Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ Мф 17

Pín

Иисус нӹнӹлӓн келесен: «Ӹнянӹдӹмӹдӓ гишӓн. Вет тӓлӓндӓ лачок попем: тӓмдӓн ӹнянӹмӓшдӓ горчица нӱшмӹ ганьы веле лиэш гӹнят, ти кырыклан ”Тишецӹн тӹшкӹ ванжы” манын келеседӓ ылгецӹ, тӹдӹ ванжа ыльы, тӓмдӓн ӹштен керддӹмӹ нимат ак ли ыльы.

Тӹдӹн попымыжы годымок теве нӹнӹм соты пӹл леведӹн, дӓ пӹл гӹц юк шактен: «Тидӹ Мӹньӹн яратымы Эргем, Тӹдӹн доны Мӹньӹн пуры кымылем, Тӹдӹм колыштда».

Иисус келесен: «О ӹнянӹдӹмӹ дӓ кайышан шачыш! Кышкевек Мӹнь тӓ сагада лиӓм? Кышкевек Мӹнь тӓмдӓм тырхем? Тӹдӹм Мӹнь докем тишкӹ кандыда». Иисусын шӱден попымыкыжы, ӹрвезӹн кӧргӹ гӹц иӓ лӓктӹн, тетя тӹнӓмок паремӹн.