား​တော်​မူ၏။
38ညစ်​ညမ်း​သော “ဂျင်န်” နတ်ဆိုးစွ​န့်​ခွာ​သွား​သော​သူ​သည်လည်း အီ​စာ​နှ​င့်​အ​တူ လိုက်ပါ​ခွ​င့်​ပြု​ရန်​တောင်း​ပန်၏။ သို့​သော်​အီ​စာ​သည် သူ့​ကို​ပြန်​လွှတ်​တော်​မူ၍၊ 39“သင့်အိမ်သို့ ပြန်သွားပြီး အ​လ္လာဟ်​အ​ရှင်​မြတ်သခင်သည် သင့်အတွက် ကြီးမြတ်သောအရာများကို မည်ကဲ့သို့ ပြုတော်မူကြောင်း လူတို့အား” ပြောပြပါ။ သူထွက်သွားပြီး အီစာသည် ကျွန်ုပ်အတွက် ကြီးကျယ်သောအမှုအရာများကို မည်သို့ပြုတော်မူကြောင်းကို တစ်မြို့လုံးတွင် စတင်ပြောဆိုခဲ့သည်။
ယာ​အိ​ရု၏​သ​မီး​နှ​င့်​အီစာ၏ဝတ်ရုံတော်ကိုထိသော​အ​မျိုး​သ​မီး
(မဿဲ၊ ၉:၁၈-၂၆။ မာကု၊ ၅:၂၁-၄၃)
40ဟ​ဇ​ရသ်​အီ​စာသည် ဂါလိလဲအိုင်တစ်ဖက်သို့ ပြန်​လည်​ကြွ​လာ​တော်​မူ​သော​အ​ခါ လူ​ပ​ရိ​သတ်​တို့​သည် ခ​ရီး​ဦး​ကြို​ပြု​ကြ၏။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သူတို့သည်အီ​စာ​ကို စော​င့်​မျှော်​နေ​ကြ​သော​ကြော​င့်ဖြစ်၏။
41ထို​အ​ခါ ယာ​အိ​ရု​ဆို​သူ​သည် အ​ထံ​တော်​သို့​ရောက်​လာ၏။ သူ​သည်ဝတ်ကျောင်းတော် အုပ်​ချုပ်​ရေး​မှူးဖြစ်၏။ အီ​စာ၏​ခြေ​တော်​ရင်း​မှာ​ပျပ်​ဝပ်​ကာ သူ၏​အိမ်​သို့​ကြွ​တော်​မူ​ရန် အီ​စာ​အား​တောင်း​ပန်၏။ 42ဤသို့တောင်းပန်ရသည့်အကြောင်းမှာ သူ၏တစ်ဦးတည်းသော တစ်ဆယ့်နှစ်နှစ်အရွယ်သမီးသည် သေအံ့ဆဲဆဲရှိနေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။
အီစာသည် သူနှင့်အတူလိုက်သွားသောအခါ လူအပေါင်းတို့သည်အီစာကို တိုးဝှေ့မိကြ၏။ 43ထိုအချိန်၌ အ​မျိုး​သ​မီး​တစ်​ယောက်​သည် တစ်​ဆ​ယ့်​နှစ်​နှစ်​ပတ်​လုံး​သွေး​သွန်​ရော​ဂါ​စွဲကပ်​ခဲ့၏။#8:43 သွေး​သွန်​နာ​စွဲ​သော​အ​မျိုး​သ​မီး​သည် ဘာ​သာ​ရေး​ဓ​လေ့​ထုံး​စံ​အ​ရ မ​သ​န့်​ရှင်း​သော​သူ​ဖြစ်​သည်။ မိ​မိ​တွင်​ရှိ​သ​မျှ​ငွေ​ကြေး​များ​ကို အ​ကုန်​ခံ၍ ဆေး​ဆ​ရာ​များ​နှ​င့်​ကု​သ​သော်​လည်း မည်သည့်ဆေး​ဆ​ရာ​မျှ ရော​ဂါ​ကို​မ​ပျောက်​စေ​နိုင်။ 44ထို​အ​မျိုး​သ​မီး​သည် အီ​စာ၏​နောက်​က​ကပ်​လိုက်​လျက် ကိုယ်တော်၏ဝတ်ရုံ​တော်​ပန်း​ဖွား​ကို လက်ဖြင့်တို့​ထိ​လေ၏။ ထို​ခ​ဏ၌​သွေး​သွန်​နာရောဂါမှ​ပျောက်ကင်း​သွားလေ၏။
45ဟ​ဇ​ရသ်​အီ​စာ​က “ငါ့​ကို​အ​ဘယ်​သူ​တို့​ထိ​သ​နည်း” ဟု မေး​မြန်း​တော်​မူ၏။ လူ​အ​ပေါင်း​တို့​ကမိ​မိ​တို့​မ​တို့​မ​ထိ​ရ​ကြ​ကြောင်း​ငြင်း​ဆို​ကြ​သော​အ​ခါ ပေတရု#8:45 အချို့သောစာမူများတွင် ပေတရုနှင့် သူနှင့်အတူရှိသူများ၊ ​ရု​နှ​င့်​အ​ပေါင်း​အ​ဖော်​တို့​က “ဆ​ရာ၊ လူ​ပ​ရိ​သတ်​တို့​သည်ဆ​ရာကို​ဝန်း​ရံ၍​တိုး​ဝှေ့​နေ​ကြ​ပါ၏” ဟု‌လျှောက်ထားလေ၏။
