Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ متّی 4

Pín

پَر اُوں جواب ݙِتا، ”خُدا دے کلام اِچ لکھیا لاتھے، ’زندہ رَہݨ کیتے اِنسان دی لوڑ صرف روٹی ای نَئیِں پَر خُدا دے مُونہہ دا کلام ای ہے۔‘“

پَر یِسُوع اُونکُوں جواب ݙِتا، ”اَے شیطان! میݙے کنُوں بھڄ وَنڄ کیوں جو لِکھیا لاتھے، ’خُداوند اپݨے خُدا کُوں سِجدہ کر اَتے صرف اُوندی عبادت کر۔‘“

پَر یِسُوع جواب ݙِتا، ”کلام اِچ ایہ وی لِکھیا لاتھے، ’تُوں خُداوند اپݨے خُدا کُوں نہ اَزماویں۔‘“

اِیندے بعد خُدا دا پاک‌رُوح یِسُوع کُوں بَر‌بیابان اِچ گھِن ڳیا جو او اِبلیس کنُوں اَزمایا وَنڄے۔ اَتے چالِیہہ ݙینہہ تے چالِیہہ راتیں دا روزہ رکھݨ دے بعد یِسُوع کُوں بُکھ لڳی۔

اَتے اُوں اُنہیں کُوں آکھیا، ”میݙے پِچھُوں ٹُر پوؤ اَتے جیویں تُساں مچھیاں کٹھیاں کریندو اِیویں مَیں تُہاکُوں لوکیں کُوں کٹھا کرَݨ آلا بݨیساں تاں جو او میݙے شاگِرد بݨݨ۔“ ایہ سُݨدے ای او ڄال کُوں چھوڑ کرائیں اُوندے پِچھُوں ٹُر پئے۔

اِیندے بعد کنُوں یِسُوع ایہ اَہدئیں ہوئیں پرچار کرَݨ لڳا، ”اپݨے گناہیں کنُوں توباں کرو کیوں جو اَسمان دی بادشاہی نیڑے آ ڳئی ہے۔“