Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ متّی 12

Pín

مَیں تُہاکُوں اَہداں جو مَحشر دے ݙینہہ ہر بندے کُوں کیتی ڳئی ہر فضُول ڳالھ دا حساب ݙیوَݨا پوسی۔ تُہاݙے مُونہہ کنُوں نِکلیاں ہوئیاں ڳالھیں ای تُہاکُوں قصُور‌وار یا بے‌قصُور بݨیسِن۔“

اَے نانگیں وانگوں اَتے بُرے لوکو! تُساں سارے وَل کیویں چَنڳی ڳالھ آکھ سڳدو؟ تُہاݙے دِل اِچ جیرھیاں ڳالھیں ہِن اُوہو تُہاݙی زبان تے اَندِن۔

چَنڳے بندے دا دِل چَنڳے خزانے وانگوں ہے جِتھوں چَنڳیاں شئیں نِکلدِن اَتے بُرے بندے دا دِل بُرے خزانے وانگوں ہے جِتھوں بُریاں شئیں نِکلدِن۔

اِیں کیتے مَیں تُہاکُوں ݙسینداں جو بندے دا ہر گُناہ اَتے بُریاں ڳالھیں مُعاف کیتیاں ویسن پَر خُدا دے پاک‌رُوح بارے ٻولیا ڳیا کُفر مُعاف نہ کیتا ویسی۔

یِسُوع آکھیا، ”جے تُساں چَنڳاں پَھل چاہندو تاں وَل تُہاݙے کولھ وَݨ وی چَنڳاں ہووے، جے وَݨ چَنڳاں نہ ہوسی تاں او خراب پَھل ای ݙیسی کیوں جو وَݨ اپݨے پَھل کنُوں ای سُݨڄاتا ویندے۔