Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ Ап. керӧммез 11

Pín

Сэтӧн во гӧгӧр нія ӧксьывлісӧ веритіссескӧт да велӧтісӧ уна отирӧс. Антиокияас велӧтчиссесӧ медодз пондісӧ шуны Кристос отирӧн.

Сэтчин локтікӧ сія казяліс Енсянь бурсетӧмсӧ. Варнаваыс сысянь гажмис. Сія велӧтіс отирсӧ быдсӧн сьӧлӧмнаныс кутчисьны Дӧсвидзисьлӧ веритӧмас. Ачыс Варнаваыс вӧлі бур морт, сія вӧлі тырӧм Вежа Лолӧн да веритӧмӧн. И ӧддьӧн уна отир бергӧтчисӧ Дӧсвидзисьлань.

Еныс сетіс нылӧ козинсӧ, кыдз и миянлӧ, Дӧсвидзись Кристос Исуслӧ веритіссезлӧ. Сідзкӧ, кин ме сэтшӧмыс? Позьӧ я меным Енсӧ падмӧтны?» Петрасӧ кывзӧм бӧрын нія лӧньсисӧ да ошкисӧ Енсӧ. Нія баитісӧ: «Тыдалӧ, и мӧдік отирлӧ Еныс сетіс бергӧтчыны умӧль керӧмныс дынісь Сыланьӧ, медбы и нылӧн вӧлі оланыс».