46သို့​ရာ​တွင် ဟ​ဇ​ရသ်​အီ​စာ​က “တစ်စုံတစ်ယောက်သောသူသည် ငါ့ကိုထိလေ၏။ ငါ၏​ကိုယ်​မှ​တန်ခိုး​ထွက်​သွား​သည်​ကို​ငါ​သိ၏” ဟု မိ​န့်​တော်​မူ၏။
47အ​မျိုး​သ​မီး​သည် မိ​မိ​ပုန်း​ရှောင်၍​မ​ရ​နိုင်​ကြောင်းသိ​ရှိ​သောအ​ခါ တုန်​လှုပ်​လျက် ရှေ့​တော်​သို့​လာ၍ ပျပ်​ဝပ်၏။ ထို​နောက်​အီ​စာ​အား အ​ဘယ်​ကြော​င့်​တို့​ထိ​ရ​သ​ည့်​အ​ကြောင်း​ကို​လည်း​ကောင်း၊ ချက်​ချင်း​ပင် မိ​မိ၏​ရော​ဂါ​ပျောက်​ကင်း​သွား​ကြောင်း​ကို​လည်း​ကောင်း လူ​အ​ပေါင်း​တို့၏​ရှေ့​တွင်​လျှောက်၏။ 48အီစာ​က “ငါ့​သ​မီး၊ သင်၏ ‘အီ​မာန်’ ယုံ​ကြည်​ခြင်း​သည် သ​င့်​ကို​ကယ်တင်၍ကျန်း​မာ​စေ​ပြီ။ ငြိမ်းချမ်း​စွာ​သွား​လော့” ဟု မိ​န့်​တော်​မူ၏။
49ယင်း​သို့ အီ​စာ​မိ​န့်​တော်​မူ​နေစဉ် ဝတ်​ကျောင်း​တော်အုပ်​ချုပ်​ရေး​မှူး၏​အိမ်​မှ လူ​တစ်​ယောက်ရောက်​လာ၏။ “သင်၏​သ​မီး အ​လ္လာဟ်​အ​ရှင်​မြတ်​အ​မိ​န့်​တော်​ခံ​ယူ​သွား​ပါ​ပြီ။ ဆ​ရာ​သ​ခင်​ကို​မ​နှော​င့်​ယှက်​ပါ​တော့​နှ​င့်” ဟု​ပြော​လေ၏။
50ထို​စ​ကား​ကို ဟ​ဇ​ရသ်​အီ​စာ​ကြား​တော်​မူ​လျှင် ဝတ်​ကျောင်း​တော်ပ်​ချုပ်​ရေး​မှူး​အား “မ​စိုး​ရိမ်​နှ​င့် ‘ယုံကြည်’ ခြင်းသာ​ရှိ​စေ​လော့။ သင်၏သမီး​သည်​ကျန်း​မာ​လာ​လိ​မ့်​မည်” ဟု မိ​န့်​တော်​မူ၏။
51အီ​စာ​သည် ဝတ်​ကျောင်း​တော်အုပ်​ချုပ်​ရေး​မှူး၏​အိမ်​သို့​ဝင်​သော​အ​ခါ သူသည်ပေတရု၊ ယအ်ကူးဗ်၊ “ယာဟ်ယာ” ယောဟန်​နှ​င့်​မိန်း​က​လေး၏​မိ​ဘ​များ​မှတစ်ပါး မည်​သူ​ကို​မျှ​မိ​မိ​နှ​င့်​အ​တူ​ဝင်​စေ​တော်​မ​မူ။ 52မိန်း​က​လေး​သေ​သ​ည့်​အ​တွက် လူ​အ​ပေါင်း​တို့​သည် ငို​ကြွေး​မြည်​တမ်း​လျက်​နေ​ကြ၏။ အီ​စာ​က “မ​ငို​ကြွေး​ကြ​နှ​င့်။ မိန်း​က​လေး​သေ​သည်​မ​ဟုတ်၊ အိပ်​လျက်​နေ၏” ဟု မိ​န့်​တော်​မူ၏။
53ထို​အ​ခါ​လူ​တို့​သည် မိန်း​က​လေး​သေ​ဆုံး​ပြီး​ကြောင်း​ကို​သိ​သ​ဖြ​င့် အီ​စာ​ကို​လှောင်​ပြောင်​ကြ၏။ 54အီ​စာ​သည် မိန်း​က​လေး၏​လက်​ကို​ဆုပ်​ကိုင်​ကာ “က​လေး​မ၊ ထ​လော့” ဟု မိ​န့်​တော်​မူ၏။ 55မိန်း​က​လေး​သည် အ​သက်​ပြန်​ဝင်​လာ၍ ချက်​ချင်း​ပင်​ထ​လေ၏။ ထို့နောက်အီ​စာသည်လည်း မိန်း​က​လေး​အားအ​စား​အ​စာ​တစ်ခုခုကျွေး​ရန်မိ​န့်​မှာ​တော်​မူ၏။ 56ထိုအခါ မိ​ဘ​တို့​သည်​များ​စွာ​အံ့​ဩ​ကြ၏။ သို့​ရာ​တွင်​အီ​စာ​သည် ဤ​အ​ဖြစ်​အ​ပျက်​အ​ကြောင်း​ကို​မည်​သူ​ကို​မျှ မ​ပြော​ရန်သူ​တို့အား​မိ​န့်​မှာ​တော်​မူ၏။

Àwon tá yàn lọ́wọ́lọ́wọ́ báyìí:

လုကာကျမ်း 8: MBe

Ìsàmì-sí

Pín

Daako

None

Ṣé o fẹ́ fi àwọn ohun pàtàkì pamọ́ sórí gbogbo àwọn ẹ̀rọ rẹ? Wọlé pẹ̀lú àkántì tuntun tàbí wọlé pẹ̀lú àkántì tí tẹ́lẹ̀