Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ Мф 17

Pín

Иисус нунылан каласен: «Ӱшаныдымыланда кӧра. Тыланда чынак ойлем: тендан ӱшанымашда кеч горчице нӧшмӧ наре лиеш да тиде курыклан ”Тышечын тушко кусно” манын ойледа гын, тудо кусна ыле, тендан ыштен кертдыме нимо ок лий ыле.

Тудын ойлымыж годым нуным волгыдо пыл леведын, да пыл гыч йӱк шоктен: «Тиде Мыйын йӧратыме Эргым, Тудын дене Мыйын поро кумылем, Тудым колыштса».

Иисус каласен: «О, ӱшаныдыме да локтылалтше тукым! Мылам тендан дене пырля мыняр лийман? Мылам тендам кунар чытыман? Тудым Мый декем тышке кондыза». Иисусын кӱштен ойлымекыже, рвезын кӧргыж гыч ия лектын, икшыве тунамак паремын.